soms zit er een verband tussen mijn columns. meestal niet dus, maar een enkele keer dan verval ik in herhaling, voeg ik iets toe aan een vorige column, of gebruik ik een eerdere column om een nieuw onderwerp aan te snijden. zo ook deze keer. zoals de aandachtige lezer, of luisteraar zich waarschijnlijk nog wel zal herinneren heb ik in de column van vorige week de heer donald trump aangehaald. gevaarlijk om dat te doen natuurlijk, want donald is een jokkebrok van het zuiverste water, maar ook ik kan niet helemaal om hem heen. hij is tenslotte president van onze belangrijkste bondgenoot. zo heb ik de strijd die hij voert tegen het overgrote deel van die leugenachtige journaille altijd een nergens op gebaseerde hetze gevonden. een hetze opgestart door iemand, die zelf heel wat boter op z’n hoofd heeft waar het betreft het debiteren van jokkernijen en onzin, en aan wie het uit de duim zuigen ook bepaald niet vreemd zal zijn. totdat ik een paar zaterdagen geleden getuige was van het programma van eva jinek, gepresenteerd door een zekere nadia moussaid. waar nadia, en eva, in iets mindere mate, grote moeite mee hebben, dat is het ophouden van de schijn van objectiviteit. wel te verklaren, maar niet te vergoelijken en het is voor de kijker soms erg lastig in die programma’s eerlijkheid van vooringenomenheid te onderscheiden. het ging in het onderhavige programma over de aangifte, die de politieke partij denk had gedaan tegen een journalist. die had beloofd geen opnames te zullen maken, maar deed dat toch en maakte ze ook nog wereldkundig. nou kun je van denk zeggen wat je wilt, en mijn partij is het niet, maar hier hadden ze een punt. beloofd is beloofd en a’i niet doen wat a’i zegg’n, dan liegie. maar wat schetst mijn verbazing toen de ook in dat programma aanwezige journaliste helene hendriks de heer farid azarkan van denk enigszins smalend toevoegde naïef te zijn geweest. ik draag ze niet, maar toen braken toch allebei mijn klompen. je bent dus naïef of dom als je een journalist op zijn woord geloofd! het is dus naïef te denken, dat journalisten eerlijk en te vertrouwen zijn! de zich als ethicus ontpoppende marc tuitert vond dat liegen helemaal geen probleem en niet eens de moeite waard er ook maar één woord aan te wijden, terwijl presentatrice nadia moussaid geen enkele moeite deed de schijn van objectiviteit op te houden. voor haar stond kennelijk al vast, dat denk er helemaal naast zat. nou ben ik de laatste, die haar dat kwalijk kan nemen, omdat die houding wel te maken zal hebben met een wat beperkter intellectueel vermogen, maar ik hoop, dat de rechter die objectiviteit wel kan opbrengen en tot het oordeel zal komen, dat ook journalisten niet mogen jokken en zich aan afspraken moeten houden. ria van hien 📷 stuur jouw foto. ✉️ mail de redactie. 🛠️ meld een correctie.
