Topsport door Hans Bogers
Ook dit jaar zal ik zoals ik me heb voorgenomen, of liever aan mezelf beloofd , maandelijks een column wijden aan het fenomeen kranten bezorgen. De ideeënbasis voor die columns wordt hoofdzakelijk gelegd in de ochtenduren tussen 04.00 en 06.30 uur als ik, bijna helemaal alleen op de wereld, gefocust ben op het afleveren van zo’n honderd kranten binnen de vereiste tijd en op de juiste adressen.
Me, myself and the newspapers.
Tijdens het bezorgrondje op de maandag na de kerstdagen, na een krantenvrij langweekend, werd ik in beslaggenomen door de gedachten, dat het bezorgen van kranten niet meer of minder is dan topsport. Topsport in alle opzichten, want alle eisen, waaraan een topsporter moet voldoen, daar moet ook de krantensjors aan voldoen. Voortbordurend op die gedachten, ontwikkeld tijdens het fietsen, maakte ik de navolgende uitsplitsing in die essentiële voorwaarden om een optimale topprestatie te kunnen leveren:
De bezorger moet beschikken over een meer dan gemiddelde fitheid en conditie om fysiek in staat zijn alle (weers)elementen te kunnen weerstaan.
De bezorger moet beschikken over een optimaal tactisch inzicht. Hij moet weten, welke route hij kiest, soms de afweging maken tussen fietsen en lopen, waar en hoe hij z’n fiets neer zet, weten wanneer snelheid moet worden gemaakt èn kunnen improviseren. Hij moet Technisch begaafd zijn en goed kunnen sturen. Als geen ander moet de bezorger zich kunnen concentreren, gefocust zijn. De bezorger moet over een ijzersterke mentaliteit beschikken om de vele ontberingen ook geestelijk te kunnen weerstaan. Hij moet in staat zijn teleurstellingen goed te verwerken, zoals die van de traditie van de kerstgroet, als krantenbezorgers een kaartje aanbieden aan de abonnees, om die prettige feestdagen en een voorspoedig Nieuwjaar te wensen. De abonnee is dat niet verplicht, maar een kleine materiële dan wel financiële reactie is eigenlijk wel gewenst als ware het een soort tipgeld. Gelukkig loopt dit voor de meeste bezorgers niet op een teleurstelling uit. Anders vergaat het bezorgers, die zich, net zoals ik, ertoe beperken het kerstkaartje niet persoonlijk aan te bieden, maar in de bus deponeren. 90% van de abonnees neemt deze groet voor kennisgeving aan, waarbij ik niet aan de indruk kan ontkomen, dat de meest veeleisend abonnees zeker niet thuis geven. Maar de 10% die wel reageert gééft niet alleen, in materiële of immateriële zin, maar ook ruimhartig. De mentale weerbaarheid zit hem dan hierin, dat de bezorger niet toegeeft aan de zogenoemde selffulfilling prophecy en onderscheid maakt tussen de verschillende abonnees.
Ik besef niet volledig te zijn geweest, want er zijn nog legio andere argumenten om dat topsport gehalte aan te tonen, maar ik laat die beoordeling graag aan de lezer over.
