afgelopen zondag nam ik me voor een column te schrijven over het fenomeen jury en de belangrijkste bezigheid daarvan: het objectief en integer beoordelen. nou is het voor een columnist knap lastig om een idee voor een onderwerp een week lang vast te houden. maar het is mij gelukt, ondanks het merkwaardige televisiebeeld van een palestijnse illegaal, die onder toeziend oog van twee grote politieagenten de ruiten van een israëlisch restaurant aanviel. ik heb me daardoor dus niet van mijn idee af laten brengen en ga het nu hebben over de jureringen het algemeen en het optreden van een jurylid bij het programma maestro in het bijzonder. het fenomeen jury staat al heel lang ter discussie, omdat jureren objectiviteit en integriteit vraagt. als jurylid moet je een eerlijk oordeel vellen en vooral niet bevooroordeeld zijn. en dat lijkt toch niet echt eenvoudig. om het maar niet te hebben over de omkoopbaarheid van juryleden. afgelopen zondag zat ik te kijken naar het televisieprogramma maestro, waarin bekende nederlanders het tegen elkaar opnamen in het leiden van een heus orkest. een jury bestaande uit prominente musici beoordeelde daarbij de kwaliteit van de combattanten. leuk om naar te kijken en zelfs wel een beetje spannend, zeker nu het kaf van koren gescheiden is en de finale in zicht komt. tot afgelopen zondag dus, want toen bleek, dat het aan de objectiviteit en integriteit van één jurylid nogal schortten. je zag het zo gebeuren. er waren nog drie kandidaten over, van wie dave von raven op papier de minste kansen had, al bleek hij zich steeds beter van de baton te bedienen en zelfs een mogelijke bedreiging te gaan vormen voor hadwych minis. een reële bedreiging bleek, want hij deed het goed afgelopen zondag, misschien wel beter dan hadewych. en dát was het moment voor isabel of misschien liever jezebel, om alle integriteit te laten varen en haar vooringenomenheid niet langer meer te verbergen door de uitslag zodanig te beïnvloeden, dat haar lieveling hadwych nu nog niet zou verliezen. haar score voor dave was (nog niet opvallend) al lager dan dat van de andere juryleden, maar toen bleek, dat verschil nog niet voldoende was, gaf ze voor het optreden van hadwych een zo afwijkend hoge score, dat zelfs haar mede juryleden hun verbijstering niet wisten te verbergen. dave te weinig. hadwych veel te veel. tel uit je winst. toen ik dat zag, werden mijn negatieve ideeën over het jureren weer helemaal bevestigd en ben ik maar wat anders gaan doen, want dit kon ik niet meer aanzien. en de ware reden van jezebels manipulatie: weet jij het? weet ik het? we zullen dat waarschijnlijk nooit te weten komen. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
afgelopen zondag nam ik me voor een column te schrijven over het fenomeen jury en de belangrijkste bezigheid daarvan: het objectief en integer beoordelen. nou is het voor een columnist knap lastig om een idee voor een onderwerp een week lang vast te houden. maar het is mij gelukt, ondanks het merkwaardige televisiebeeld van een palestijnse illegaal, die onder toeziend oog van twee grote politieagenten de ruiten van een israëlisch restaurant aanviel. ik heb me daardoor dus niet van mijn idee af laten brengen en ga het nu hebben over de jureringen het algemeen en het optreden van een jurylid bij het programma maestro in het bijzonder. het fenomeen jury staat al heel lang ter discussie, omdat jureren objectiviteit en integriteit vraagt. als jurylid moet je een eerlijk oordeel vellen en vooral niet bevooroordeeld zijn. en dat lijkt toch niet echt eenvoudig. om het maar niet te hebben over de omkoopbaarheid van juryleden. afgelopen zondag zat ik te kijken naar het televisieprogramma