voordat de gemeenteraad van steenwijkerland zich zette aan de zo belangrijke algemene beschouwingen over het door bgl, vvd, pvda en cu in elkaar gewrochte coalitieakkoord en daarmee over de minimaal vierjarige toekomst van steenwijkerland, maakte burgemeester rob bats, als voorzitter van zijn onvervreembare recht om een belangrijke mededeling te doen. alle aanwezigen voelden aan hun water, dat de voorzitter een gewichtige zaak van grote importantie aan de orde zou gaan stellen. het werd dan ook muisstil, doodstil, oorverdovend stil, zou je haast zeggen. je kon een speld horen vallen. nou zullen we het beleven, hoorde en voelde je de aanwezigen denken. bij sommigen gutste het zweet zelfs van het voorhoofd en ook achter de perstafel werd gespannen en alert geluisterd. maar helaas. de burgemeester beperkte zich tot een manjana opmerking. morgen gebeurt het. morgen zullen we het beleven. dan komt er een vliegtuig over onze gemeente vliegen. een heus vliegtuig, met vleugels, een staart, een piloot en prachtige stewardessen. met brullende motoren en schitterende witte condensstrepen. misschien zelfs wel met passagiers. mis de kans niet, om dat wonder van techniek te aanschouwen en houdt je verrekijker, je decibelmeter en je luchtvervuilingmeter paraat. bij het aanhoren van zijn bevlogen toespraak mijmerde ik weg en waande ik mij weer terug in een grijs verleden, in de tijd waarin het halve dorp uitliep als er een automobiel in de buurt werd gesignaleerd.dan zie ik me nog geknield achter een geparkeerde auto de geur van uitlaat gassen opsnuiven en voel ik nog steeds de extase bij het ondergaan van een lawaaimakende auto. dan zie ik nog voor me hoe we de knaldemper van onze bromfiets verwijderen om het echte motorgeluid te kunnen horen. tja, dat waren nog eens tijden. en nu, nu is heel steenwijkerland ook weer in rep in roer dit keer over een overvliegendeen veel lawaai makende boeing 737-800. dat willen we niet. we zijn hier nu eenmaal komen wonen voor onze rust. hier praten we niet hard. hier schreeuwen we niet. hier fluisteren we. hier weten we hoe we met lawaai om moeten gaan en het is verbazingwekkend, dat de vliegtuigindustrie niet een moment heeft gedacht aan de ontwikkelingen, die op het gebied van lawaaibestrijding, in giethoorn hebben plaats gevonden: de fluisterboot. niet dat krachten verslindende gepunter, niet dat milieuvervuilende gedoe met lawaaierige motorbootjes, maar gewoon heerlijk stil. zoals onze voorouders al zongen:”hoe lieflijk glijdt ons bootje”. waarom is er nou niet iemand op het idee gekomen om fluistervliegtuigen te ontwikkelen. schoon en geluidloos. en zeg me nou niet, dat dat een onmogelijkheid is, want een wijs man zei het ooit al eens; “wat je kunt bedenken, wat je kunt verzinnen, dat kun je ook maken.”dus vliegtuigbouwers van de wereld: “luister naar het geluid, dat uit giethoorn komt en ga aan de slag. we horen graag het resultaat.”.
