een zeer trouwe en gewaardeerde beluisteraar van mijn columns zei me afgelopen maandag, dat ik in mijn column over burgerlijkheid niet erg volledig was geweest: ik was bij de opsomming van ingebakken burgerlijke gewoonten vergeten te vermelden, dat ik elke woensdag oppaste op mijn kleinkinderen en dat ik elke zondag, ijs en weder dienende, een fikse wandeling maakte. zijn opmerking liet mij niet onberoerd en toen hij alweer lang en breed met eddie aan het sporten was, zat ik zwaar te peinzen over de vraag aan wat voor ingesleten burgerlijkheden ik nog meer mank ging. nou dat waren er nogal wat. zo is mijn lievelingsgerecht is al zo’n 50 jaarspaghetti met blokjes en lees ik al meer dan 50 jaar de trouw. een andere krant komt er niet in. al zo`n 38 jaar halen we rond deze tijd een prachtige kerstboom in huis. na een aanvankelijke puberale zoekperiode, heb ik mij muzikaal gevonden in blues, jazz en klassiek. mijn favoriete muzikant is sinds jaar en dag niemand minder dan bach en zeker in deze tijd van advent ga ik als het even kan luisteren naar mijn lievelingskoor cantica sacra. het koor van claartje van dokkum, van jan van ek en folkert jellesma, waar ik alweer heel lang geleden voor het eerst naar ging luisteren omdat een vriendin, het oud d66 raadslid martha ras daarin ook meezong. gisteren dus voor de zoveelste keer. martha zingt allang niet meer mee, maar het was weer alle moeite waard. samen met het saxofoonorkest drachten maakte cantica sacra er een geweldige avond van. “is het wel verstandig om met het hoogtepunt, in dit geval het jauchzet, frohlocket van johan sebastiaan bach te beginnen?” vroeg ik mij af. geen probleem voor claartje en de haren. afgezien van händel ( maar daar houd ik nou eenmaal niet zo van) klonk het programma als een kerstklok. en met schitterende arrangementen liet ook het saxofoonorkest drachten zich niet onbetuigd. de uitvoering van glazunovs adagio bijvoorbeeld was in al zijn clouloosheid geweldig in sfeer en stemming. maar na de pauze ging het helemaal los. met het ongelooflijke mooie a capella gezongen ett nyfött barn van sund en het schitterende orkeststuk oblivion van piazolla als hoogtepunten. de avond werd besloten met het vrolijke gloria festiva van crocker. mooi genoeg om als toegift herhaald te worden, maar dan gelukkig zonder de misplaatste muppet toet. ja bach blijft de allerbeste, maar hij zal ongetwijfeld met genoegen hebben geluisterd naar het werk van zijn vele opvolgers in de sint clemenskerk in steenwijk, die door cantica sacra en het saxofoonorkest drachten over het voetlicht werden gebracht. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
een zeer trouwe en gewaardeerde beluisteraar van mijn columns zei me afgelopen maandag, dat ik in mijn column over burgerlijkheid niet erg volledig was geweest: ik was bij de opsomming van ingebakken burgerlijke gewoonten vergeten te vermelden, dat ik elke woensdag oppaste op mijn kleinkinderen en dat ik elke zondag, ijs en weder dienende, een fikse wandeling maakte. zijn opmerking liet mij niet onberoerd en toen hij alweer lang en breed met eddie aan het sporten was, zat ik zwaar te peinzen over de vraag aan wat voor ingesleten burgerlijkheden ik nog meer mank ging. nou dat waren er nogal wat. zo is mijn lievelingsgerecht is al zo’n 50 jaarspaghetti met blokjes en lees ik al meer dan 50 jaar de trouw. een andere krant komt er niet in. al zo`n 38 jaar halen we rond deze tijd een prachtige kerstboom in huis. na een aanvankelijke puberale zoekperiode, heb ik mij muzikaal gevonden in blues, jazz en klassiek. mijn favoriete muzikant is sinds jaar en dag niemand minder dan bach en zeker in deze tijd van advent ga ik als het even kan luisteren naar mijn lievelingskoor cantica sacra. het koor van claartje van dokkum, van jan van ek en