Collegehulphonden door Hans Bogers
Ik had deze column eigenlijk willen wijden aan de door 1000 Steenwijkerlanders ingediende, mosterd na de maaltijd, petitie over zwarte piet . Toch ga ik dat niet doen, hoewel ik niet ongezegd wil laten dat de discriminatie/racisme discussie volgens mij in een sfeer van radicalisering dreigt te worden getrokken met alle gevolgen van dien. Zo van: wie niet voor mij is, is tegen mij; wie het geschreeuw van rapper Akwasi niet een warm hart toedraagt, of er in ieder geval empathie bij voelt, is een racist. De op boekverbranding lijkende acties. De heksenjacht. Me too, maar dan anders. Misschien later. Misschien ook nooit.
Nee ik ga het hebben over een veel schokkender nieuwsfeit, dat mij kortgeleden gewerd. In de vorm van een motie vreemd aan de orde van de vergaderagenda. Een motie van de christelijke partijen CPB en CDA. Een motie gebaseerd op een aloud adagium, bedacht, geschreven op muziek gezet en opgenomen in een zangbundel van Johannes de Heer door Dr J.H.Gunning. Een adagium, dat in deze tijd, waarin we vooral samen de strijd aan moeten gaan met het Covid -19 virus, zeker aan kracht gewonnen heeft. We kunnen het niet alleen af , maar with a little help from our friends komen we al een heel eind; gaan we niet alleen door het leven. Nou moet ik hier ruiterlijk toegeven, dat ik de motie zelve niet zo heb bestudeerd , maar me heb verlaten op het relevante krantenbericht in het Olde Wief. Te beginnen bij de kop: Geef de wethouders een buggy. Een sympathiek idee vond ik, ware het niet dat ik het verkeerd had gelezen. Fysiek is er toch niets mis met ons college? “Geef de wethouders een buddy”, dat was de boodschap,een ondersteuner, die een luisterend oor biedt, waardevolle tips geeft, er is voor feedback en reflectie, die vanuit zijn vakgebied dan wel leefwereld de wett’nholders maar ook de burgemeester kan bijstaan in deze zware tijden en zo politiek-bestuurlijke uitglijders kan voorkomen. Ik heb, en dat mag u nu best weten, bij voorgaande colleges ook wel eens gedacht, dat zo’n buddy een heilzaam effect zou kunnen hebben. Het is er nooit van gekomen en ook nu zullen er geen buddy’s aangetrokken worden. Wat overigens niet betekent, dat collegeleden hun licht niet elders zouden kunnen opsteken. Dat de raad de motie heeft verworpen komt niet door het feit, dat in de krant de heer Naberman als aanjager werd opgevoerd. Al had dat zomaar gekund. Maar om nou een gedateerde politicus als aanjagende buddy aan te stellen? Niet doen. We hebben geen behoefte aan een van de wal in de sloot beleid. Maar nu het allemaal niet doorgaat met die buddy’s, dacht ik aan een alternatief, dat bij mij opkwam na het lezen van een artikel over het verzamelen van doppen voor hulphonden. Het ei van Columbus lijkt mij. Als heel Steenwijkerland nu flessendoppen gaat opsparen en van het opgehaalde geld speciaal getrainde collegehulphonden aanschaft, dan is het probleem opgelost. Een diervriendelijke oplossing zelfs die de collegeleden, burgemeester en wet’nholders zal helpen in de donkere tijden uit hun doppen te kijken.
