u zult hoogstwaarschijnlijk met mij eens zijn, dat het welhaast ondoenlijk is een beetje column te bedenken en te schrijven, terwijl je nog bezig bent de nederlaag te verwerken, die sven kramer, beoogd olympisch kampioen op de 10 kilometer, heeft geleden. maar om het ontluisterende sportjournalistieke gelul over het hoe en waarom; alle veronderstellingen; alle zelf bedachte verklaringen en al die stupide beschouwingen, niet te hoeven aanhoren, ben ik maar naar boven, naar mijn eigen man’s cave, gevlucht om mij aan het schrijven te zetten van mijn wekelijkse column. voeg aan dat vluchtgedrag nog toe de wetenschap nog, dat er ergere dingen zijn in dit ondermaanse, dat er nog altijd veel belangrijker zaken zijn dan wat rondjes draaien op een ijsbaan en dat een mens nog steeds van de allermooiste mooie muziek kan genieten, dan valt dat ‘welhaast ondoenlijke’ toch wel weer mee. de conclusie mag dus zijn, dat muziek en een beetje nuancering heel goed kunnen helpen bij het verwerken van een grote teleurstelling en het daarna weer oppakken van de draad. de rode draad van alle dag. één van die belangrijker zaken zijn de gemeenteraadsverkiezingen, die ons de komende tijd bezig zullen houden. met de definitieve goedkeuring en vaststelling van de kieslijsten heeft burgemeester rob bats vorige week donderdag een quasi formeel startschot gegeven voor de deelnemende politieke partijen om in een onderlinge, waarschijnlijk hevige, strijd uit te maken welke partij de meeste stemmen weet te verzamelen en de meeste kiezers achter zijn standpunten weet te krijgen. een spannende tijd dus voor de betrokken politici maar ook voor de toeschouwers. omdat ik zelf tot die belangstellende toeschouwers behoor, zijn deze verkiezingen voor mij ook een moment om terug te gaan in de tijd en te kijken, hoe en wanneer het voor mij allemaal begon. hoewel ik in 1974 al voor het eerst mijn stem (in leusden) uitbracht, heeft het tot 1980 geduurd voordat ik me daadwerkelijk voor de gemeentepolitiek ging interesseren. ambtshalve weliswaar, als vertegenwoordiger van de gemeentepolitie in de commissie abz van de gemeente oosterhout, maar toch. sindsdien heeft mijn gemeentepolitieke betrokkenheid zich, via lidmaatschappen van politieke partijen, een lidmaatschap van een raadscommissie, een voorzitterschap van politieke partij, als steunfractielid, maar ook als lid van de ongeëvenaarde cabaretgroep fragment en later als medewerker van de lokale omroep, zich steeds verder ontwikkeld en verdiept. een lange en vast niet volledig lijst, waarvan ik het allereerste begin bijna dreigde te vergeten: het voorzitterschap van de chjo in oprichting in 1968 alphen aan den rijn. maar dat was zo’n beschamende vertoning, dat ik die inderdaad maar beter kan vergeten. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
u zult hoogstwaarschijnlijk met mij eens zijn, dat het welhaast ondoenlijk is een beetje column te bedenken en te schrijven, terwijl je nog bezig bent de nederlaag te verwerken, die sven kramer, beoogd olympisch kampioen op de 10 kilometer, heeft geleden. maar om het ontluisterende sportjournalistieke gelul over het hoe en waarom; alle veronderstellingen; alle zelf bedachte verklaringen en al die stupide beschouwingen, niet te hoeven aanhoren, ben ik maar naar boven, naar mijn eigen man’s cave, gevlucht om mij aan het schrijven te zetten van mijn wekelijkse column. voeg aan dat vluchtgedrag nog toe de wetenschap nog, dat er ergere dingen zijn in dit ondermaanse, dat er nog altijd veel belangrijker zaken zijn dan wat rondjes draaien op een ijsbaan en dat een mens nog steeds van de allermooiste mooie muziek kan genieten, dan valt dat ‘welhaast ondoenlijke’ toch wel weer mee. de conclusie mag dus zijn, dat muziek en een beetje nuancering heel goed kunnen helpen bij het verwerken van een grote teleurstelling en het daarna weer oppakken van de draad. de rode draad van alle dag. één van die belangrijker zaken zijn de gemeenteraadsverkiezingen, die ons de komende tijd bezig zullen houden. met de definitieve goedkeuring