Sportieve klassenvertegenwoordiger heeft vooral warme herinneringen
Bekende Steenwijker Jacques Wagteveld oud-leerling van de Christelijke Ulo
Door George Huisman
Jacques Wagteveld, voormalig Steenwijker drogist en wethouder, kwam in de tweede helft van de jaren zestig op de Christelijke Ulo aan de Oostwijkstraat. Zijn ouders hadden drogisterij De Vijzel in de nabije Oosterstraat dus dat was lekker dichtbij. Hij werd thuis christelijk opgevoed en had de lagere CVO-1 school aan de Westwijkstraat succesvol doorlopen. Zo lang hij op de Christelijke Ulo zat is hij klassenvertegenwoordiger geweest. ‘Ik liep om vijf over acht thuis de deur uit, haalde om tien over acht het klassenboek op en zat om kwart over acht in de klas. Klopte altijd’, herinnert hij zich.
Natuurlijk was de geringe afstand tot school een pre ‘maar de Christelijke Ulo van directeur Werkman stond ook goed bekend. Het was een kleine, veilige school, die destijds ook sterk was met de huiswerkcursus, waar iedere leerling na schooltijd naar toe kon; er was dan een leraar die legde de dingen uit die je niet begreep. Dat was volgens mij ook een van de redenen dat het slagingspercentage bij de Christelijke Ulo (en later ook bij de mavo) zo hoog was. Was natuurlijk ook wel een beetje een tweestrijd met de openbare ulo van destijds’, zegt Wagteveld.
Er lag een zwarte deken over Jacques’ schoolperiode. Zijn moeder overleed in zijn jeugd. ‘Dat heeft zoveel invloed gehad en indruk gemaakt op mij dat ik bleef zitten. Dat blijft je bij, ik was een jaar of zestien, mijn moeder is maar 51 jaar geworden. We lagen ’s nachts om beurten bij haar te waken. Maar ik moest de volgende morgen om kwart over acht op school zijn’.
‘Mijn schooltijd zelf? Ik heb een hele geweldige tijd gehad daar. Ik vond heel veel vakken leuk, maar op die leeftijd is het net of je heel veel níet leuk vindt. Je legde ook de koppeling tussen het vak en de leerkracht. We hadden bijvoorbeeld een Engelse leraar, die vond ik grandioos, zal het nooit vergeten. Ik had eens gespiekt, krijg de repetitie terug, staat er met grote koeienletters boven: ‘Voor jou is het niet nodig om te spieken, Jacques’.
Schoolsport
‘Je had toentertijd ook schoolvolleybal- en schoolbasketbaltoernooien. Ik zat in beide teams. Speelde je een competitie tegen andere scholen. Wij speelden met ons team Quicksilver eens een finale tegen Majella, het volleybalteam van de studenten uit Gelderingen. Daar kón je niet van winnen, hebben wij ook niet gedaan maar het was wel kielekiele. De finale was in het gymlokaal aan de Verlaatseweg, tjokkie-tjokkie vol, honderden mensen, wat een sfeer!’
Na het overlijden van zijn moeder in 1971 en het behalen van het Ulo-diploma nam hij na verloop van tijd de winkel van zijn ouders over. ‘Ik was toen een van de jongste gediplomeerde drogisten van Nederland’, glimlacht Jacques. ‘Ja, het is heel gek, maar het was altijd al mijn plan. Ik heb nooit op de kleuterschool gezeten want ik wilde papa helpen in de winkel. Mocht ik flesjes met gedestilleerd water vullen. Ik heb nooit wat anders willen doen, nee. We hebben de winkel verkocht in oktober 2007, ik heb er zo’n 35 jaar ingezeten’. In later jaren was Jacques Wagteveld onder meer wethouder van Steenwijkerland en bestuurslid van Olde Veste.
Gym op zaterdagmorgen
‘Wat me al die jaren is bijgebleven is dat we op zaterdagmorgen om half acht gymnastiek hadden. Je had twee keer in de week gym, die zaterdagmorgen was altijd sport en spel, dat was leuk. Daarna moesten we nog de rest van de ochtend naar school. Heimwee naar school is er af en toe nog wel, naar het schoolgebouw al lang niet meer. De school van toen, daar is niks meer van over, als ik zo oude foto’s bekijk. En over vijf jaar -als het fusiegebouw met de RSG gereed is- zal dit helemaal verdwijnen…’