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
soms zit er een verband tussen mijn columns. meestal niet dus, maar een enkele keer dan verval ik in herhaling, voeg ik iets toe aan een vorige column, of gebruik ik een eerdere column om een nieuw onderwerp aan te snijden. zo ook deze keer. zoals de aandachtige lezer, of luisteraar zich waarschijnlijk nog wel zal herinneren heb ik in de column van vorige week de heer donald trump aangehaald. gevaarlijk om dat te doen natuurlijk, want donald is een jokkebrok van het zuiverste water, maar ook ik kan niet helemaal om hem heen. hij is tenslotte president van onze belangrijkste bondgenoot. zo heb ik de strijd die hij voert tegen het overgrote deel van die leugenachtige journaille altijd een nergens op gebaseerde hetze gevonden. een hetze opgestart door iemand, die zelf heel wat boter op z’n hoofd heeft waar het betreft het debiteren van jokkernijen en onzin, en aan wie het uit de duim zuigen ook bepaald niet vreemd zal zijn. totdat ik een paar zaterdagen geleden getuige was van het programma van eva jinek, gepresenteerd door een zekere nadia moussaid. waar nadia, en eva, in iets mindere mate, grote moeite mee hebben, dat is het ophouden van de schijn van objectiviteit. wel te verklaren, maar niet te vergoelijken en het is voor de kijker soms erg lastig in die programma’s eerlijkheid van vooringenomenheid te onderscheiden. het ging in het onderhavige programma over de aangifte, die de politieke partij denk had gedaan tegen een journalist. die had beloofd geen opnames te zullen maken, maar deed dat toch en maakte ze ook nog wereldkundig. nou kun je van denk zeggen wat je wilt, en mijn partij is het niet, maar hier hadden ze een punt. beloofd is beloofd en a’i niet doen wat a’i zegg’n, dan liegie. maar wat schetst mijn verbazing toen de ook in dat programma aanwezige journaliste helene hendriks de heer farid azarkan van denk enigszins smalend toevoegde naïef te zijn geweest. ik draag ze niet, maar toen braken toch allebei mijn klompen. je bent dus naïef of dom als je een journalist op zijn woord geloofd! het is dus naïef te denken, dat journalisten eerlijk en te vertrouwen zijn! de zich als ethicus ontpoppende marc tuitert vond dat liegen helemaal geen probleem en niet eens de moeite waard er ook maar één woord aan te wijden, terwijl presentatrice nadia moussaid geen enkele moeite deed de schijn van objectiviteit op te houden. voor haar stond kennelijk al vast, dat denk er helemaal naast zat. nou ben ik de laatste, die haar dat kwalijk kan nemen, omdat die houding wel te maken zal hebben met een wat beperkter intellectueel vermogen, maar ik hoop, dat de rechter die objectiviteit wel kan opbrengen en tot het oordeel zal komen, dat ook journalisten niet mogen jokken en zich aan afspraken moeten houden. ria van hien 📷 stuur jouw foto. ✉️ mail de redactie. 🛠️ meld een correctie.
Soms zit er een verband tussen mijn columns. Meestal niet dus, maar een enkele keer dan verval ik in herhaling, voeg ik iets toe aan een vorige column, of gebruik ik een eerdere column om een nieuw onderwerp aan te snijden. Zo ook deze keer. Zoals de aandachtige lezer, of luisteraar zich waarschijnlijk nog wel zal herinneren heb ik in de column van vorige week de heer Donald Trump aangehaald. Gevaarlijk om dat te doen natuurlijk, want Donald is een jokkebrok van het zuiverste water, maar ook ik kan niet helemaal om hem heen. Hij is tenslotte president van onze belangrijkste bondgenoot. Zo heb ik de strijd die hij voert tegen het overgrote deel van die leugenachtige journaille altijd een nergens op gebaseerde hetze gevonden. Een hetze opgestart door iemand, die zelf heel wat boter op z’n hoofd heeft waar het betreft het debiteren van jokkernijen en onzin, en aan wie het uit de duim zuigen ook bepaald niet vreemd zal zijn.
Totdat ik een paar zaterdagen geleden getuige was van het programma van Eva Jinek, gepresenteerd door een zekere Nadia Moussaid. Waar Nadia, en Eva, in iets mindere mate, grote moeite mee hebben, dat is het ophouden van de schijn van objectiviteit. Wel te verklaren, maar niet te vergoelijken en het is voor de kijker soms erg lastig in die programma’s eerlijkheid van vooringenomenheid te onderscheiden. Het ging in het onderhavige programma over de aangifte, die de politieke partij DENK had gedaan tegen een journalist. Die had beloofd geen opnames te zullen maken, maar deed dat toch en maakte ze ook nog wereldkundig. Nou kun je van DENK zeggen wat je wilt, en mijn partij is het niet, maar hier hadden ze een punt.
Beloofd is beloofd en a’i niet doen wat a’i zegg’n, dan liegie. Maar wat schetst mijn verbazing toen de ook in dat programma aanwezige journaliste Helene Hendriks de heer Farid Azarkan van DENK enigszins smalend toevoegde naïef te zijn geweest. Ik draag ze niet, maar toen braken toch allebei mijn klompen.
