Een eervolle lichaam door Hans Bogers
Voordat ik met het schijven van deze column begin, moet eerst nog een probleempje opgelost worden, al is dat op de vroege morgen als je de slaap nog niet echt uit hebt, bepaald een probleem. Het zit namelijk zie zo, dat ik met intens genoegen zit te luisteren naar de gestaag neervallende regen, regen die mij niet alleen een heerlijk aangenaam en rustig gevoel geeft, maar die ook de broeierige atmosfeer omzet in een heerlijke frisheid. Waar tegenover staat, dat ik bij het schrijven van mijn columns op de vroege ochtend, altijd een koptelefoon op heb om te luisteren naar mijn favoriete muziek zonder daarbij mijn nog sluimerende geliefde huisgenote te storen. Niet dat ze niet om Bach geeft hoor, maar gewoon omdat ze nog even door wil pitten. Zie hier de discrepantie: Koptelefoon op en tegelijkertijd genieten van de zacht ruisende regen. De oplossing heb ik uiteindelijk gevonden door de koptelefoon maar half op te zetten, zodat mijn linkeroor, onbedekt, de geluiden van buiten ongehinderd kan opvangen. Een compromis, niet ideaal, maar voldoende om nu aan het werkelijke schrijven van mijn column te kunnen beginnen. Hoewel, het blijkt uiteindelijk toch de beste oplossing van mijn probleem, want zoals ik de regen niet hoor, als ik met die koptelefoon op van de buitenwereld ben afgesloten, zónder koptelefoon, maar gebruik makend van de boxen, hoor ik die zalige, verfrissende, troostende, ontspannende regen helemaal niet. Dus ideaal: een vrij linker- en een van muziek voorzien rechteroor. En nu dit probleem is opgelost: tijd voor de column. Een kortje dus. Over de nadelen van de verworvenheden van deze tijd. Ik zal niet zeggen, dat alles voorheen beter was, maar zo af en toe denk ik: Was het maar weer vroeger. Neem nou de gevolgen van computerisering van ons leven. De terreur van de social media, het misbruik van de mogelijkheden, die het e- mailen ons biedt. Vroeger kon je alleen maar uitgescholden worden en dan moest de boosdoener hard kunnen weglopen. Nu kan iedereen alles onbekommerd in je mailbox pleuren. Van viezigheid tot allerlei bedreigingen toe. En daar is weinig aan te doen. Je moet desondanks toch wel eens lachen als de een of andere idioot je via internet wil oplichten. Dat moest ik dus vorige week toen ik een mailtje ontving van UK credit loans. Daarin werd mij aangeboden tegen zeer gunstige voorwaarden een lening af te sluiten. De zeer vriendelijke mail begon met een wel heel onderdanige aanhef: ‘Groeten Eervolle Lichaam’. Als u weet, dat mijn lichaam zich op dit moment in onappetijtelijke, pafferige, vetzuchtige, uitzakkerige fase bevindt, kunt u begrijpen dat deze groet mij niet alleen een glimlach ontlokte, maar ook een gevoel van motivatie gaf. Ik heb het mailtje verstandig genoeg niet geopend en meteen gedeleted, weggeflikkerd in passend Hollands, maar de flatterende omschrijving van mijn fysieke persoonlijkheid zal ik voorlopig blijven koesteren. Groeten dus van een eervol lichaam, genaamd.
