Er is zoveel waarover ik iets zou willen zeggen. Er is zoveel, waar ik over zou willen schrijven, waar ik een column aan zou willen wijden. Zoveel, waarover ik me verbaas, waar ik me aan erger, waar ik vrolijk van word, waar ik, om maar eens een verfoeilijke zegswijze te gebruiken, ‘Energie van krijg’ Er is zoveel citerenswaardigs te lezen in sommige kranten. Zoveel van alles, dat het een mens allemaal bijna teveel wordt. Neem nou bijvoorbeeld de door Willem Dijkstra uit Barchem ingezonden brief in Trouw.
Ik citeer: “Maatschappelijke groeperingen gebruiken ieder argument om met het klimaat te scoren en hun gelijk te halen. We zijn er maar druk mee, het behoud van onze wereld. Zelfs de scholieren voeren actie. Jammer is wel, dat de gemiddelde schoolaula na de lunchpauze een grote bende is. Dat veel op- en afritten van snelwegen stortplaatsen voor afval zijn. Dat je na een gemiddelde wandeling door dorp of stad zo een zak zwerfvuil kunt verzamelen. Het is niet populair en het verkoopt niet. Ik vind ieder verhaal over klimaat ongeloofwaardig als we onze eigen rommel niet eens kunnen opruimen.” Einde citaat.
Willem Dijkstra heeft volkomen gelijk, maar ja, het blijft bij een inzonden brief. Een opmerking in de marge, want er zal door deze cri de coeur toch geen bal veranderen. Hoe jammer dat ook is.
Of wat te denken van het optreden van Kaisja Olongren, minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (overigens in mijn eerste concept schreef ik Buitenlandse Zaken. Een Freudiaanse verschrijving, bedacht ik me.) die zo nodig twee keer kort achter elkaar moest optreden in een talkshow, of liever een praatprogramma, één keer bij Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door en de andere keer bij Jinek. De eerste keer veegde Kaisja terecht de vloer aan met de Verleiders, die fake news de wereld in hadden gebracht en de tweede keer waarschuwde zij ons voor het grote gevaar van datzelfde fake news, van valse berichten en onbewezen geruchten. O,O O, wat moesten we daar voor uitkijken. Ja we moesten heel voorzichtig zijn met al dat fake news, want voor we het zouden weten, konden we zomaar met verkeerde gedachten het bos in worden gestuurd. Impliciet benadrukte de minister, dat fake news voornamelijk door Rusland en dat soort ondemocratische landen der wereld in werd geholpen. Waarmee ze maar wilde zeggen, dat nieuwsfeiten uit het Westen waarheidsgetrouw en als geloofwaardig konden worden beschouwd. De minister deed net alsof fake news een nieuw fenomeen was, maar neemt u maar van mij aan: ze weet wel beter. Fake news is van alle tijden. Het begon al in de Hof van Eden toen de evenknie van Kaisja geloof hechtte aan het door een serpent verkondigde fake news over het effect van een wellicht sappige appel. En in de eeuwen daarna is er nog vele malen fake news verzonnen. Soms met rampzalige gevolgen. Een voor mij favoriet voorbeeld daarvan is nog steeds het Tonkin incident ergens in de buurt van Vietnam. Of wat te denken van het gemene opzetje van nazi-Duitsland om Polen binnen te vallen. Kortom voorbeelden genoeg, ook in het verleden. Er is wat fake news betreft niets nieuws onder de zon. Sterker nog, er zijn heden ten dage heel wat televisie- en radioprogramma’s, die het moeten hebben van fake news om maar te zwijgen over het feit dat consumenten met fake news regelmatig door het bedrijfsleven op het verkeerde been worden gezet. En het zou me niet verbazen als ook de overheid zelf, waar Kaisja Ollongren nadrukkelijk deel van uitmaakt, er af en toe niet voor terugschrikt fake news de wereld in te sturen. Ik weet dat haast wel zeker.
Wat dat betreft herinner ik graag aan het prachtige spreekwoord; “Als de vos de passie preekt, agrariër pas op je kippen.
