zo af en toe ga ik naar het rabo theater de meenthe, om cultuur te doen. je moet op dat gebied natuurlijk bijblijven. cabaret, muziek, toneel. redelijk gevarieerd moet ik zeggen. alleen opera en ballet willen me niet zo boeien. nou loop je in steenwijk gelukkig niet echt het risico geconfronteerd te worden met een uitvoering van wagners nibelungenlied en zal ook het scapinoballet de olde veste waarschijnlijk niet aandoen. dus die beperktheid is niet erg bezwaarlijk. al moet je de ambities van han evers in deze niet onderschatten. voor je het weet haalt hij wel zo’n topevenement binnen de wallen van de olde veste. ook de bijna verplichte kost van terug naar steenwijk, de verre nazaat van fragment heb ik nog steeds aan me voorbij laten gaan. al is het natuurlijk wel strelend, door de grande dame van het steenwijkerlands cabaret alie heinhuis na al die jaren nog steeds zij het weinig vleiend op de korrel te worden genomen. gisteravond was er weer een voorstelling in de meenthe, een voorstelling die zijn schaduw in ‘de wereld draait door’ al vooruit had geworpen. ik had me er al veel van voorgesteld, maar wat ik voorgeschoteld kreeg ging mijn voorstellingsvermogen verre te boven en het was me onmogelijk om werkelijkheid en fictie van elkaar te scheiden. 5 topacteurs, die in een van het begin tot het einde boeiende voorstelling van 2 uur, op een indrukwekkende manier het reilen en zeilen van het bankwezen tegen het licht hielden. zo overtuigend, dat er in de volle zaal een boosheid voelbaar werd die zomaar had kunnen escaleren in een gewelddadige actie tegen de mede naamgever van de meenthe. boosheid, woede vermengd met ongeloof, met schrik. als het allemaal waar zou zijn? zouden fictie en werkelijkheid nog van elkaar te scheiden zijn? beangstigend en tegelijk relativerend in zichzelf. als het is zoals piere bokma en de zijn ons voorschotelden dan valt er toch niets aan te doen. dan rest ons weinig anders het spel gewoon mee te spelen en vooral niet vergeten de kleine lettertjes te lezen. en dan nog relativerender: thuisgekomen nog even het nieuws gekeken: griekenland, oekraïne, is: het valt allemaal in het niet bij het onbestrijdbare geweld van het grote geld. die onwankelbare banken, die ons in een ijzeren greep hebben en houden. gelukkig hoeven wij hier in steenwijkerland ons alleen maar druk te maken over een paar campingplaatsen. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
zo af en toe ga ik naar het rabo theater de meenthe, om cultuur te doen. je moet op dat gebied natuurlijk bijblijven. cabaret, muziek, toneel. redelijk gevarieerd moet ik zeggen. alleen opera en ballet willen me niet zo boeien. nou loop je in steenwijk gelukkig niet echt het risico geconfronteerd te worden met een uitvoering van wagners nibelungenlied en zal ook het scapinoballet de olde veste waarschijnlijk niet aandoen. dus die beperktheid is niet erg bezwaarlijk. al moet je de ambities van han evers in deze niet onderschatten. voor je het weet haalt hij wel zo’n topevenement binnen de wallen van de olde veste. ook de bijna verplichte kost van terug naar steenwijk, de verre nazaat van fragment heb ik nog steeds aan me voorbij laten gaan. al is het natuurlijk wel strelend, door de grande dame van het steenwijkerlands cabaret alie heinhuis na al die jaren nog steeds zij het weinig vleiend op de korrel te worden genomen. gisteravond was er weer een voorstelling in de meenthe, een voorstelling die zijn schaduw in ‘de wereld draait door’ al vooruit had geworpen. ik had me er al veel van voorgesteld, maar wat ik voorgeschoteld kreeg ging mijn voorstellingsvermogen verre te boven en het was me onmogelijk om werkelijkheid en fictie van elkaar te scheiden. 5 topacteurs, die in een van het begin tot het einde boeiende voorstelling van 2 uur, op een indrukwekkende manier het reilen en zeilen van het bankwezen tegen het licht hielden. zo overtuigend, dat er in de volle zaal een boosheid voelbaar werd die zomaar had kunnen escaleren in een gewelddadige actie tegen de mede naamgever van de meenthe. boosheid, woede vermengd met ongeloof, met schrik. als het allemaal waar zou zijn? zouden fictie en werkelijkheid nog van elkaar te scheiden zijn? beangstigend en tegelijk relativerend in zichzelf. als het is zoals piere bokma en de zijn ons voorschotelden dan valt er toch niets aan te doen. dan rest ons weinig anders het spel gewoon mee te spelen en vooral niet vergeten de kleine lettertjes te lezen. en dan nog relativerender: thuisgekomen nog even het nieuws gekeken: griekenland, oekraïne, is: het valt allemaal in het niet bij het onbestrijdbare geweld van het grote geld. die onwankelbare banken, die ons in een ijzeren greep hebben en houden. gelukkig hoeven wij hier in steenwijkerland ons alleen maar druk te maken over een paar campingplaatsen. ria van hien
