Vaderdag door Hans Bogers
Het is alweer 38 jaar geleden, dat ik mij heb laten fêteren door mijn enig geboren zoon Willem. Het had een jaar eerder kunnen zijn, maar dan had die brave jongen, toen nog de leeuw van Brabant genoemd een kleine maand eerder geboren moeten worden en dat was helaas niet het geval. 17 juli 1982 was de exacte datum, waarop hij het eerste levenslicht aanschouwde. Nou ja, aanschouwde. Ik herinner me, dat hij met een nogal deuzige blik in zijn glazen kistje lag.
Vaderdag was in dat jaar op zondag 20 juni gepland. Willem werd dus bijna een maand te laat geboren en boorde mij daarmee een extra Vaderdag door de neus. Nou ja, so what. Je kunt ook niet alles hebben. Toch? Ik heb het al eens eerder gezegd.
De omstandigheden rond die geboorte waren overigens wel bijzonder. De jonggeborene zou Willem genoemd worden, maar onderweg naar het stadhuis van Oosterhout, bedacht ik me, dat de namen van mijn voorvaderen toch ook niet ongenoemd konden blijven. Het werd dus Jan Hendrik Willem. Een eigen initiatief, dat nou niet echt in goede aarde viel. Ook het feit, dat ik de vraag van gynaecoloog Heintjes : “Rookt de vader?” verkeerd interpreteerde zal mij altijd bijblijven. Net zoals het feit, dat ik in een wachtruimte gezelschap kreeg van de familie ‘zeer bekenden van de politie’.
De eerste Vaderdag, die ik als gefêteerde mocht meemaken was nou niet bepaald wat je noemt een bijzondere gebeurtenis. De kleine broekenman gaf er in ieder geval geen enkele blijk van ook maar enige belangstelling voor mijn vaderschap te koesteren. ’T Is dat z’n moeder die dag niet vergeten was anders had er geen haan naar gekraaid. En het gekraai, dàt uit de box kwam was meer een uiting plezier voor z’n speeltjes dan een vrolijk blijk van waardering voor het feit, dat ik al bijna een jaar zijn vader was. Van de eerste echte vieringen van Vaderdag was pas sprake op de kleuterschool. Toen begon er een periode van zelfgemaakte cadeautjes ter ere van de liefste papa van de wereld. Ik dus. Cadeautjes, zoals een stropdas, een pennenhouder van klei met het verrassende uiterlijk van een lieveheersbeestje, een plastic notitieblokjesbakje gevuld met gekleurd papier. Een heel bijzonder cadeautje, in 2002, was een klok, die door Willem een bezigheden indicator werd genoemd, met een dagindeling, waaruit niet zozeer waardering sprak als wel een sterke analyse. De rode, beweegbare, wijzer namelijk kon verwijzen naar één van mijn dagelijkse vier mogelijke tijdsbestedingen: papa rust; papa is op het werk; papa is in de kroeg en last but not least ;papa is sporten.
Ooit maakte ik een liedje over Vaderdag en aan de veroorzaker van die dag wijdde ik een lied met de titel Jan Henrik Willem.
Morgen is het weer zover. Bij Peter zal dan mijn achtendertigste Vaderdag gevierd worden.
