Gift for two. door Hans Bogers
Het is in de loop der jaren steeds moeilijker geworden om voor je verjaardag of een andere feestelijke gelegenheid telkens weer een cadeautje te verzinnen. Dat geldt zowel bij de beantwoording van de vraag: Wat zou je graag willen hebben’, als voor de andersom te stellen vraag: ‘wat zal ik nou toch eens geven’?
Je hebt immers alles al en je ‘verzin nog weer eens iets anders, iets origineels’ vermogen, is al lang en breed uitgeput. Gelukkig staat een mens niet alleen in dit vraagstuk en zijn er altijd hulpvaardige en vindingrijke middenstanders, die je aan een leuk cadeautje willen helpen. De ideale win win situatie zou je haast zeggen. Zij helpen jou van een probleem af, en jij draagt bij aan de verhoging van hun omzet. Sterker nog je wordt niet alleen van een probleem afgeholpen je wekt zelfs nog de indruk van originaliteit. Kreeg of gaf je vroeger op een verjaardag allerlei nuttige voorwerpen, van sokken tot ovenhandschoenen, of allerlei andere nuttige schippercadeaus, steeds vaker verwerden need to have cadeaus tot nice to have presentjes. Niet nodig, niet nuttig, maar wel leuk. Zo werd ons leven verrijkt met boekenbonnen, cadeaubonnen,vvvbonnen, theaterbonnen, hotelbonnen, weet ik veel bonnen, bonbonnen en af en toe een politiebon. Ook leuke kunstwerkjes doen het tegenwoordig goed. Één van de laatste loten aan de stam van de cadeautjes is de the gift for two Bon een bon, die past in de moderne tijd van codes en wachtwoorden. De uitleg over hoe het allemaal precies in zijn werk gaat zal ik u hier maar besparen, maar het is een prachtige aanvulling op het al bestaande cadeautjespakket. Terugkijkend heb ik al heel wat van dit soort presentjes ontvangen en eerlijk gezegd, het heeft mijn leven zelfs verrijkt. Ik ben op plekken geweest, waar ik anders nooit naar toe zou gaan. Ik hebben dingen gedaan, die ik normaal nooit zou hebben gedaan. De laatste consumeerde ik op een wijnproeverij in Havelte of all places. Gisteravond om precies te zijn. Op de fiets , want het weer was mooi en voor een onmatig mens als ik was het de vraag hoeveel wijn ik te proeven (lees te verstouwen) ik zou hebben. Dat laatste leg ik even uit. Kijk ik ben geen echte proever, ik ben een drinker. Dus wijn opsnuiven, gorgelen en uitspugen , dat is er niet bij.
Ik vind dat maar niks. Zo`n bakje op tafel, waarin uitgebreid gekotst kan worden. Nee dat is niets voor mij. Als er dat dan toch moet gebeuren, dan liever uit het zicht van anderen , in alle luidruchtige stilte. En een fietstochtje na zo’n intensieve wijnpoeverij is in dit verband niet alleen ontspannend, maar vooral goed voor het verweken van het genotene.
De proefavond was gezellig, de wijnen waren lekker en de fietstocht was aangenaam. Benieuwd wat voor verrassingsbonnen nog meer op mijn pad gaan komen.
