Alweer een Nieuwjaar door Hans Bogers
Het is nog vroeg op de eerste zaterdag van 2019 en het is lang geleden, dat ik mij pas op het allerlaatste moment aan het bedenken en schrijven van een column heb gezet. Meestal had ik zo een schrijfsel al op donderdag of vrijdag klaar, zodat ik het in alle rust ter uitzending kon laten opnemen.
Daar is dit keer niets van terecht gekomen. Gelukkig hoefde ik niet de wekker af te laten lopen om mijn sponde tijdig te verlaten, een kopje senseo te doen en mij ten spoedigste aan mijn schrijftafel te zetten in de hoop, dat de in woorden en zinnen vormgegeven ideeën als vanzelf op het papier zouden verschijnen. Gewoon na het simpel aanraken van de lettertoetsen op het keyboard. Het bedenken van een onderwerp hoefde nu geen probleem te zijn. Dat bestond logischerwijs uit vier cijfers 2019, het nieuwe jaar, dat in middels alweer meer dan vier dagen oud is.
Te beginnen bij die eeuwige goede voornemens. Ik heb ze. Natuurlijk. Maar ik ga ze niet publiekelijk aan des lezers neus hangen al was het alleen maar om te voorkomen, dat ik er op enig moment op afgerekend kan worden. Toch, een tipje van de sluier:
Meer structuur en het uitvoeren van een aantal vaste projecten, zoals muziek maken, sporten, de vierdaagse met voorbereiding en al, regelmatig een boek lezen, bezig zijn met de slos, de raadspolitiek, mijn gezondheid niet uit het oog verliezen, maar bovenal elke woensdag oppassen op onze kleinkinderen in Deventer.
Dat ook 2019 goed af zal lopen, daar ga ik maar vanuit, want er zijn vooralsnog geen tekenen, die er op wijzen, dat het anders zal lopen. Ach en mocht dat wel zo zou zijn, dan zien wel weer verder.
Maar nu ik dit eerste deel van mijn column overlees, rijst er toch wel enige twijfel. Met name over het ontbreken van die tekenen, want die zijn er toch al wel. Een beetje. Zo kreeg ik zojuist het bericht van mijn bank, dat de spaarrente weer verlaagd is. Daar word ik om de een of andere reden wel nerveus van. Die gestage rentedaling, die houdt maar niet op en ik begrijp het niet. Nog even en ik moet spaarrente gaan betalen. Mind you. Een gele hesjesgedachte bekruipt mij nu toch wel enigszins. Ook het gevoel, via google gestalkt te worden, maakt mij wat achterdochtig, al ben ik er nog niet achter hoe dat precies zit en zie ik wellicht teveel leeuwen en beren op de weg, die 2019 heet. Maar hoe het ook zij, mochten er geen tekenen aan de wand zijn, die een minder goed 2019 doen vermoeden, dan verwacht of gehoopt, ik zie ze niet. En als ik ze niet zie dan zijn ze er ook niet.
Dus!
2019 zal een goed jaar worden en ik vertrouw er op aan het einde daarvan te kunnen vast stellen, dat mijn optimistische stemming niet misplaatst is geweest.