folkert jellesma, waar ik alweer heel lang geleden voor het eerst naar ging luisteren omdat een vriendin, het oud d66 raadslid martha ras daarin ook meezong. gisteren dus voor de zoveelste keer. martha zingt allang niet meer mee, maar het was weer alle moeite waard. samen met het saxofoonorkest drachten maakte cantica sacra er een geweldige avond van. “is het wel verstandig om met het hoogtepunt, in dit geval het jauchzet, frohlocket van johan sebastiaan bach te beginnen?” vroeg ik mij af. geen probleem voor claartje en de haren. afgezien van händel ( maar daar houd ik nou eenmaal niet zo van) klonk het programma als een kerstklok. en met schitterende arrangementen liet ook het saxofoonorkest drachten zich niet onbetuigd. de uitvoering van glazunovs adagio bijvoorbeeld was in al zijn clouloosheid geweldig in sfeer en stemming. maar na de pauze ging het helemaal los. met het ongelooflijke mooie a capella gezongen ett nyfött barn van sund en het schitterende orkeststuk oblivion van piazolla als hoogtepunten. de avond werd besloten met het vrolijke gloria festiva van crocker. mooi genoeg om als toegift herhaald te worden, maar dan gelukkig zonder de misplaatste muppet toet. ja bach blijft de allerbeste, maar hij zal ongetwijfeld met genoegen hebben geluisterd naar het werk van zijn vele opvolgers in de sint clemenskerk in steenwijk, die door cantica sacra en het saxofoonorkest drachten over het voetlicht werden gebracht. ria van hien
Een zeer trouwe en gewaardeerde beluisteraar van mijn columns zei me afgelopen maandag, dat ik in mijn column over burgerlijkheid niet erg volledig was geweest: ik was bij de opsomming van ingebakken burgerlijke gewoonten vergeten te vermelden, dat ik elke woensdag oppaste op mijn kleinkinderen en dat ik elke zondag, ijs en weder dienende, een fikse wandeling maakte. Zijn opmerking liet mij niet onberoerd en toen hij alweer lang en breed met Eddie aan het sporten was, zat ik zwaar te peinzen over de vraag aan wat voor ingesleten burgerlijkheden ik nog meer mank ging. Nou dat waren er nogal wat. Zo is mijn lievelingsgerecht is al zo’n 50 jaarspaghetti met blokjes en lees ik al meer dan 50 jaar De Trouw. Een andere krant komt er niet in. Al zo`n 38 jaar halen we rond deze tijd een prachtige kerstboom in huis. Na een aanvankelijke puberale zoekperiode, heb ik mij muzikaal gevonden in Blues, Jazz en Klassiek. Mijn favoriete muzikant is sinds jaar en dag niemand minder dan Bach en zeker in deze tijd van advent ga ik als het even kan luisteren naar mijn lievelingskoor Cantica Sacra. Het koor van Claartje van Dokkum, van Jan van Ek en Folkert Jellesma, waar ik alweer heel lang geleden voor het eerst naar ging luisteren omdat een vriendin, het oud D66 raadslid Martha Ras daarin ook meezong. Gisteren dus voor de zoveelste keer. Martha zingt allang niet meer mee, maar het was weer alle moeite waard. Samen met het saxofoonorkest Drachten maakte Cantica Sacra er een geweldige avond van. “Is het wel verstandig om met het hoogtepunt, in dit geval het Jauchzet, Frohlocket van Johan Sebastiaan Bach te beginnen?” vroeg ik mij af. Geen probleem voor Claartje en de haren. Afgezien van Händel ( maar daar houd ik nou eenmaal niet zo van) klonk het programma als een kerstklok. En met schitterende arrangementen liet ook het saxofoonorkest Drachten zich niet onbetuigd. De uitvoering van Glazunovs Adagio bijvoorbeeld was in al zijn clouloosheid geweldig in sfeer en stemming.
Maar na de pauze ging het helemaal los. Met het ongelooflijke mooie a capella gezongen Ett Nyfött Barn van Sund en het schitterende orkeststuk Oblivion van Piazolla als hoogtepunten. De avond werd besloten met het vrolijke Gloria Festiva van Crocker. Mooi genoeg om als toegift herhaald te worden, maar dan gelukkig zonder de misplaatste muppet toet.
