Jacob Beute neemt na 40 jaar afscheid van RTV SLOS: “Aan alles komt een einde”
STEENWIJKERLAND – Met de woorden “Aan alles komt een einde” opent Jacob Beute zijn afscheidsbrief. En nu is het moment daar: na veertig jaar betrokkenheid bij de lokale omroep neemt hij afscheid van RTV SLOS. Een periode vol pionierswerk, techniek, radio en vooral heel veel herinneringen.
Jacob begon in 1985, via Joop Jansen, bij de omroep met een flinke dosis pioniersdrift en een passie voor techniek – en alles wat met radio te maken heeft. In de jaren die volgden maakte hij van dichtbij de groei, veranderingen en uitdagingen van de lokale omroep mee. Het waren jaren met plezierige en emotionele momenten, maar ook teleurstellingen.
“De laatste tijd is het voor mij een prestige geweest om die 40 jaar als mijlpaal te halen,” schrijft Jacob. “En dat is me gelukt.” Tegelijkertijd merkt hij dat het werk door de jaren heen steeds lastiger en beperkter werd. Vooral de laatste jaren voelt de lokale omroep voor hem niet meer zoals hij die kende: in beleving, in uitdaging en in mogelijkheden.
Toch bleef Jacob zich inzetten. Ondanks veranderingen binnen de organisatie wist hij betrokken te blijven door zijn programma’s vanuit huis te maken en te onderhouden. Maar juist die verantwoordelijkheid – de continuïteit blijven garanderen – kan en wil hij niet langer dragen.
Nog tot het einde van het jaar te horen
Jacob blijft zijn programma’s Hitexplosie en Piratenexplosie nog maken tot en met het einde van dit jaar. Daarna sluit hij een indrukwekkend hoofdstuk af: op 1 januari 2026 levert hij de sleutel in.
“Als ik terugkijk, is het een bijzondere en indrukwekkende tijd geweest,” aldus Jacob. Na vier decennia lokale omroep Steenwijk/Steenwijkerland spreekt hij bovendien zijn waardering uit voor iedereen binnen de organisatie, ongeacht rol of functie. Hij wenst iedereen veel plezier, uitdaging en sterkte bij de ontwikkelingen die er zijn en nog komen.
Daarbij hoopt hij dat er voor Steenwijkerland een lokaal medium blijft bestaan waar inwoners zich mee verbonden voelen – zoals destijds, veertig jaar geleden, het uitgangspunt was.