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
voordat de gemeenteraad van steenwijkerland zich zette aan de zo belangrijke algemene beschouwingen over het door bgl, vvd, pvda en cu in elkaar gewrochte coalitieakkoord en daarmee over de minimaal vierjarige toekomst van steenwijkerland, maakte burgemeester rob bats, als voorzitter van zijn onvervreembare recht om een belangrijke mededeling te doen. alle aanwezigen voelden aan hun water, dat de voorzitter een gewichtige zaak van grote importantie aan de orde zou gaan stellen. het werd dan ook muisstil, doodstil, oorverdovend stil, zou je haast zeggen. je kon een speld horen vallen. nou zullen we het beleven, hoorde en voelde je de aanwezigen denken. bij sommigen gutste het zweet zelfs van het voorhoofd en ook achter de perstafel werd gespannen en alert geluisterd. maar helaas. de burgemeester beperkte zich tot een manjana opmerking. morgen gebeurt het. morgen zullen we het beleven. dan komt er een vliegtuig over onze gemeente vliegen. een heus vliegtuig, met vleugels, een staart, een piloot en prachtige stewardessen. met brullende motoren en schitterende witte condensstrepen. misschien zelfs wel met passagiers. mis de kans niet, om dat wonder van techniek te aanschouwen en houdt je verrekijker, je decibelmeter en je luchtvervuilingmeter paraat. bij het aanhoren van zijn bevlogen toespraak mijmerde ik weg en waande ik mij weer terug in een grijs verleden, in de tijd waarin het halve dorp uitliep als er een automobiel in de buurt werd gesignaleerd.dan zie ik me nog geknield achter een geparkeerde auto de geur van uitlaat gassen opsnuiven en voel ik nog steeds de extase bij het ondergaan van een lawaaimakende auto. dan zie ik nog voor me hoe we de knaldemper van onze bromfiets verwijderen om het echte motorgeluid te kunnen horen. tja, dat waren nog eens tijden. en nu, nu is heel steenwijkerland ook weer in rep in roer dit keer over een overvliegendeen veel lawaai makende boeing 737-800. dat willen we niet. we zijn hier nu eenmaal komen wonen voor onze rust. hier praten we niet hard. hier schreeuwen we niet. hier fluisteren we. hier weten we hoe we met lawaai om moeten gaan en het is verbazingwekkend, dat de vliegtuigindustrie niet een moment heeft gedacht aan de ontwikkelingen, die op het gebied van lawaaibestrijding, in giethoorn hebben plaats gevonden: de fluisterboot. niet dat krachten verslindende gepunter, niet dat milieuvervuilende gedoe met lawaaierige motorbootjes, maar gewoon heerlijk stil. zoals onze voorouders al zongen:”hoe lieflijk glijdt ons bootje”. waarom is er nou niet iemand op het idee gekomen om fluistervliegtuigen te ontwikkelen. schoon en geluidloos. en zeg me nou niet, dat dat een onmogelijkheid is, want een wijs man zei het ooit al eens; “wat je kunt bedenken, wat je kunt verzinnen, dat kun je ook maken.”dus vliegtuigbouwers van de wereld: “luister naar het geluid, dat uit giethoorn komt en ga aan de slag. we horen graag het resultaat.”.
Voordat de gemeenteraad van Steenwijkerland zich zette aan de zo belangrijke algemene beschouwingen over het door BGL, VVD, PvdA en CU in elkaar gewrochte coalitieakkoord en daarmee over de minimaal vierjarige toekomst van Steenwijkerland, maakte burgemeester Rob Bats , als voorzitter van zijn onvervreembare recht om een belangrijke mededeling te doen. Alle aanwezigen voelden aan hun water, dat de voorzitter een gewichtige zaak van grote importantie aan de orde zou gaan stellen. Het werd dan ook muisstil, doodstil, oorverdovend stil, zou je haast zeggen. Je kon een speld horen vallen.
Nou zullen we het beleven, hoorde en voelde je de aanwezigen denken. Bij sommigen gutste het zweet zelfs van het voorhoofd en ook achter de perstafel werd gespannen en alert geluisterd. Maar helaas. De burgemeester beperkte zich tot een manjana opmerking. Morgen gebeurt het. Morgen zullen we het beleven. Dan komt er een vliegtuig over onze gemeente vliegen. Een heus vliegtuig, met vleugels, een staart, een piloot en prachtige stewardessen. Met brullende motoren en schitterende witte condensstrepen. Misschien zelfs wel met passagiers. Mis de kans niet, om dat wonder van techniek te aanschouwen en houdt je verrekijker, je decibelmeter en je luchtvervuilingmeter paraat.
