Stapelen door Hans Bogers
De krantenbezorgers hebben een pittig weekje achter de rug. Het was niet zozeer de kou, die parten speelde, maar veeleer de soms onbegaanbaarheid van de wegen, de straten, de trottoirs, de tuinpaadjes, en de opritten. Maar we hebben het zonder al te veel kleerscheuren overleefd en het steeds eerder in de morgen opdoemende daglicht wijst op de naderende lente en een daarop volgende zomer met alle voor krantenbezorgers voordelen van dien. Ik begin zo langzamerhand steeds beter ingeschoten te raken in het krantenbezorgerschap, wat blijkt uit de steeds snellere bezorgtijden en de bijna tot nul teruggebrachte bezorgfouten. Het blijft leuk en in meerdere opzichten gezond. Maar dat niet alleen, er ontstaat ruimte om me meer en dan op een associatieve manier te verdiepen in het bezorgwerk. Zo moest ik laatst denken aan het Nederlands Mediation Instituut , The Lime Tree, de Gooise matras meidengroep, Frizzle Sizzle en algebra, in die volgorde en wel vanwege het begrip ‘stapelen’ en het liedje ‘Alles heeft z’n ritme’. Bij een ooit gevolgde 12 daagse mediation cursus leerde ik het begrip stapelen, d.i het clusteren en daarmee inzichtelijk maken van problemen van dezelfde aard. Alles heeft z’n ritme lijkt daar niets mee te maken hebben en algebra met z’n rekenkundige en meetkundige rijen, dat verfoeilijke vak, al helemaal niet, maar toen ik overging tot het stapelen van kranten per straat, of blok, ontdekte ik een ritme, een ritme in namen en in cijfers. Een ontdekking die een nog betere en gemakkelijkere bezorging tot gevolg had. Ik ken mijn wijken niet alleen meer uit mijn hoofd, maar ik kan ze bijna zingen. Alles heeft z’n ritme. In het kader van de het grote maar evenzo het vaak zo frustrerende goed van de privacy kan ik hier niet te diep ingaan op adressen en straten, maar ik kan u toch wel een onschadelijk voorbeeld geven. In termen van stapelen, ritme en algebra ziet straat X er dan als volgt uit:
AD-AD-Trouw- Tel- Sten-Sten-Sten- Tel- VK- Tel-Tel-Tel-Sten-Trouw-Tel –Tel-ND-Tel-ND- Tel- LC.
Algebraïsch:
2-1-1-3-1-1-3-1-1-2-1-1-1-1-1-1-1.
Of dat rekenkundige, of meetkundige als rijtje wel klopt, dat weet ik niet, een wiskunde knobbel heb ik mijn leven lang moeten ontberen, maar die wisonkunde heeft zich op het lyceum vertaald in hele lage cijfers, die dan weer wel makkelijk te onthouden waren voor dit alfamannetje.
De moraal van dit verhaal: Op de vroege morgen komen voor mij, al kranten bezorgend, onverwachte werelden bij elkaar.
En storm, kou of regen niets houdt de meest werkwaardige associaties tegen.