maestro, waarin bekende nederlanders het tegen elkaar opnamen in het leiden van een heus orkest. een jury bestaande uit prominente musici beoordeelde daarbij de kwaliteit van de combattanten. leuk om naar te kijken en zelfs wel een beetje spannend, zeker nu het kaf van koren gescheiden is en de finale in zicht komt. tot afgelopen zondag dus, want toen bleek, dat het aan de objectiviteit en integriteit van één jurylid nogal schortten. je zag het zo gebeuren. er waren nog drie kandidaten over, van wie dave von raven op papier de minste kansen had, al bleek hij zich steeds beter van de baton te bedienen en zelfs een mogelijke bedreiging te gaan vormen voor hadwych minis. een reële bedreiging bleek, want hij deed het goed afgelopen zondag, misschien wel beter dan hadewych. en dát was het moment voor isabel of misschien liever jezebel, om alle integriteit te laten varen en haar vooringenomenheid niet langer meer te verbergen door de uitslag zodanig te beïnvloeden, dat haar lieveling hadwych nu nog niet zou verliezen. haar score voor dave was (nog niet opvallend) al lager dan dat van de andere juryleden, maar toen bleek, dat verschil nog niet voldoende was, gaf ze voor het optreden van hadwych een zo afwijkend hoge score, dat zelfs haar mede juryleden hun verbijstering niet wisten te verbergen. dave te weinig. hadwych veel te veel. tel uit je winst. toen ik dat zag, werden mijn negatieve ideeën over het jureren weer helemaal bevestigd en ben ik maar wat anders gaan doen, want dit kon ik niet meer aanzien. en de ware reden van jezebels manipulatie: weet jij het? weet ik het? we zullen dat waarschijnlijk nooit te weten komen. ria van hien
Afgelopen zondag nam ik me voor een column te schrijven over het fenomeen jury en de belangrijkste bezigheid daarvan: het objectief en integer beoordelen. Nou is het voor een columnist knap lastig om een idee voor een onderwerp een week lang vast te houden. Maar het is mij gelukt, ondanks het merkwaardige televisiebeeld van een Palestijnse illegaal, die onder toeziend oog van twee grote politieagenten de ruiten van een Israëlisch restaurant aanviel. Ik heb me daardoor dus niet van mijn idee af laten brengen en ga het nu hebben over de jureringen het algemeen en het optreden van een jurylid bij het programma Maestro in het bijzonder. Het fenomeen jury staat al heel lang ter discussie, omdat jureren objectiviteit en integriteit vraagt. Als jurylid moet je een eerlijk oordeel vellen en vooral niet bevooroordeeld zijn. En dat lijkt toch niet echt eenvoudig. Om het maar niet te hebben over de omkoopbaarheid van juryleden. Afgelopen zondag zat ik te kijken naar het televisieprogramma Maestro, waarin bekende Nederlanders het tegen elkaar opnamen in het leiden van een heus orkest. Een jury bestaande uit prominente musici beoordeelde daarbij de kwaliteit van de combattanten. Leuk om naar te kijken en zelfs wel een beetje spannend, zeker nu het kaf van koren gescheiden is en de finale in zicht komt. Tot afgelopen zondag dus, want toen bleek, dat het aan de objectiviteit en integriteit van één jurylid nogal schortten. Je zag het zo gebeuren. Er waren nog drie kandidaten over, van wie Dave von Raven op papier de minste kansen had, al bleek hij zich steeds beter van de baton te bedienen en zelfs een mogelijke bedreiging te gaan vormen voor Hadwych Minis. Een reële bedreiging bleek, want hij deed het goed afgelopen zondag, misschien wel beter dan Hadewych. En dát was het moment voor Isabel of misschien liever Jezebel, om alle integriteit te laten varen en haar vooringenomenheid niet langer meer te verbergen door de uitslag zodanig te beïnvloeden, dat haar lieveling Hadwych nu nog niet zou verliezen.
