Geest van hierboven door Hans Bogers
Begrafenissen. Je maakt ze liever niet mee. Maar je weet, dat je met het verstrijken der jaren steeds vaker in een crematorium, een kerk, of op een begraafplaats zult komen. Meer dan je lief is. En net zoals alles in dit leven zijn ook begrafenissen van vorm veranderd. Bijna ontelbaar zijn de mogelijkheden. Van somber en zwaar tot licht en welhaast vrolijk. Als je er over nadenkt, dan ontdek je, dat er over begrafenissen heel veel te vertellen is. Begrafenissen : we houden er niet van, we maken ze liever niet mee, maar we ontkomen er niet aan. Nee. We gaan er liever niet naar toe, maar soms moeten we wel. Omdat we de overledene goed hebben gekend, of om de nabestaanden te laten weten, dat we aan hen denken. Iets, ook al staat dat in geen enkele verhouding tot hun verdriet, iets voor hen willen zijn.
Zaterdag, alweer een week geleden, was ik bij de begrafenis van Wim. Ik heb hem niet gekend, maar zijn zus wel.
En het was een wrange constatering, dat door de begrafenis en alles wat er verteld, gezongen en aan videobeelden vertoond werd, Wim tot leven kwam. Dat dat een beeld gaf van zijn bestaan, van zijn wezen, maar ook een beeld van de mensen, die dat leven van heel dichtbij meegemaakt hebben. Mooie verhalen, mooie beelden en mooie muziek. Muziek, die zo aangrijpend kan zijn en vaak zo veelzeggend is. Van The Scorpions, ‘Send me an angel’, via Acda en de Munnik, ‘Ren Lenny, ren’, naar Phil Collins. Nee genieten doe je nooit van een begrafenis. En toch! In al hun aangrijpendheid kunnen begrafenissen heel mooi zijn.
Het meest aangrijpende moment op de begrafenis van Wim was niet de door zijn broer en zussen uitgekozen muziek, hoe prachtig ook. Nee dat was het moment, waarop eigenlijk totaal afwijkend, misschien zelfs niet passend, een lied werd gezongen, dat zoveel meer was dan alleen mooi: ‘Geest van hierboven’. Niet zomaar een lied, maar een alles zeggende verklaring van Wims moeder. Een lied waarmee zij uitlegt, wat haar de kracht heeft gegeven om haar zoon tot aan zijn laatste momenten te helpen, te ondersteunen en te begeleiden naar een ander leven. De Geest van hierboven, die haar kracht gaf en geeft om te hopen, te zorgen, lief te hebben. Met dat lied vertelde zij ons over haarzelf. Over haar onwankelbare zekerheid. “ Door die kracht en die kracht alleen heb ik kunnen doen, wat ik heb gedaan. Door, die kracht en die kracht alleen heb ik er tot aan het eind van zijn leven voor Wim en mijn kinderen kunnen zijn. Door die kracht en die kracht alleen heb ik al het verdriet alle pijn kunnen doorstaan en zal ik alle verdriet, alle pijn doorstaan. Door die kracht en die kracht alleen kan ik verder. Ga ik verder. Door die kracht en die kracht alleen zal ik er zijn voor hen die mij zo dierbaar zijn.
Geest van hierboven.
Nee, niet een zaak van geloof, maar een zaak van zekerheid.
