De regenboog door Hans Bogers

ik werd voor het eerst geconfronteerd met de regenboog in de eerste klas van de da costa school, waar mijn professionele loopbaan een aanvang nam. ik weet niet of ik daarvóór ooit bewust een regenboog had gezien, maar juffrouw kühlemeier vertelde op geloofwaardige wijze over het ontstaan van dit bijzondere natuurverschijnsel. heel lang geleden, vertelde ze, in de tijd van het oude testament, ver voor onze jaartelling, hadden de mensen er weer eens een potje van gemaakt. ze hadden zich zo misdragen, dat onze lieve heer het niet langer meer kon aanzien en woedend liet hij zijn engelen de hemelse sluizen opendraaien om daarmee de hele wereld onder water te laten zetten. maar met de gedachte: ‘je kunt niet weten’ nam hij toch, enigszins tweeslachtig, het zekere voor het onzekere en liet hij een zekere noach tijdig een grote boot bouwen, die niet alleen ruimte bood voor noach en zijn lieve vrouw, maar ook van alle dieren van de wereld een tweeslachtig paartje. dit gelet op een mogelijke toekomst. op enig moment was onze lieve heer op al dat water uitgekeken en vond hij, dat de mensheid en ook de dierenwereld genoeg gestraft waren. hij liet het water zakken en de boot van noach liep vast op de berg ararat in turkije, of all places. omdat noach het niet helemaal vertrouwde liet hij eerst een stelletje vogels op onderzoek uitgaan, en na een paar mislukte pogingen raakte hij er toch van overtuigd, dat de straf er op zat. onze lieve heer was zich overigens wel bewust van noachs twijfels en creëerde een heuse regenboog. als bewijs, dat het mooi was geweest en dat hij het nooit meer zover zou laten komen. de regenboog als teken van het verbond tussen god en de mensen. je zou dat tegenwoordig verbinding kunnen noemen. verbinding die respect, verdraagzaamheid, elkaar in elkaars waarde laten betekent, waar natuurlijk ook zoiets als de vrijheid van meningsuiting bij hoort. omdat regenbogen betrekkelijk weinig te zien zijn en de mensen daardoor maar weinig herinnerd worden aan die regenboogse waarden, is er de regenboogvlag ontwikkeld. een vlag, die dat respect, die verdraagzaamheid, die vrijheid van meningsuiting en nog veel meer goeds symboliseert. die vlag kan en mag dus nooit en te nimmer als wapen gebruikt worden, zelfs niet om mensen te beroven van hun vrijheid om in de meest baarlijke nonsens te geloven. al zwaaiend met die regenboogvlag stelling nemen tegen een mening, dat kan dus niet. de vraag overigens, of alle steenwijkerlandigers als één man achter de symboliek van die regenboogvlag staan, en zich oprecht beschouwen als inwoner van een regenbooggemeente, die vraag durf ik niet te stellen. ria van hien