Isabel door Hans Bogers
Afgelopen zondag nam ik me voor een column te schrijven over het fenomeen jury en de belangrijkste bezigheid daarvan: het objectief en integer beoordelen. Nou is het voor een columnist knap lastig om een idee voor een onderwerp een week lang vast te houden. Maar het is mij gelukt, ondanks het merkwaardige televisiebeeld van een Palestijnse illegaal, die onder toeziend oog van twee grote politieagenten de ruiten van een Israëlisch restaurant aanviel. Ik heb me daardoor dus niet van mijn idee af laten brengen en ga het nu hebben over de jureringen het algemeen en het optreden van een jurylid  bij het programma Maestro in het bijzonder. Het fenomeen jury staat al heel lang ter discussie, omdat jureren objectiviteit en integriteit vraagt. Als jurylid moet je een eerlijk oordeel vellen en vooral niet bevooroordeeld zijn. En dat lijkt toch niet echt eenvoudig. Om het maar niet te hebben over de omkoopbaarheid van juryleden. Afgelopen zondag zat ik te kijken naar het televisieprogramma Maestro, waarin bekende Nederlanders het tegen elkaar opnamen in het leiden van een heus orkest. Een jury bestaande uit prominente musici beoordeelde daarbij de kwaliteit van de combattanten. Leuk om naar te kijken en zelfs wel een beetje spannend, zeker nu het kaf van koren gescheiden is en de finale in zicht komt. Tot afgelopen zondag dus, want toen bleek, dat het aan de objectiviteit en integriteit van één jurylid nogal schortten. Je zag het zo gebeuren. Er waren nog drie kandidaten over, van wie Dave von Raven op papier de minste kansen had, al bleek hij zich steeds beter van de baton te bedienen en zelfs een mogelijke bedreiging te gaan vormen voor Hadwych Minis. Een reële bedreiging bleek, want hij deed het goed afgelopen zondag, misschien wel beter dan Hadewych. En dát was het moment voor Isabel of misschien liever Jezebel, om alle integriteit te laten varen en haar vooringenomenheid  niet langer meer te verbergen door de uitslag zodanig te beïnvloeden, dat haar lieveling Hadwych nu nog niet zou verliezen.
Haar score voor Dave was (nog niet opvallend) al lager dan dat van de andere juryleden, maar  toen bleek, dat verschil nog niet voldoende was, gaf ze voor het optreden van Hadwych een zo afwijkend hoge score, dat zelfs haar mede juryleden hun verbijstering niet wisten te verbergen. Dave te weinig. Hadwych veel te veel. Tel uit je winst. Toen ik dat zag, werden mijn negatieve ideeën over het jureren weer helemaal bevestigd en ben ik maar wat anders gaan doen, want dit kon ik niet meer aanzien. En de ware reden van Jezebels manipulatie: Weet jij het? Weet ik het? We zullen dat waarschijnlijk nooit te weten komen. Â