Haar score voor Dave was (nog niet opvallend) al lager dan dat van de andere juryleden, maar toen bleek, dat verschil nog niet voldoende was, gaf ze voor het optreden van Hadwych een zo afwijkend hoge score, dat zelfs haar mede juryleden hun verbijstering niet wisten te verbergen. Dave te weinig. Hadwych veel te veel. Tel uit je winst. Toen ik dat zag, werden mijn negatieve ideeën over het jureren weer helemaal bevestigd en ben ik maar wat anders gaan doen, want dit kon ik niet meer aanzien. En de ware reden van Jezebels manipulatie: Weet jij het? Weet ik het? We zullen dat waarschijnlijk nooit te weten komen.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
afgelopen zondag nam ik me voor een column te schrijven over het fenomeen jury en de belangrijkste bezigheid daarvan: het objectief en integer beoordelen. nou is het voor een columnist knap lastig om een idee voor een onderwerp een week lang vast te houden. maar het is mij gelukt, ondanks het merkwaardige televisiebeeld van een palestijnse illegaal, die onder toeziend oog van twee grote politieagenten de ruiten van een israëlisch restaurant aanviel. ik heb me daardoor dus niet van mijn idee af laten brengen en ga het nu hebben over de jureringen het algemeen en het optreden van een jurylid bij het programma maestro in het bijzonder. het fenomeen jury staat al heel lang ter discussie, omdat jureren objectiviteit en integriteit vraagt. als jurylid moet je een eerlijk oordeel vellen en vooral niet bevooroordeeld zijn. en dat lijkt toch niet echt eenvoudig. om het maar niet te hebben over de omkoopbaarheid van juryleden. afgelopen zondag zat ik te kijken naar het televisieprogramma maestro, waarin bekende nederlanders het tegen elkaar opnamen in het leiden van een heus orkest. een jury bestaande uit prominente musici beoordeelde daarbij de kwaliteit van de combattanten. leuk om naar te kijken en zelfs wel een beetje spannend, zeker nu het kaf van koren gescheiden is en de finale in zicht komt. tot afgelopen zondag dus, want toen bleek, dat het aan de objectiviteit en integriteit van één jurylid nogal schortten. je zag het zo gebeuren. er waren nog drie kandidaten over, van wie dave von raven op papier de minste kansen had, al bleek hij zich steeds beter van de baton te bedienen en zelfs een mogelijke bedreiging te gaan vormen voor hadwych minis. een reële bedreiging bleek, want hij deed het goed afgelopen zondag, misschien wel beter dan hadewych. en dát was het moment voor isabel of misschien liever jezebel, om alle integriteit te laten varen en haar vooringenomenheid niet langer meer te verbergen door de uitslag zodanig te beïnvloeden, dat haar lieveling hadwych nu nog niet zou verliezen. haar score voor dave was (nog niet opvallend) al lager dan dat van de andere juryleden, maar toen bleek, dat verschil nog niet voldoende was, gaf ze voor het optreden van hadwych een zo afwijkend hoge score, dat zelfs haar mede juryleden hun verbijstering niet wisten te verbergen. dave te weinig. hadwych veel te veel. tel uit je winst. toen ik dat zag, werden mijn negatieve ideeën over het jureren weer helemaal bevestigd en ben ik maar wat anders gaan doen, want dit kon ik niet meer aanzien. en de ware reden van jezebels manipulatie: weet jij het? weet ik het? we zullen dat waarschijnlijk nooit te weten komen. ria van hien
afgelopen zondag nam ik me voor een column te schrijven over het fenomeen jury en de belangrijkste bezigheid daarvan: het objectief en integer beoordelen. nou is het voor een columnist knap lastig om een idee voor een onderwerp een week lang vast te houden. maar het is mij gelukt, ondanks het merkwaardige televisiebeeld van een palestijnse illegaal, die onder toeziend oog van twee grote politieagenten de ruiten van een israëlisch restaurant aanviel. ik heb me daardoor dus niet van mijn idee af laten brengen en ga het nu hebben over de jureringen het algemeen en het optreden van een jurylid bij het programma maestro in het bijzonder. het fenomeen jury staat al heel