Zo af en toe ga ik naar het Rabo theater De Meenthe, om cultuur te doen. Je moet op dat gebied natuurlijk bijblijven. Cabaret, muziek, toneel. Redelijk gevarieerd moet ik zeggen. Alleen opera en ballet willen me niet zo boeien. Nou loop je in Steenwijk gelukkig niet echt het risico geconfronteerd te worden met een uitvoering van Wagners Nibelungenlied en zal ook het Scapinoballet de Olde Veste waarschijnlijk niet aandoen. Dus die beperktheid is niet erg bezwaarlijk. Al moet je de ambities van Han Evers in deze niet onderschatten. Voor je het weet haalt hij wel zo’n topevenement binnen de wallen van de Olde Veste. Ook de bijna verplichte kost van terug naar Steenwijk, de verre nazaat van Fragment heb ik nog steeds aan me voorbij laten gaan. Al is het natuurlijk wel strelend, door de Grande Dame van het Steenwijkerlands cabaret Alie Heinhuis na al die jaren nog steeds zij het weinig vleiend op de korrel te worden genomen.
Gisteravond was er weer een voorstelling in de Meenthe, een voorstelling die zijn schaduw in ‘De Wereld Draait Door’ al vooruit had geworpen. Ik had me er al veel van voorgesteld, maar wat ik voorgeschoteld kreeg ging mijn voorstellingsvermogen verre te boven en het was me onmogelijk om werkelijkheid en fictie van elkaar te scheiden. 5 topacteurs, die in een van het begin tot het einde boeiende voorstelling van 2 uur, op een indrukwekkende manier het reilen en zeilen van het bankwezen tegen het licht hielden. Zo overtuigend, dat er in de volle zaal een boosheid voelbaar werd die zomaar had kunnen escaleren in een gewelddadige actie tegen de mede naamgever van de Meenthe. Boosheid, woede vermengd met ongeloof, met schrik. Als het allemaal waar zou zijn? Zouden fictie en werkelijkheid nog van elkaar te scheiden zijn? Beangstigend en tegelijk relativerend in zichzelf. Als het is zoals Piere Bokma en de zijn ons voorschotelden dan valt er toch niets aan te doen. Dan rest ons weinig anders het spel gewoon mee te spelen en vooral niet vergeten de kleine lettertjes te lezen. En dan nog relativerender: thuisgekomen nog even het nieuws gekeken: Griekenland, Oekraïne, IS: het valt allemaal in het niet bij het onbestrijdbare geweld van het grote geld. Die onwankelbare banken, die ons in een ijzeren greep hebben en houden.
Gelukkig hoeven wij hier in Steenwijkerland ons alleen maar druk te maken over een paar campingplaatsen.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
zo af en toe ga ik naar het rabo theater de meenthe, om cultuur te doen. je moet op dat gebied natuurlijk bijblijven. cabaret, muziek, toneel. redelijk gevarieerd moet ik zeggen. alleen opera en ballet willen me niet zo boeien. nou loop je in steenwijk gelukkig niet echt het risico geconfronteerd te worden met een uitvoering van wagners nibelungenlied en zal ook het scapinoballet de olde veste waarschijnlijk niet aandoen. dus die beperktheid is niet erg bezwaarlijk. al moet je de ambities van han evers in deze niet onderschatten. voor je het weet haalt hij wel zo’n topevenement binnen de wallen van de olde veste. ook de bijna verplichte kost van terug naar steenwijk, de verre nazaat van fragment heb ik nog steeds aan me voorbij laten gaan. al is het natuurlijk wel strelend, door de grande dame van het steenwijkerlands cabaret alie heinhuis na al die jaren nog steeds zij het weinig vleiend op de korrel te worden genomen. gisteravond was er weer een voorstelling in de meenthe, een voorstelling die zijn schaduw in ‘de wereld draait door’ al vooruit had geworpen. ik had me er al veel van voorgesteld, maar wat ik voorgeschoteld kreeg ging mijn voorstellingsvermogen verre te boven en het was me onmogelijk om werkelijkheid en fictie van elkaar te scheiden. 