Bij het aanhoren van zijn bevlogen toespraak mijmerde ik weg en waande ik mij weer terug in een grijs verleden, in de tijd waarin het halve dorp uitliep als er een automobiel in de buurt werd gesignaleerd.Dan zie ik me nog geknield achter een geparkeerde auto de geur van uitlaat gassen opsnuiven en voel ik nog steeds de extase bij het ondergaan van een lawaaimakende auto. Dan zie ik nog voor me hoe we de knaldemper van onze bromfiets verwijderen om het echte motorgeluid te kunnen horen. Tja, dat waren nog eens tijden. En nu, nu is heel Steenwijkerland ook weer in rep in roer dit keer over een overvliegendeen veel lawaai makende Boeing 737-800. Dat willen we niet. We zijn hier nu eenmaal komen wonen voor onze rust. Hier praten we niet hard. Hier schreeuwen we niet. Hier fluisteren we. Hier weten we hoe we met lawaai om moeten gaan en het is verbazingwekkend, dat de vliegtuigindustrie niet een moment heeft gedacht aan de ontwikkelingen, die op het gebied van lawaaibestrijding, in Giethoorn hebben plaats gevonden: de fluisterboot. Niet dat krachten verslindende gepunter, niet dat milieuvervuilende gedoe met lawaaierige motorbootjes, maar gewoon heerlijk stil. Zoals onze voorouders al zongen :”Hoe lieflijk glijdt ons bootje”. Waarom is er nou niet iemand op het idee gekomen om fluistervliegtuigen te ontwikkelen. Schoon en geluidloos. En zeg me nou niet, dat dat een onmogelijkheid is, want een wijs man zei het ooit al eens; “Wat je kunt bedenken, wat je kunt verzinnen, dat kun je ook maken.”Dus vliegtuigbouwers van de wereld: “luister naar het geluid, dat uit Giethoorn komt en ga aan de slag. We horen graag het resultaat.”
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
voordat de gemeenteraad van steenwijkerland zich zette aan de zo belangrijke algemene beschouwingen over het door bgl, vvd, pvda en cu in elkaar gewrochte coalitieakkoord en daarmee over de minimaal vierjarige toekomst van steenwijkerland, maakte burgemeester rob bats, als voorzitter van zijn onvervreembare recht om een belangrijke mededeling te doen. alle aanwezigen voelden aan hun water, dat de voorzitter een gewichtige zaak van grote importantie aan de orde zou gaan stellen. het werd dan ook muisstil, doodstil, oorverdovend stil, zou je haast zeggen. je kon een speld horen vallen. nou zullen we het beleven, hoorde en voelde je de aanwezigen denken. bij sommigen gutste het zweet zelfs van het voorhoofd en ook achter de perstafel werd gespannen en alert geluisterd. maar helaas. de burgemeester beperkte zich tot een manjana opmerking. morgen gebeurt het. morgen zullen we het beleven. dan komt er een vliegtuig over onze gemeente vliegen. een heus vliegtuig, met vleugels, een staart, een piloot en prachtige stewardessen. met brullende motoren en schitterende witte condensstrepen. misschien zelfs wel met passagiers. mis de kans niet, om dat wonder van techniek te aanschouwen en houdt je verrekijker, je decibelmeter en je luchtvervuilingmeter paraat. bij het aanhoren van zijn bevlogen toespraak mijmerde ik weg en waande ik mij weer terug in een grijs verleden, in de tijd waarin het halve dorp uitliep als er een automobiel in de buurt werd gesignaleerd.dan zie ik me nog geknield achter een geparkeerde auto de geur van uitlaat gassen opsnuiven en voel ik nog steeds de extase bij het ondergaan van een lawaaimakende auto. dan zie ik nog voor me hoe we de knaldemper van onze bromfiets verwijderen om het echte motorgeluid te kunnen horen. tja, dat waren nog eens tijden. en nu, nu is heel steenwijkerland ook weer in rep in roer dit keer over een overvliegendeen veel lawaai makende boeing 737-800. dat willen we niet. we zijn hier nu eenmaal komen wonen voor onze rust. hier praten we niet hard. hier schreeuwen we niet. hier fluisteren we. hier weten we hoe we met lawaai om moeten gaan en het is verbazingwekkend, dat de vliegtuigindustrie niet een moment heeft gedacht aan de ontwikkelingen, die op het gebied van lawaaibestrijding, in giethoorn hebben plaats gevonden: de fluisterboot. niet dat krachten verslindende gepunter, niet dat milieuvervuilende gedoe met lawaaierige motorbootjes, maar gewoon heerlijk stil. zoals onze voorouders al zongen:”hoe lieflijk glijdt ons bootje”. waarom is er nou niet iemand op het idee gekomen om fluistervliegtuigen te ontwikkelen. schoon en geluidloos. en zeg me nou niet, dat dat een onmogelijkheid is, want een wijs man zei het ooit al eens; “wat je kunt bedenken, wat je kunt verzinnen, dat kun je ook maken.”dus vliegtuigbouwers van de wereld: “luister naar het geluid, dat uit giethoorn komt en ga aan de slag. we horen graag het resultaat.”.
