Samen voor Ryan
Samen voor Ryan is een samenwerking van onderwijs, kinderopvang, gemeente, sociaal werk en jeugdgezondheidszorg in Steenwijkerland. Samen zetten zij zich in voor kinderen en jongeren in Steenwijkerland. Zij spraken af zes vernieuwende aanpakken te ontwikkelen, te leren van en met elkaar en om samen te werken vanuit een houding van persoonlijk leiderschap. Allemaal in het belang van het kind en de jongere. Deze zes aanpakken zijn: Vroegsignalering, Anderstalige kinderen, Levensvaardigheden, De eerste 2000dagen van een kind, Wereldwijs in Steenwijkerland en de Steenwijkerlandse Academie. Meer informatie over deze aanpakken is te lezen op www.samenvoorryan.nl.
Op deze site is ook informatie voor (groot)ouders, verzorgers en andere geïnteresseerden beschikbaar. Eén van de gedachte van Samen voor Ryan is namelijk ‘it’s takes a village to raise a child’ – wat betekent dat er een gemeenschap nodig is om een kind op te voeden. Zo zijn op Publicaties – Samen voor Ryan enkele podcasts en video’s te vinden over de aanpak Levensvaardigheden. Wat zijn levensvaardigheden? En hoe kun jij als ouder of professional een kind of jongere leren levensvaardiger te worden? Vragen of meer willen weten mail dan naar info@samenvoorryan.nl.
Hans van Eeken
Hans is een onafhankelijke ervaringswerker, met passie voor zelfhulpgroepen en herstelondersteunende zorg. Zijn visie is dat ervaringskennis en -kunde goed aansluit bij de onbewuste kennis van de burger. Dit in combinatie met de professionele kennis van hulpverleners en wetenschappelijke kennis, wat zal leiden tot samenwerking binnen het sociaal domein.
De praktijk laat, aansluitend op de ‘positieve gezondheid’ van Machteld Huber, zien dat mensen tijdens hun herstelproces ontdekken dat zij alleen zélf betekenis kunnen geven aan hun ervaringen. Een herstelproces is dan ook persoonlijk, uniek en grillig. Het kost veel tijd, omdat het gaat om zaken als het hervinden van hoop, een positief zelfbeeld, en regie over het eigen leven. Hans is dan ook van mening dat 70 tot 80% van de mensen die in de GGZ behandeld worden geen psychiatrisch-patiënten zijn, maar mensen met ernstige levensproblematiek. Vaak veroorzaakt door een gebrek aan levensvaardigheden.
In zekere zin heeft iedereen ervaringskennis door zijn/haar eigen persoonlijke ervaringen. Wat kun je van de zelfhulpgroepen leren betreft het inzetten van je eigen ervaringen en het vergroten van jouw levensvaardigheden.
Bibi Schreuder
Bibi is mede-eigenaar van en opleider bij het Bert Hellinger Instituut Nederland. Ze heeft jarenlange ervaring en inzichten opgedaan over gedrag van kinderen. Als moeder, als docent in het mbo en door twintig jaar met systemisch werk met en zonder opstellingen te werken.
Ook heeft ze een boek geschreven, namelijk ‘Ik ben een kind, dus ik voel waar mijn ouders zijn’. Hierin schrijft ze o.a. over jongeren met een kolonieverleden en hun innerlijke loyaliteitsconflict om meer kennis op te doen of een hogere opleiding willen volgen dan hun (voor)ouders. Zeker wanneer armoede al van generatie op generatie doorgegeven is. Het loyaliteitsconflict laat zien hoe moeilijk het is voor jongeren om met de normen en waarden van de streek te breken en een hogere opleiding te volgen.
Bibi neemt je mee in de systemische manier van kijken. Systemisch kijken geeft bewustwording over het effect van wel of niet je positie innemen. Als iedereen vanuit de eigen positie leeft, kunnen zowel volwassenen als kinderen voluit de kansen van het leven pakken.
Kees Jan van der Klooster
Door een val met snowboarden raakte Kees Jan in 2001 volledig verlamd vanaf zijn middel. De jaren er na waren een ontdekkingstocht gedreven door een wil om weer vol in het leven te staan. Om zijn leven te herpakken moest hij zichzelf opnieuw ontdekken en nieuwe uitdagingen aangaan.
Deze uitdaging vond hij en won hij tijdens de Winter X Games één keer goud en twee keer brons op het onderdeel zitski-cross. Daarnaast nam hij in
2010 en 2014 voor Nederland deel aan de paralympische spelen. Ook richtte hij in 2008 K-J Projects Unlimited Abilities op met als doel dat het vanzelfsprekend wordt dat mensen met een beperking deelnemen aan de maatschappij en inclusiebeleid gevoerd wordt. Dit doet hij door mensen met een beperking handvatten te bieden en hen te coachen in hun weg naar een zelfstandiger leven.
Hij is van mening dat wanneer je eigen regie wil behouden, je daarvoor met een reëel beeld van jezelf en je mogelijkheden, zelf actie moet ondernemen. Daarnaast geeft hij de
maatschappij inzicht in de mogelijkheden en onmogelijkheden van mensen met een beperking, met daarbij de centrale vraag ‘wat is helpen?’
