Het Woodstock gevoel van… Exploding Pudding

Het is ploegen op het festivalterrein. Het Dicky Woodstock popfestival is een modderige. Vele schoenen krijgen donderdagavond een nieuwe, bruingrijze kleur. Een enkele slimmerik heeft laarzen aan. Het ultieme boerenverstand? De rij bij de kraam waar er munten kunnen worden gehaald is een lange. Bij elke stap die de rij naar voren kan zetten hoor je een zuigend geluid. Al die voeten die uit de modder willen ontsnappen, om er twintig centimeter verder weer in weg te zakken. Maar ondanks deze ellende is het gezellig. Een bedrukt gezicht is maar moeilijk te vinden.

Door: Tim de Vries.

Verantwoordelijk voor die vrolijkheid is onder andere Exploding Pudding. De jongste band van het festival (een gemiddelde leeftijd van 15) geeft voor het tweede jaar op rij acte de présence. Maar waar ze het vorig jaar moesten doen met een sessie op een boerenwagen, hebben ze nu de zware taak om de Roktente te openen. Na afloop van hun optreden komen ze, nog roodgloeiend, aan bij de speciale studio van RTV Slos. Even een interviewtje geven. Hoort erbij, vinden ze. In afwachting van het interview analyseren ze het optreden. Ik luister niet al te stiekem mee.

‘Tevreden’ is het sleutelwoord in die analyse. Een behoorlijk volle zaal, en het ging lekker, volgens de leden van de rockformatie. Ook al ging er soms iets niet helemaal zoals het hoorde, toch concluderen ze dat ze het “goed hebben gedaan”. Het interview doen ze net zo spontaan als hoe ze op het podium staan. Als ze zijn bedankt voor hun tijd gaan ze direct weg. “Nog even helpen afbreken.” Hoort er ook bij.

Twee uur later kom ik ze weer tegen. Backstage bij Normaal. Een glimlach van oor tot oor siert de gezichten.