“Overal dode dieren”: Aniek uit De Blesse redt 131 konijnen uit horrorschuur

Ze heeft al veel meegemaakt, maar dit had zelfs zij nog nooit eerder gezien. Aniek Overwijk (34) uit De Blesse, tussen Steenwijk en Wolvega, runt met ziel en zaligheid een konijnenopvang aan huis: Stichting Opvang Konijnenparadijs. Onlangs kreeg ze een alarmerend bericht. “Dat er een man was overleden in Noord-Holland en er zo’n tachtig konijnen met spoed moesten worden opgehaald. Ik ging er direct naartoe met een vrijwilliger. We liepen het terrein op en wat we daar aantroffen… Dat was verschrikkelijk.”

Tekst en foto’s: Janine Renes

Een hel, zo noemt Overwijk de horrorschuur vol met levende én ook al veel dode dieren. “De stank was bijna niet te harden, zo goor. Een lijk- en ammoniaklucht. We moesten op overlevingsstand. Verstand op nul en zo snel mogelijk deze beestjes hier weghalen. Af en toe vluchtten we wel naar buiten voor frisse lucht.

Ik wilde een diertje oppakken, maar het was alleen nog een bos haar vol met maden” – Aniek Overwijk, eigenaresse Stichting Opvang Konijnenparadijs

Ze beginnen aan de monsterklus en tillen één voor één de verwaarloosde dieren uit hun veel te kleine verblijven. “Die zaten allemaal in een dikke laag stront en waren er slecht aan toe. Sommigen lagen letterlijk te creperen in hun hok. Ik herinner ik me nog hoe twee kleine hangoortjes naar me toekwamen en leken te smeken ‘Komen jullie ons helpen?!’ Ze zijn nu helaas allebei dood.

Hulp van collega’s

Wonder boven wonder hadden meerdere kippen, cavia’s, een hamster, een woestijnrat en geen tachtig, maar 131 konijnen er weten te overleven. Overwijk neemt een konijn die het niet lijkt te redden op schoot en ze rijden haastig terug. Eenmaal bij de opvang in De Blesse gaat de reddingsoperatie verder. “Eerst hebben we alle kooitjes buiten uitgestald en een selectie gemaakt van welke dieren meteen zorg nodig hadden. Dat was lastig, want bijna alle dieren waren ziek.”

Ontstoken ogen, parasieten, ondervoeding, extreem lange tanden, open wonden. Zoveel konijnen in één keer kan de opvang niet kwijt, laat staan ervoor zorgen. Gelukkig konden de dieren worden verdeeld over andere opvangen, zoals Stichting Flappus (Zwolle), Stichting Konijnenopvang Maaike (Beuningen, Overijssel), Stichting Konijnenopvang Joy (Groningen) en De konijnenherberg en Konijnenopvang K’nijn & Ko (Noord-Brabant). Cavia’s gingen naar Stichting Caviaopvang De Reddertjes (Limburg).Een geweldige samenwerking. Konijnen die een reis niet aankonden, zijn hier gebleven.

Bekijk hier hoe het nu gaat met de geredde konijnen:

Weinig slaap

Daarna volgen hectische dagen waarbij Overwijk en vele vrijwilligers van de stichting alles op alles zetten om de viervoeters in leven te houden. “Elke dag ging er wel een konijn dood, dat is altijd één te veel. Nu is het redelijk stabiel en zitten er nog zo’n vijfentwintig van die melding. Het konijn dat bij mij op schoot zat tijdens de terugreis is weer springlevend. Daar doe je het voor.”

Ze woont in het huis bij de opvang en is dag en vaak ook nacht met de verzorging bezig. Gapend: “Al met al krijg ik weinig slaap, let niet op m’n wallen hoor. Of op het huishouden. Maar ja alles voor de konijnen! Ik kan dit echter niet alleen. Er zijn zo’n twintig, dertig vrijwilligers die komen helpen. Daarnaast zijn er gastgezinnen die konijnen opnemen en heb ik iemand voor vijfentwintig uur in dienst.” De konijnenheldin is namelijk ook druk met onder andere haar baan als dierenartsassistent. “De baan past perfect natuurlijk. Daar heb ik een samenwerking mee voor zieke dieren, wat veel geld scheelt.”

”De opvang is gewoon een fulltimebaan die een hoop geld en energie kost” – Aniek Overwijk, eigenaresse Stichting Opvang Konijnenparadijs

Bijna gestopt

Overwijk is voorzitter van de stichting en heeft al een opvang sinds 2009. Het ontstond bij haar ouders in de tuin in Steenwijkerwold. “Per ongeluk had ik een mannetje en een vrouwtje gekocht. Ik ging fokken, maar kwam er vrij snel achter dat er genoeg konijnen zijn op de wereld. Dat ik beter de dieren in nood kon gaan redden. Dat redden is wat uit de hand gelopen”, zegt ze lachend. “Nu terugkijkend, zou ik er niet zomaar weer aan beginnen. Twee jaar geleden was ik kapot en wilde ik er bijna mee stoppen.”

Naast de konijnen van de reddingsoperatie, zit de opvang momenteel bomvol. “Dagelijks worden er een paar gebracht. Ze staan bovenaan het lijstje met slechtst behandelde, meest verwaarloosde en minst begrepen huisdieren. Ze hebben ruimte en gezelschap nodig. Ik doe ze ook absoluut niet weg als knuffel, want eigenlijk worden ze helemaal niet graag opgepakt. Laat ze lekker rennen.”

‘Geen excuus voor’

Voor de eigenaren van verwaarloosde dieren, probeert ze meestal nog begrip te hebben. “Soms zijn er situaties waarbij iemand ziek is geworden. Maar de persoon van de 131, daar is geen excuus voor. Hij was al langere tijd met de de beesten in de weer, onlangs nog waren dieren gemerkt. Er was al eens melding gedaan bij de Dierenpolitie. Dus het was echt niet van ‘even’. Dat zulke verwaarlozing anno 2022 nog voorkomt.”

Ze doet een oproep voor meer vrijwilligers en via de Facebookpagina van de stichting kan gedoneerd worden, want: “Alles loopt flink in de papieren.” Voor de konijnen hoopt ze op een nieuw thuis. “Die komen er wel weer overheen.”

Dit verhaal kwam tot stand in samenwerking met RTV Oost, de regionale omroep van Overijssel.