Het Poppeslokje door Hans Bogers

Het is in Friesland de gewoonte om na de geboorte van een jonkje, of een famke, of nog beter gezegd een popke, als alle bevallingsrook is opgetrokken, bij de nieuwbakken ouders op bezoek te gaan en met hen, niet alleen een beschuit met muisjes te nuttigen, maar ook een glaasje sterke drank te drinken. Het Poppeslokje. Tijdens mijn werkzame bestaan in Friesland heb ik mij ook regelmatig aan dit gebruik mogen overgeven. Belangrijk hierbij was wel, dat je, alvorens je tot de fles te wenden eerst de nieuwe wereldbewoner in ogenschouw nam, om te voorkomen, dat je kindbeeld vertroebeld zou worden.

Omdat ik inmiddels tot de leeftijdscategorie behoor van de pakes en beppes en maar weinig meer aan authentieke poppeslokjes deelneem, is die traditie bijna als vanzelf overgegaan tot een kraamvisite bij  nieuwbakken grootouders. En het moet gezegd, het poppeslokje an sich smaakt er niet minder om. Sterker nog: een bezoekje aan de babykamer wordt overgeslagen en dat levert in ieder geval tijdwinst op.

Zo ging ik een paar dagen geleden op kraamvisite bij een pake en oma in Zuidveen. Niet alleen op kraamvisitie, maar tegelijk ook op ziekenbezoek, omdat de kraampake een paar dagen tevoren van de ladder was gevallen en daarbij een ruggenwervel gebroken had. Dat mocht de pret natuurlijk niet drukken, maar het gaf toch wel een wat extra cachet aan het geheel. Oma was de bevalling en alles wat daarmee samenhing trouwens ook niet helemaal ongeschonden doorgekomen. Geen fysieke malheur hoor, maar de aanschaf van muisjes van de verkeerde kleur, cappuccino geserveerd als zwarte koffie, het ontbreken van een likeurtje en een gemotoriseerde botsing met een buurman, waren toch allemaal blijkjes van een lichte onbalans.

Het poppeslokje zelf was uitermate gezellig en zoals het senioren betaamt, kwam het gesprek al gauw op vroeger, en de huidige, moderne inzichten werden vergeleken met die van ónze tijd. Zoals onder andere de voeding van de aanstaande moeder, de voeding van de baby en de tegenwoordig in zwang zijnde gewoonte, de baby direct na de geboorte kennis te laten maken met volksport nummer 1: ‘Het Schaatsen’ of voor ons Friese volksdeel  ‘De Elfstedentocht’, ook al wordt de bedoeling van de schaatsmuts door gynaecologen en bakers anders geduid.

Al ons genoeglijke gekout leidde tot de vraag hoe het in ‘s hemelsnaam toch mogelijk is geweest, dat wij pakes en beppes, wij opa’s en oma’s van de oude stempel en onze kinderen, het er levend van hebben afgebracht.

Hoe wij de met Oud Bruin vermengde moedermelk probleemloos hebben verwerkt en waarom wij geen nadelige gevolgen hebben ondervonden van het af en toe nuttigen van suikerwater.

We hebben die vraag verder maar gelaten voor wat hij is.

Genieten van je nieuwe status. Dat is de boodschap.

En zo af en toe een poppeslokje.