Nieuwe Tijden, Snelle Tijden door Hans Bogers
Nieuwe tijden. Snelle tijden.
Nadat door de oudjes van Giethoorn Noord de buit van de Buuzepolle binnen was gehaald en Henk Zevenhuizen mij na afloop van de raadsvergadering stralend meedeelde, dat er gerechtigheid was geschied, gaf ik mijn fiets de sporen om alwéér op tijd thuis te zijn. De zojuist door mij verwerkte raadsvergadering had een wat merkwaardig karakter. De tribune zat vol met Slingeraars uit Ossenzijl en Buuzepollerianen uit Giethoorn. Niet in verhouding met de inhoud van de vergaderagenda van het hoogste gemeentelijke orgaan, want er kwamen slechts twee onderwerpen aan de orde. Twee als bespreekstuk vermomde hamerstukken: Het oppimpen van de Buuzepolle en De Slinger. Niemand verwachtte, dat de voorstellen van het college niet zouden worden goedgekeurd. Alles was daarover al door iedereen gezegd, maar toch.
Maar er was nog meer merkwaardigs aan deze raadvergadering. Een noviteit, zoals de burgemeester dat noemde. Een nieuwtje, in de volksmond. Of in dit geval een nieuwigheid. Na een onnavolgbare uitleg (nou zeg ik dat al gauw als ik iets niet snap) werd mij bij de behandeling van het agendapunt Buuzepolle pas duidelijk waar het over ging. Het was een actie van beweegteam Steenwijkerland. Aan weerszijden van de collegetafel stonden namelijk twee interruptie microfoons opgesteld. Niet bestemd voor de aanwezige burgers, maar voor de raads-en collegeleden. Het bleek de bedoeling, dat de raadsleden, als ze een spreker wensten te onderbreken, geen gebruik mochten maken van hun eigen microfoon, maar zich per interruptie (onderbreking) naar de interruptiemicrofoon dienden te spoedden om daar hun ding te doen. Dat gaf, als bijkomstig voordeel, de voorzitter naamsbedenktijd. ( Wie komt daar nou aangelopen)  De eerste, die zich in de conditiestrijd van de interruptie wierp was Theo Versteeg van D66. Een partij, die beweging hoog in het vaandel heeft staan. Buiten adem bereikte Theo de microfoon met als gevolg, dat hij zich versprak en de inhoud van zijn zeker waardevolle boodschap verloren ging. Wel zette hij een formidabele tijd neer van 21.03 seconden. Een tijd, die voorlopig nog niet gebroken lijkt de worden, want de interruptie- atleten, die na hem kwamen oogden dan wel  vermoeider, ze bleken aanzienlijk minder snel. En mij lijkt het, dat Theo en de zijnen door pontificaal in de sprintbaan gezeten er alles aan zullen doen een verbetering van die tijd te voorkomen en zeker ook niet te beroerd te zijn zo af en toe een voorbijsnellend raadslid een pootje te lichten.
De gevolgen van deze nieuwe arbeidsintensieve werkwijze van de raad zijn nog niet duidelijk. Conditieverbetering, of juist interruptie ontmoediging? Uitgeputte raadsleden, die niet meer tot enige interruptie in staat zijn? Vals spel? Ik verzin maar wat.
Naar het zich laat aanzien zullen atletiekliefhebbers van start 2015 en het beweegteam zich bij de komende raads-, commisie- en politieke markt bijeenkomsten de vingers kunnen aflikken, maar of dit nieuwe systeem stand houdt? De tijd zal het leren.
