De Tent door Hans Bogers
De Tent.
Het gaat de goede kant op met de problematiek van de huishoudelijke hulp. Waar de gemeente van Steenwijkerland er met man en macht van alles aan doet om te zorgen voor een zachte landing, waarbij zorgverleners en zorgbehoevenden niet het kind van de rekening zullen worden, daar is Den Haag zich ervan bewust geworden, dat de ideetjes over afschuiven en opzadelen met financiële tekorten niet te rechtvaardigen zijn. Dat is wel gebleken uit het overweldigende landelijk verzet tegen deze Haagse plannen. Gelukkig maar, dat redelijk verzet in onze goede landje nog steeds loont. Redelijk verzet. Daar zeg je zoiets. Steenwijkerland is voor enkele vakbonden het speerpunt geworden van dit redelijk verzet. De bij het Koperen Dak geplaatste partytent is daar een symbool van. Daarnaast is die tent natuurlijk ook wel een beetje symbolisch voor de noodlijdende positie van de FNV zelf, maar dat terzijde. Als gematigd vakbondsman ben ik voorstander van het voeren van redelijk verzet als dat nodig is. En dat het nodig was is in dit geval wel gebleken. Maar nu is het welletjes geweest. De bonden en alle betrokken protesterende partijen hebben hun punt nu wel gemaakt en het is tijd, om weer gewoon aan de slag te gaan. De bonden moeten hun pijlen maar weer eens richten op de werkgevers, de overhead, de financiële onrechtvaardigheden, de sociale plannen en het mismanagement. Helaas ligt dat voor het speerpunt Steenwijkerland even anders. De actievoerders willen van geen wijken weten en zijn zelfs bereid de wet te overtreden om hun , ja wat nog, te bereiken. Waar de gemeente alle ruimte heeft gegeven om actie te voeren, daar moet zo nodig nu nog, terwijl de buit al zo’n beetje binnen is, allerlei overbodige stennis gemaakt worden. De simpele vraag van de gemeente of de tent nu weggehaald kan worden van zijn illegale standplaats en verplaatst naar een andere locatie, wordt afgedaan als een vorm van machtsmisbruik. Machtsmisbruik? Dat is gewoon wat je noemt handhaving. De overheid heeft alle recht en zelfs de plicht onrechtmatige, of strafbare situaties te beëindigen. Als de rechter daar anders over zal denken, moeten we maar weer verder zien, al ben ik dan wel benieuwd naar zijn verhaal.
Het standpunt van de Opregte is in al zijn inconsequenties duidelijk: Gewoon laten staan en niet moeilijk doen. Niet handhaven dus. Niet handhaven? Nog niet zo lang geleden schreeuwde het Olde Wief moord en brand over het feit, dat de gemeente haar handhavende taak op z’n minst veronachtzaamde en dat het schande was, dat politieke partijen zich niet aan de regels hielden. Het kan verkeren.
Maar wat mij betreft: De tent heeft zijn waarde bewezen en kan weer ingezet worden waarvoor hij is bedoeld. Een party.