Je bent dus naïef of dom als je een journalist op zijn woord geloofd!
Het is dus naïef te denken, dat journalisten eerlijk en te vertrouwen zijn!
De zich als ethicus ontpoppende Marc Tuitert vond dat liegen helemaal geen probleem en niet eens de moeite waard er ook maar één woord aan te wijden, terwijl presentatrice Nadia Moussaid geen enkele moeite deed de schijn van objectiviteit op te houden. Voor haar stond kennelijk al vast, dat DENK er helemaal naast zat.
Nou ben ik de laatste, die haar dat kwalijk kan nemen, omdat die houding wel te maken zal hebben met een wat beperkter intellectueel vermogen, maar ik hoop, dat de rechter die objectiviteit wel kan opbrengen en tot het oordeel zal komen, dat ook journalisten niet mogen jokken en zich aan afspraken moeten houden.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
soms zit er een verband tussen mijn columns. meestal niet dus, maar een enkele keer dan verval ik in herhaling, voeg ik iets toe aan een vorige column, of gebruik ik een eerdere column om een nieuw onderwerp aan te snijden. zo ook deze keer. zoals de aandachtige lezer, of luisteraar zich waarschijnlijk nog wel zal herinneren heb ik in de column van vorige week de heer donald trump aangehaald. gevaarlijk om dat te doen natuurlijk, want donald is een jokkebrok van het zuiverste water, maar ook ik kan niet helemaal om hem heen. hij is tenslotte president van onze belangrijkste bondgenoot. zo heb ik de strijd die hij voert tegen het overgrote deel van die leugenachtige journaille altijd een nergens op gebaseerde hetze gevonden. een hetze opgestart door iemand, die zelf heel wat boter op z’n hoofd heeft waar het betreft het debiteren van jokkernijen en onzin, en aan wie het uit de duim zuigen ook bepaald niet vreemd zal zijn. totdat ik een paar zaterdagen geleden getuige was van het programma van eva jinek, gepresenteerd door een zekere nadia moussaid. waar nadia, en eva, in iets mindere mate, grote moeite mee hebben, dat is het ophouden van de schijn van objectiviteit. wel te verklaren, maar niet te vergoelijken en het is voor de kijker soms erg lastig in die programma’s eerlijkheid van vooringenomenheid te onderscheiden. het ging in het onderhavige programma over de aangifte, die de politieke partij denk had gedaan tegen een journalist. die had beloofd geen opnames te zullen maken, maar deed dat toch en maakte ze ook nog wereldkundig. nou kun je van denk zeggen wat je wilt, en mijn partij is het niet, maar hier hadden ze een punt. beloofd is beloofd en a’i niet doen wat a’i zegg’n, dan liegie. maar wat schetst mijn verbazing toen de ook in dat programma aanwezige journaliste helene hendriks de heer farid azarkan van denk enigszins smalend toevoegde naïef te zijn geweest. ik draag ze niet, maar toen braken toch allebei mijn klompen. je bent dus naïef of dom als je een journalist op zijn woord geloofd! het is dus naïef te denken, dat journalisten eerlijk en te vertrouwen zijn! de zich als ethicus ontpoppende marc tuitert vond dat liegen helemaal geen probleem en niet eens de moeite waard er ook maar één woord aan te wijden, terwijl presentatrice nadia moussaid geen enkele moeite deed de schijn van objectiviteit op te houden. voor haar stond kennelijk al vast, dat denk er helemaal naast zat. nou ben ik de laatste, die haar dat kwalijk kan nemen, omdat die houding wel te maken zal hebben met een wat beperkter intellectueel vermogen, maar ik hoop, dat de rechter die objectiviteit wel kan opbrengen en tot het oordeel zal komen, dat ook journalisten niet mogen jokken en zich aan afspraken moeten houden. ria van hien 📷 stuur jouw foto. ✉️ mail de redactie. 🛠️ meld een correctie.