en vaststelling van de kieslijsten heeft burgemeester rob bats vorige week donderdag een quasi formeel startschot gegeven voor de deelnemende politieke partijen om in een onderlinge, waarschijnlijk hevige, strijd uit te maken welke partij de meeste stemmen weet te verzamelen en de meeste kiezers achter zijn standpunten weet te krijgen. een spannende tijd dus voor de betrokken politici maar ook voor de toeschouwers. omdat ik zelf tot die belangstellende toeschouwers behoor, zijn deze verkiezingen voor mij ook een moment om terug te gaan in de tijd en te kijken, hoe en wanneer het voor mij allemaal begon. hoewel ik in 1974 al voor het eerst mijn stem (in leusden) uitbracht, heeft het tot 1980 geduurd voordat ik me daadwerkelijk voor de gemeentepolitiek ging interesseren. ambtshalve weliswaar, als vertegenwoordiger van de gemeentepolitie in de commissie abz van de gemeente oosterhout, maar toch. sindsdien heeft mijn gemeentepolitieke betrokkenheid zich, via lidmaatschappen van politieke partijen, een lidmaatschap van een raadscommissie, een voorzitterschap van politieke partij, als steunfractielid, maar ook als lid van de ongeëvenaarde cabaretgroep fragment en later als medewerker van de lokale omroep, zich steeds verder ontwikkeld en verdiept. een lange en vast niet volledig lijst, waarvan ik het allereerste begin bijna dreigde te vergeten: het voorzitterschap van de chjo in oprichting in 1968 alphen aan den rijn. maar dat was zo’n beschamende vertoning, dat ik die inderdaad maar beter kan vergeten. ria van hien
U zult hoogstwaarschijnlijk met mij eens zijn, dat het welhaast ondoenlijk is een beetje column te bedenken en te schrijven, terwijl je nog bezig bent de nederlaag te verwerken, die Sven Kramer, beoogd Olympisch kampioen op de 10 kilometer, heeft geleden. Maar om het ontluisterende sportjournalistieke gelul over het hoe en waarom; alle veronderstellingen; alle zelf bedachte verklaringen en al die stupide beschouwingen, niet te hoeven aanhoren, ben ik maar naar boven, naar mijn eigen man’s cave, gevlucht om mij aan het schrijven te zetten van mijn wekelijkse column. Voeg aan dat vluchtgedrag nog toe de wetenschap nog, dat er ergere dingen zijn in dit ondermaanse, dat er nog altijd veel belangrijker zaken zijn dan wat rondjes draaien op een ijsbaan en dat een mens nog steeds van de allermooiste mooie muziek kan genieten, dan valt dat ‘welhaast ondoenlijke’ toch wel weer mee. De conclusie mag dus zijn, dat muziek en een beetje nuancering heel goed kunnen helpen bij het verwerken van een grote teleurstelling en het daarna weer oppakken van de draad. De rode draad van alle dag.
Één van die belangrijker zaken zijn de gemeenteraadsverkiezingen, die ons de komende tijd bezig zullen houden. Met de definitieve goedkeuring en vaststelling van de kieslijsten heeft burgemeester Rob Bats vorige week donderdag een quasi formeel startschot gegeven voor de deelnemende politieke partijen om in een onderlinge, waarschijnlijk hevige, strijd uit te maken welke partij de meeste stemmen weet te verzamelen en de meeste kiezers achter zijn standpunten weet te krijgen. Een spannende tijd dus voor de betrokken politici maar ook voor de toeschouwers. Omdat ik zelf tot die belangstellende toeschouwers behoor, zijn deze verkiezingen voor mij ook een moment om terug te gaan in de tijd en te kijken, hoe en wanneer het voor mij allemaal begon. Hoewel ik in 1974 al voor het eerst mijn stem (in Leusden) uitbracht, heeft het tot 1980 geduurd voordat ik me daadwerkelijk voor de gemeentepolitiek ging interesseren. Ambtshalve weliswaar, als vertegenwoordiger van de gemeentepolitie in de commissie ABZ van de gemeente Oosterhout, maar toch. Sindsdien heeft mijn gemeentepolitieke betrokkenheid zich, via lidmaatschappen van politieke partijen, een lidmaatschap van een raadscommissie, een voorzitterschap van politieke partij, als steunfractielid, maar ook als lid van de ongeëvenaarde cabaretgroep Fragment en later als medewerker van de lokale omroep, zich steeds verder ontwikkeld en verdiept.