Ja Bach blijft de allerbeste, maar hij zal ongetwijfeld met genoegen hebben geluisterd naar het werk van zijn vele opvolgers in de Sint Clemenskerk in Steenwijk, die door Cantica Sacra en het saxofoonorkest Drachten over het voetlicht werden gebracht.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
een zeer trouwe en gewaardeerde beluisteraar van mijn columns zei me afgelopen maandag, dat ik in mijn column over burgerlijkheid niet erg volledig was geweest: ik was bij de opsomming van ingebakken burgerlijke gewoonten vergeten te vermelden, dat ik elke woensdag oppaste op mijn kleinkinderen en dat ik elke zondag, ijs en weder dienende, een fikse wandeling maakte. zijn opmerking liet mij niet onberoerd en toen hij alweer lang en breed met eddie aan het sporten was, zat ik zwaar te peinzen over de vraag aan wat voor ingesleten burgerlijkheden ik nog meer mank ging. nou dat waren er nogal wat. zo is mijn lievelingsgerecht is al zo’n 50 jaarspaghetti met blokjes en lees ik al meer dan 50 jaar de trouw. een andere krant komt er niet in. al zo`n 38 jaar halen we rond deze tijd een prachtige kerstboom in huis. na een aanvankelijke puberale zoekperiode, heb ik mij muzikaal gevonden in blues, jazz en klassiek. mijn favoriete muzikant is sinds jaar en dag niemand minder dan bach en zeker in deze tijd van advent ga ik als het even kan luisteren naar mijn lievelingskoor cantica sacra. het koor van claartje van dokkum, van jan van ek en folkert jellesma, waar ik alweer heel lang geleden voor het eerst naar ging luisteren omdat een vriendin, het oud d66 raadslid martha ras daarin ook meezong. gisteren dus voor de zoveelste keer. martha zingt allang niet meer mee, maar het was weer alle moeite waard. samen met het saxofoonorkest drachten maakte cantica sacra er een geweldige avond van. “is het wel verstandig om met het hoogtepunt, in dit geval het jauchzet, frohlocket van johan sebastiaan bach te beginnen?” vroeg ik mij af. geen probleem voor claartje en de haren. afgezien van händel ( maar daar houd ik nou eenmaal niet zo van) klonk het programma als een kerstklok. en met schitterende arrangementen liet ook het saxofoonorkest drachten zich niet onbetuigd. de uitvoering van glazunovs adagio bijvoorbeeld was in al zijn clouloosheid geweldig in sfeer en stemming. maar na de pauze ging het helemaal los. met het ongelooflijke mooie a capella gezongen ett nyfött barn van sund en het schitterende orkeststuk oblivion van piazolla als hoogtepunten. de avond werd besloten met het vrolijke gloria festiva van crocker. mooi genoeg om als toegift herhaald te worden, maar dan gelukkig zonder de misplaatste muppet toet. ja bach blijft de allerbeste, maar hij zal ongetwijfeld met genoegen hebben geluisterd naar het werk van zijn vele opvolgers in de sint clemenskerk in steenwijk, die door cantica sacra en het saxofoonorkest drachten over het voetlicht werden gebracht. ria van hien
een zeer trouwe en gewaardeerde beluisteraar van mijn columns zei me afgelopen maandag, dat ik in mijn column over burgerlijkheid niet erg volledig was geweest: ik was bij de opsomming van ingebakken burgerlijke gewoonten vergeten te vermelden, dat ik elke woensdag oppaste op mijn kleinkinderen en dat ik elke zondag, ijs en weder dienende, een fikse wandeling maakte. zijn opmerking liet mij niet onberoerd en toen hij alweer lang en breed met eddie aan het sporten was, zat ik zwaar te peinzen over de vraag aan wat voor ingesleten burgerlijkheden ik nog meer mank ging. nou dat waren er nogal wat. zo is mijn lievelingsgerecht is al zo’n 50 jaarspaghetti met blokjes en lees ik al meer dan 50 jaar de trouw. een andere krant komt er niet in. al zo`n 38 jaar halen we rond deze tijd een prachtige kerstboom in huis. na een aanvankelijke puberale zoekperiode, heb ik mij muzikaal gevonden in blues, jazz en klassiek. mijn favoriete muzikant is sinds jaar en dag niemand minder dan bach en zeker in deze tijd van advent ga ik als het even kan luisteren naar mijn lievelingskoor cantica sacra. het koor van claartje van dokkum, van jan van ek en folkert jellesma, waar ik alweer heel lang geleden voor het eerst naar ging luisteren omdat een vriendin, het oud d66 raadslid martha ras daarin ook meezong. gisteren dus voor de zoveelste keer. martha zingt allang niet meer mee, maar het was weer alle moeite waard. samen met het saxofoonorkest drachten maakte cantica sacra er een geweldige avond van. “is het wel verstandig om met het hoogtepunt, in dit geval het jauchzet, frohlocket van johan sebastiaan bach te beginnen?” vroeg ik mij af. geen probleem voor claartje en de haren. afgezien van händel ( maar daar houd ik nou eenmaal niet zo van) klonk het programma als een kerstklok. en met schitterende arrangementen liet ook het saxofoonorkest drachten zich niet onbetuigd. de uitvoering van glazunovs adagio bijvoorbeeld was in al zijn clouloosheid geweldig in sfeer en stemming. maar na de pauze ging het helemaal los. met het ongelooflijke mooie a capella gezongen ett nyfött barn van sund en het schitterende orkeststuk oblivion van piazolla als hoogtepunten. de avond werd besloten met het vrolijke gloria festiva van crocker. mooi genoeg om als toegift herhaald te worden, maar dan gelukkig zonder de misplaatste muppet toet. ja bach blijft de allerbeste, maar hij zal ongetwijfeld met genoegen hebben geluisterd naar het werk van zijn vele opvolgers in de sint clemenskerk in steenwijk, die door cantica sacra en het saxofoonorkest drachten over het voetlicht werden gebracht. ria van hien