voordat de gemeenteraad van steenwijkerland zich zette aan de zo belangrijke algemene beschouwingen over het door bgl, vvd, pvda en cu in elkaar gewrochte coalitieakkoord en daarmee over de minimaal vierjarige toekomst van steenwijkerland, maakte burgemeester rob bats, als voorzitter van zijn onvervreembare recht om een belangrijke mededeling te doen. alle aanwezigen voelden aan hun water, dat de voorzitter een gewichtige zaak van grote importantie aan de orde zou gaan stellen. het werd dan ook muisstil, doodstil, oorverdovend stil, zou je haast zeggen. je kon een speld horen vallen. nou zullen we het beleven, hoorde en voelde je de aanwezigen denken. bij sommigen gutste het zweet zelfs van het voorhoofd en ook achter de perstafel werd gespannen en alert geluisterd. maar helaas. de burgemeester beperkte zich tot een manjana opmerking. morgen gebeurt het. morgen zullen we het beleven. dan komt er een vliegtuig over onze gemeente vliegen. een heus vliegtuig, met vleugels, een staart, een piloot en prachtige stewardessen. met brullende motoren en schitterende witte condensstrepen. misschien zelfs wel met passagiers. mis de kans niet, om dat wonder van techniek te aanschouwen en houdt je verrekijker, je decibelmeter en je luchtvervuilingmeter paraat. bij het aanhoren van zijn bevlogen toespraak mijmerde ik weg en waande ik mij weer terug in een grijs verleden, in de tijd waarin het halve dorp uitliep als er een automobiel in de buurt werd gesignaleerd.dan zie ik me nog geknield achter een geparkeerde auto de geur van uitlaat gassen opsnuiven en voel ik nog steeds de extase bij het ondergaan van een lawaaimakende auto. dan zie ik nog voor me hoe we de knaldemper van onze bromfiets verwijderen om het echte motorgeluid te kunnen horen. tja, dat waren nog eens tijden. en nu, nu is heel steenwijkerland ook weer in rep in roer dit keer over een overvliegendeen veel lawaai makende boeing 737-800. dat willen we niet. we zijn hier nu eenmaal komen wonen voor onze rust. hier praten we niet hard. hier schreeuwen we niet. hier fluisteren we. hier weten we hoe we met lawaai om moeten gaan en het is verbazingwekkend, dat de vliegtuigindustrie niet een moment heeft gedacht aan de ontwikkelingen, die op het gebied van lawaaibestrijding, in giethoorn hebben plaats gevonden: de fluisterboot. niet dat krachten verslindende gepunter, niet dat milieuvervuilende gedoe met lawaaierige motorbootjes, maar gewoon heerlijk stil. zoals onze voorouders al zongen:”hoe lieflijk glijdt ons bootje”. waarom is er nou niet iemand op het idee gekomen om fluistervliegtuigen te ontwikkelen. schoon en geluidloos. en zeg me nou niet, dat dat een onmogelijkheid is, want een wijs man zei het ooit al eens; “wat je kunt bedenken, wat je kunt verzinnen, dat kun je ook maken.”dus vliegtuigbouwers van de wereld: “luister naar het geluid, dat uit giethoorn komt en ga aan de slag. we horen graag het resultaat.”.
Voordat de gemeenteraad van Steenwijkerland zich zette aan de zo belangrijke algemene beschouwingen over het door BGL, VVD, PvdA en CU in elkaar gewrochte coalitieakkoord en daarmee over de minimaal vierjarige toekomst van Steenwijkerland, maakte burgemeester Rob Bats , als voorzitter van zijn onvervreembare recht om een belangrijke mededeling te doen. Alle aanwezigen voelden aan hun water, dat de voorzitter een gewichtige zaak van grote importantie aan de orde zou gaan stellen. Het werd dan ook muisstil, doodstil, oorverdovend stil, zou je haast zeggen. Je kon een speld horen vallen. 