Een lange en vast niet volledig lijst, waarvan ik het allereerste begin bijna dreigde te vergeten: Het voorzitterschap van de CHJO in oprichting in 1968 Alphen aan den Rijn. Maar dat was zo’n beschamende vertoning, dat ik die inderdaad maar beter kan vergeten.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
u zult hoogstwaarschijnlijk met mij eens zijn, dat het welhaast ondoenlijk is een beetje column te bedenken en te schrijven, terwijl je nog bezig bent de nederlaag te verwerken, die sven kramer, beoogd olympisch kampioen op de 10 kilometer, heeft geleden. maar om het ontluisterende sportjournalistieke gelul over het hoe en waarom; alle veronderstellingen; alle zelf bedachte verklaringen en al die stupide beschouwingen, niet te hoeven aanhoren, ben ik maar naar boven, naar mijn eigen man’s cave, gevlucht om mij aan het schrijven te zetten van mijn wekelijkse column. voeg aan dat vluchtgedrag nog toe de wetenschap nog, dat er ergere dingen zijn in dit ondermaanse, dat er nog altijd veel belangrijker zaken zijn dan wat rondjes draaien op een ijsbaan en dat een mens nog steeds van de allermooiste mooie muziek kan genieten, dan valt dat ‘welhaast ondoenlijke’ toch wel weer mee. de conclusie mag dus zijn, dat muziek en een beetje nuancering heel goed kunnen helpen bij het verwerken van een grote teleurstelling en het daarna weer oppakken van de draad. de rode draad van alle dag. één van die belangrijker zaken zijn de gemeenteraadsverkiezingen, die ons de komende tijd bezig zullen houden. met de definitieve goedkeuring en vaststelling van de kieslijsten heeft burgemeester rob bats vorige week donderdag een quasi formeel startschot gegeven voor de deelnemende politieke partijen om in een onderlinge, waarschijnlijk hevige, strijd uit te maken welke partij de meeste stemmen weet te verzamelen en de meeste kiezers achter zijn standpunten weet te krijgen. een spannende tijd dus voor de betrokken politici maar ook voor de toeschouwers. omdat ik zelf tot die belangstellende toeschouwers behoor, zijn deze verkiezingen voor mij ook een moment om terug te gaan in de tijd en te kijken, hoe en wanneer het voor mij allemaal begon. hoewel ik in 1974 al voor het eerst mijn stem (in leusden) uitbracht, heeft het tot 1980 geduurd voordat ik me daadwerkelijk voor de gemeentepolitiek ging interesseren. ambtshalve weliswaar, als vertegenwoordiger van de gemeentepolitie in de commissie abz van de gemeente oosterhout, maar toch. sindsdien heeft mijn gemeentepolitieke betrokkenheid zich, via lidmaatschappen van politieke partijen, een lidmaatschap van een raadscommissie, een voorzitterschap van politieke partij, als steunfractielid, maar ook als lid van de ongeëvenaarde cabaretgroep fragment en later als medewerker van de lokale omroep, zich steeds verder ontwikkeld en verdiept. een lange en vast niet volledig lijst, waarvan ik het allereerste begin bijna dreigde te vergeten: het voorzitterschap van de chjo in oprichting in 1968 alphen aan den rijn. maar dat was zo’n beschamende vertoning, dat ik die inderdaad maar beter kan vergeten. ria van hien
u zult hoogstwaarschijnlijk met mij eens zijn, dat het welhaast ondoenlijk is een beetje column te bedenken en te schrijven, terwijl je nog bezig bent de nederlaag te verwerken, die sven kramer, beoogd olympisch kampioen op de 10 kilometer, heeft geleden. maar om het ontluisterende sportjournalistieke gelul over het hoe en waarom; alle veronderstellingen; alle zelf bedachte verklaringen en al die stupide beschouwingen, niet te hoeven aanhoren, ben ik maar naar boven, naar mijn eigen man’s cave, gevlucht om mij aan het schrijven te zetten van mijn wekelijkse column. voeg aan dat vluchtgedrag nog toe de wetenschap nog, dat er ergere dingen zijn in dit ondermaanse, dat er nog altijd veel belangrijker zaken zijn dan wat rondjes draaien op een ijsbaan en dat een mens nog steeds van de allermooiste mooie muziek kan genieten, dan valt dat ‘welhaast ondoenlijke’ toch wel weer mee. de conclusie mag dus zijn, dat muziek en een beetje nuancering heel goed kunnen helpen bij het verwerken van een grote teleurstelling en het daarna weer oppakken van de draad. de rode draad van alle dag. één van die belangrijker zaken zijn de gemeenteraadsverkiezingen, die ons de komende tijd bezig zullen houden. met de definitieve goedkeuring en vaststelling van de kieslijsten heeft burgemeester rob bats vorige week donderdag een quasi formeel startschot gegeven voor de deelnemende politieke partijen om in een onderlinge, waarschijnlijk hevige, strijd uit te maken welke partij de meeste stemmen weet te verzamelen en de meeste kiezers achter zijn standpunten weet te krijgen. een spannende tijd dus voor de betrokken politici maar ook voor de toeschouwers. omdat ik zelf tot die belangstellende toeschouwers behoor, zijn deze verkiezingen voor mij ook een moment om terug te gaan in de tijd en te kijken, hoe en wanneer het voor mij allemaal begon. hoewel ik in 1974 al voor het eerst mijn stem (in leusden) uitbracht, heeft het tot 1980 geduurd voordat ik me daadwerkelijk voor de gemeentepolitiek ging interesseren. ambtshalve weliswaar, als vertegenwoordiger van de gemeentepolitie in de commissie abz van de gemeente oosterhout, maar toch. sindsdien heeft mijn gemeentepolitieke betrokkenheid zich, via lidmaatschappen van politieke partijen, een lidmaatschap van een raadscommissie, een voorzitterschap van politieke partij, als steunfractielid, maar ook als lid van de ongeëvenaarde cabaretgroep fragment en later als medewerker van de lokale omroep, zich steeds verder ontwikkeld en verdiept. een lange en vast niet volledig lijst, waarvan ik het allereerste begin bijna dreigde te vergeten: het voorzitterschap van de chjo in oprichting in 1968 alphen aan den rijn. maar dat was zo’n beschamende vertoning, dat ik die inderdaad maar beter kan vergeten. ria van hien