Een avondje uit door Hans Bogers
Het is niet mijn bank, maar dat weerhoudt me er niet van af en toe het bijbehorende theater te bezoeken: De Meenthe.
Het is zeker niet mijn favoriete zanger, omdat ik zijn stem niet mooi vind en omdat ik geen liefhebber ben van het door hem vertolkte genre. Eigenlijk ben ik nooit verder gekomen dan die aan zijn oma opgedragen hit: Jan Smit.
Ik heb een hekel aan die doorgeslagen gewoonte om voor elk wissewasje een aparte dag te reserveren. Het begon ooit met Vaderdag en Moederdag en het etterde via Dierendag en Secretaressedag door tot een dag gewijd aan alle opa’s en oma’s: de Grootoudersdag.
Maar deze week kwamen die drie onverwacht samen, De Meenthe, Jan Smit en de Grootoudersdag.
Aanleiding was een interview met Monique de Boer, die vol vuur over het aan staande optreden van Jan Smit in De Meenthe vertelde. Zo aanstekelijk, dat ik twee kaartjes bestelde.
Dat werd een avondje Jan Smit in De Meenthe dus. Voor mij een andere wereld, maar ik heb wel genoten. Van de Band, van Jan Smit en van de sfeer. Niet dat ik uit m’n dak ging, dat deed overigens maar een enkeling, maar ik vond het wel heel leuk. Één misser maakte Jan door te zeggen, dat de Beatles voor hun songs aan drie akkoordjes genoeg hadden, maar dat zij hem vergeven. Verder was zijn optreden uit de kunst. Een authentieke sympathieke jongen, zonder kapsones.
En dan de sfeer. De zaal was nagenoeg tot de nok gevuld, al zag ik maar weinig mij bekende Steenwijkers, maar ik begreep, dat de fans van Jan overal vandaan kwamen. Zo zat er voor mij een hele familie: vader, moeder, dochter, zoon en oma. Wellicht had de oma de stille hoop, dat Jantje ‘Ik zing dit lied voor jou allee’ zou zingen, maar ze kwam er al gauw achter, dat dat achterhaald repertoire was. Ze swingde zelfs even de pan uit en ging in alle opwinding op de verkeerde stoel zitten. Vader en moeder waren duidelijk fan van Jan Smit, maar dat was met zoon en dochter wel wat anders. Vooraf vertelde de jongeling, dat hij een fan was van Justin Bieber, maar toen Jan Smit een sitarki met de bijbehorende danspasjes uitvoerde, toen deed hij toch enthousiast mee. Dit is zeker de dag van je leven zei ik, en zijn uitgelaten, maar onmiskenbaar ironisch bedoelde reactie was, dat Jan Smit zijn lievelingszanger was. Waarna hij zich weer vol overgave in het gehos en gezwaai stortte. En hij was daarin niet de enige, zeker niet toen Jan zijn bekende toppers ten gehore bracht.
En voor mij? Geen moment heb ik spijt gehad van dit avondje met Jan Smit en vooral de door Lange Frans geschreven rap, werd door hem zo goed vertolkt, dat ik die zeker nog wel eens zal beluisteren, want die vond ik echt vet.