lang ter discussie, omdat jureren objectiviteit en integriteit vraagt. als jurylid moet je een eerlijk oordeel vellen en vooral niet bevooroordeeld zijn. en dat lijkt toch niet echt eenvoudig. om het maar niet te hebben over de omkoopbaarheid van juryleden. afgelopen zondag zat ik te kijken naar het televisieprogramma maestro, waarin bekende nederlanders het tegen elkaar opnamen in het leiden van een heus orkest. een jury bestaande uit prominente musici beoordeelde daarbij de kwaliteit van de combattanten. leuk om naar te kijken en zelfs wel een beetje spannend, zeker nu het kaf van koren gescheiden is en de finale in zicht komt. tot afgelopen zondag dus, want toen bleek, dat het aan de objectiviteit en integriteit van één jurylid nogal schortten. je zag het zo gebeuren. er waren nog drie kandidaten over, van wie dave von raven op papier de minste kansen had, al bleek hij zich steeds beter van de baton te bedienen en zelfs een mogelijke bedreiging te gaan vormen voor hadwych minis. een reële bedreiging bleek, want hij deed het goed afgelopen zondag, misschien wel beter dan hadewych. en dát was het moment voor isabel of misschien liever jezebel, om alle integriteit te laten varen en haar vooringenomenheid niet langer meer te verbergen door de uitslag zodanig te beïnvloeden, dat haar lieveling hadwych nu nog niet zou verliezen. haar score voor dave was (nog niet opvallend) al lager dan dat van de andere juryleden, maar toen bleek, dat verschil nog niet voldoende was, gaf ze voor het optreden van hadwych een zo afwijkend hoge score, dat zelfs haar mede juryleden hun verbijstering niet wisten te verbergen. dave te weinig. hadwych veel te veel. tel uit je winst. toen ik dat zag, werden mijn negatieve ideeën over het jureren weer helemaal bevestigd en ben ik maar wat anders gaan doen, want dit kon ik niet meer aanzien. en de ware reden van jezebels manipulatie: weet jij het? weet ik het? we zullen dat waarschijnlijk nooit te weten komen. ria van hien
Afgelopen zondag nam ik me voor een column te schrijven over het fenomeen jury en de belangrijkste bezigheid daarvan: het objectief en integer beoordelen. Nou is het voor een columnist knap lastig om een idee voor een onderwerp een week lang vast te houden. Maar het is mij gelukt, ondanks het merkwaardige televisiebeeld van een Palestijnse illegaal, die onder toeziend oog van twee grote politieagenten de ruiten van een Israëlisch restaurant aanviel. Ik heb me daardoor dus niet van mijn idee af laten brengen en ga het nu hebben over de jureringen het algemeen en het optreden van een jurylid bij het programma Maestro in het bijzonder. Het fenomeen jury staat al heel lang ter discussie, omdat jureren objectiviteit en integriteit vraagt. Als jurylid moet je een eerlijk oordeel vellen en vooral niet bevooroordeeld zijn. En dat lijkt toch niet echt eenvoudig. Om het maar niet te hebben over de omkoopbaarheid van juryleden. Afgelopen zondag zat ik te kijken naar het televisieprogramma Maestro, waarin bekende Nederlanders het tegen elkaar opnamen in het leiden van een heus orkest. Een jury bestaande uit prominente musici beoordeelde daarbij de kwaliteit van de combattanten. Leuk om naar te kijken en zelfs wel een beetje spannend, zeker nu het kaf van koren gescheiden is en de finale in zicht komt. Tot afgelopen zondag dus, want toen bleek, dat het aan de objectiviteit en integriteit van één jurylid nogal schortten. Je zag het zo gebeuren. Er waren nog drie kandidaten over, van wie Dave von Raven op papier de minste kansen had, al bleek hij zich steeds beter van de baton te bedienen en zelfs een mogelijke bedreiging te gaan vormen voor Hadwych Minis. Een reële bedreiging bleek, want hij deed het goed afgelopen zondag, misschien wel beter dan Hadewych. En dát was het moment voor Isabel of misschien liever Jezebel, om alle integriteit te laten varen en haar vooringenomenheid niet langer meer te verbergen door de uitslag zodanig te beïnvloeden, dat haar lieveling Hadwych nu nog niet zou verliezen. 
