Een feestelijke uitvoering door Hans Bogers
Een zeer trouwe en gewaardeerde beluisteraar van mijn columns zei me afgelopen maandag, dat ik in mijn column over burgerlijkheid niet erg volledig was geweest: ik was bij de opsomming van ingebakken burgerlijke gewoonten vergeten te vermelden, dat ik elke woensdag oppaste op mijn kleinkinderen en dat ik elke zondag, ijs en weder dienende, een fikse wandeling maakte. Zijn opmerking liet mij niet onberoerd en toen hij alweer lang en breed met Eddie aan het sporten was, zat ik zwaar te peinzen over de vraag aan wat voor ingesleten burgerlijkheden ik nog meer mank ging. Nou dat waren er nogal wat. Zo is mijn lievelingsgerecht is al zo’n 50 jaarspaghetti met blokjes en lees ik al meer dan 50 jaar De Trouw. Een andere krant komt er niet in. Al zo`n 38 jaar halen we rond deze tijd een prachtige kerstboom in huis. Na een aanvankelijke puberale zoekperiode, heb ik mij muzikaal gevonden in Blues, Jazz en Klassiek. Mijn favoriete muzikant is sinds jaar en dag niemand minder dan Bach en zeker in deze tijd van advent ga ik als het even kan luisteren naar mijn lievelingskoor Cantica Sacra. Het koor van Claartje van Dokkum, van Jan van Ek en Folkert Jellesma, waar ik alweer heel lang geleden voor het eerst naar ging luisteren omdat een vriendin, het oud D66 raadslid Martha Ras daarin ook meezong. Gisteren dus voor de zoveelste keer. Martha zingt allang niet meer mee, maar het was weer alle moeite waard. Samen met het saxofoonorkest Drachten maakte Cantica Sacra er een geweldige avond van. “Is het wel verstandig om met het hoogtepunt, in dit geval het Jauchzet, Frohlocket van Johan Sebastiaan Bach te beginnen?” vroeg ik mij af. Geen probleem voor Claartje en de haren. Afgezien van Händel ( maar daar houd ik nou eenmaal niet zo van) klonk het programma als een kerstklok. En met schitterende arrangementen liet ook het saxofoonorkest Drachten zich niet onbetuigd. De uitvoering van Glazunovs Adagio bijvoorbeeld was in al zijn clouloosheid geweldig in sfeer en stemming.
Maar na de pauze ging het helemaal los. Met het ongelooflijke mooie a capella gezongen Ett Nyfött Barn van Sund en het schitterende orkeststuk Oblivion van Piazolla als hoogtepunten. De avond werd besloten met het vrolijke Gloria Festiva van Crocker. Mooi genoeg om als toegift herhaald te worden, maar dan gelukkig zonder de misplaatste muppet toet.
Ja Bach blijft de allerbeste, maar hij zal ongetwijfeld met genoegen hebben geluisterd naar het werk van zijn vele opvolgers in de Sint Clemenskerk in Steenwijk, die door Cantica Sacra en het saxofoonorkest Drachten over het voetlicht werden gebracht.