soms zit er een verband tussen mijn columns. meestal niet dus, maar een enkele keer dan verval ik in herhaling, voeg ik iets toe aan een vorige column, of gebruik ik een eerdere column om een nieuw onderwerp aan te snijden. zo ook deze keer. zoals de aandachtige lezer, of luisteraar zich waarschijnlijk nog wel zal herinneren heb ik in de column van vorige week de heer donald trump aangehaald. gevaarlijk om dat te doen natuurlijk, want donald is een jokkebrok van het zuiverste water, maar ook ik kan niet helemaal om hem heen. hij is tenslotte president van onze belangrijkste bondgenoot. zo heb ik de strijd die hij voert tegen het overgrote deel van die leugenachtige journaille altijd een nergens op gebaseerde hetze gevonden. een hetze opgestart door iemand, die zelf heel wat boter op z’n hoofd heeft waar het betreft het debiteren van jokkernijen en onzin, en aan wie het uit de duim zuigen ook bepaald niet vreemd zal zijn. totdat ik een paar zaterdagen geleden getuige was van het programma van eva jinek, gepresenteerd door een zekere nadia moussaid. waar nadia, en eva, in iets mindere mate, grote moeite mee hebben, dat is het ophouden van de schijn van objectiviteit. wel te verklaren, maar niet te vergoelijken en het is voor de kijker soms erg lastig in die programma’s eerlijkheid van vooringenomenheid te onderscheiden. het ging in het onderhavige programma over de aangifte, die de politieke partij denk had gedaan tegen een journalist. die had beloofd geen opnames te zullen maken, maar deed dat toch en maakte ze ook nog wereldkundig. nou kun je van denk zeggen wat je wilt, en mijn partij is het niet, maar hier hadden ze een punt. beloofd is beloofd en a’i niet doen wat a’i zegg’n, dan liegie. maar wat schetst mijn verbazing toen de ook in dat programma aanwezige journaliste helene hendriks de heer farid azarkan van denk enigszins smalend toevoegde naïef te zijn geweest. ik draag ze niet, maar toen braken toch allebei mijn klompen. je bent dus naïef of dom als je een journalist op zijn woord geloofd! het is dus naïef te denken, dat journalisten eerlijk en te vertrouwen zijn! de zich als ethicus ontpoppende marc tuitert vond dat liegen helemaal geen probleem en niet eens de moeite waard er ook maar één woord aan te wijden, terwijl presentatrice nadia moussaid geen enkele moeite deed de schijn van objectiviteit op te houden. voor haar stond kennelijk al vast, dat denk er helemaal naast zat. nou ben ik de laatste, die haar dat kwalijk kan nemen, omdat die houding wel te maken zal hebben met een wat beperkter intellectueel vermogen, maar ik hoop, dat de rechter die objectiviteit wel kan opbrengen en tot het oordeel zal komen, dat ook journalisten niet mogen jokken en zich aan afspraken moeten houden. ria van hien 📷 stuur jouw foto. ✉️ mail de redactie. 🛠️ meld een correctie.
Soms zit er een verband tussen mijn columns. Meestal niet dus, maar een enkele keer dan verval ik in herhaling, voeg ik iets toe aan een vorige column, of gebruik ik een eerdere column om een nieuw onderwerp aan te snijden. Zo ook deze keer. Zoals de aandachtige lezer, of luisteraar zich waarschijnlijk nog wel zal herinneren heb ik in de column van vorige week de heer Donald Trump aangehaald. Gevaarlijk om dat te doen natuurlijk, want Donald is een jokkebrok van het zuiverste water, maar ook ik kan niet helemaal om hem heen. Hij is tenslotte president van onze belangrijkste bondgenoot. Zo heb ik de strijd die hij voert tegen het overgrote deel van die leugenachtige journaille altijd een nergens op gebaseerde hetze gevonden. Een hetze opgestart door iemand, die zelf heel wat boter op z’n hoofd heeft waar het betreft het debiteren van jokkernijen en onzin, en aan wie het uit de duim zuigen ook bepaald niet vreemd zal zijn. 