5 topacteurs, die in een van het begin tot het einde boeiende voorstelling van 2 uur, op een indrukwekkende manier het reilen en zeilen van het bankwezen tegen het licht hielden. zo overtuigend, dat er in de volle zaal een boosheid voelbaar werd die zomaar had kunnen escaleren in een gewelddadige actie tegen de mede naamgever van de meenthe. boosheid, woede vermengd met ongeloof, met schrik. als het allemaal waar zou zijn? zouden fictie en werkelijkheid nog van elkaar te scheiden zijn? beangstigend en tegelijk relativerend in zichzelf. als het is zoals piere bokma en de zijn ons voorschotelden dan valt er toch niets aan te doen. dan rest ons weinig anders het spel gewoon mee te spelen en vooral niet vergeten de kleine lettertjes te lezen. en dan nog relativerender: thuisgekomen nog even het nieuws gekeken: griekenland, oekraïne, is: het valt allemaal in het niet bij het onbestrijdbare geweld van het grote geld. die onwankelbare banken, die ons in een ijzeren greep hebben en houden. gelukkig hoeven wij hier in steenwijkerland ons alleen maar druk te maken over een paar campingplaatsen. ria van hien
zo af en toe ga ik naar het rabo theater de meenthe, om cultuur te doen. je moet op dat gebied natuurlijk bijblijven. cabaret, muziek, toneel. redelijk gevarieerd moet ik zeggen. alleen opera en ballet willen me niet zo boeien. nou loop je in steenwijk gelukkig niet echt het risico geconfronteerd te worden met een uitvoering van wagners nibelungenlied en zal ook het scapinoballet de olde veste waarschijnlijk niet aandoen. dus die beperktheid is niet erg bezwaarlijk. al moet je de ambities van han evers in deze niet onderschatten. voor je het weet haalt hij wel zo’n topevenement binnen de wallen van de olde veste. ook de bijna verplichte kost van terug naar steenwijk, de verre nazaat van fragment heb ik nog steeds aan me voorbij laten gaan. al is het natuurlijk wel strelend, door de grande dame van het steenwijkerlands cabaret alie heinhuis na al die jaren nog steeds zij het weinig vleiend op de korrel te worden genomen. gisteravond was er weer een voorstelling in de meenthe, een voorstelling die zijn schaduw in ‘de wereld draait door’ al vooruit had geworpen. ik had me er al veel van voorgesteld, maar wat ik voorgeschoteld kreeg ging mijn voorstellingsvermogen verre te boven en het was me onmogelijk om werkelijkheid en fictie van elkaar te scheiden. 5 topacteurs, die in een van het begin tot het einde boeiende voorstelling van 2 uur, op een indrukwekkende manier het reilen en zeilen van het bankwezen tegen het licht hielden. zo overtuigend, dat er in de volle zaal een boosheid voelbaar werd die zomaar had kunnen escaleren in een gewelddadige actie tegen de mede naamgever van de meenthe. boosheid, woede vermengd met ongeloof, met schrik. als het allemaal waar zou zijn? zouden fictie en werkelijkheid nog van elkaar te scheiden zijn? beangstigend en tegelijk relativerend in zichzelf. als het is zoals piere bokma en de zijn ons voorschotelden dan valt er toch niets aan te doen. dan rest ons weinig anders het spel gewoon mee te spelen en vooral niet vergeten de kleine lettertjes te lezen. en dan nog relativerender: thuisgekomen nog even het nieuws gekeken: griekenland, oekraïne, is: het valt allemaal in het niet bij het onbestrijdbare geweld van het grote geld. die onwankelbare banken, die ons in een ijzeren greep hebben en houden. gelukkig hoeven wij hier in steenwijkerland ons alleen maar druk te maken over een paar campingplaatsen. ria van hien
Zo af en toe ga ik naar het Rabo theater De Meenthe, om cultuur te doen. Je moet op dat gebied natuurlijk bijblijven. Cabaret, muziek, toneel. Redelijk gevarieerd moet ik zeggen. Alleen opera en ballet willen me niet zo boeien. Nou loop je in Steenwijk gelukkig niet echt het risico geconfronteerd te worden met een uitvoering van Wagners Nibelungenlied en zal ook het Scapinoballet de Olde Veste waarschijnlijk niet aandoen. Dus die beperktheid is niet erg bezwaarlijk. Al moet je de ambities van Han Evers in deze niet onderschatten. Voor je het weet haalt hij wel zo’n topevenement binnen de wallen van de Olde Veste. Ook de bijna verplichte kost van terug naar Steenwijk, de verre nazaat van Fragment heb ik nog steeds aan me voorbij laten gaan. Al is het natuurlijk wel strelend, door de Grande Dame van het Steenwijkerlands cabaret Alie Heinhuis na al die jaren nog steeds zij het weinig vleiend op de korrel te worden genomen.
