Doerak. door Hans Bogers
Doerak woont met zijn familie op de Kallenkoterallee, ooit de Laan van de Democratie genoemd. Doerak is, zoals zijn naam al zegt, ondeugend van aard, maar voor het overige is hij een gewone huis-, tuin- en keukenkat. Hij is wit grijs gevlekt en de grijze vlekken doen vaag een cyperse achtergrond vermoeden, maar helemaal rastechnisch is Doerak niet thuis te brengen. Ik weet ook niet of Doerak een kater of een poes is, maar dat maakt voor dit verhaal niet zoveel uit. Maar ik ben er wel zeker van, dat Doerak belijdend lid is van de Partij voor de Dieren, de PvD. Eigenlijk zouden alle dieren daar lid van moeten zijn, maar dat blijkt in de praktijk zelden het geval te zijn. Alleen D66 heeft ooit eens geprobeerd om dieren stemrecht te geven. Doeraks baasje is ook, zelfs prominent, lid van deze partij en laat in die hoedanigheid regelmatig van zich horen. Doeraks buurman zou, vogeltjesliefhebber als hij is, ook zomaar lid kunnen zijn.
Laatst vond Doerak op het gras, vlak bij de heg, een uit het nest gevallen mereljong. Een gevaarlijke plek en Doerak besloot het beestje naar het baasje te brengen, want die zou er vast wel raad mee weten. Hij naam het vogeltje voorzichtig in zijn bek en legde het liefdevol bij het baasje neer. Die wist zich helaas géén raad, buurman Bode was er niet en een voorbijfietsende medewerker van de lokale omroep, kon niet meer doen dan beloven eens bij zijn achterban na te vragen. Goede raad bleek dus duur, en Doerak, die toch zo op het mensdom had gerekend, zocht teleurgesteld zijn vertrouwde slaapplekje in de woonkamer op. Vertwijfeld probeerde Doeraks baasje ondertussen iets van een vogelwacht te vinden, of de dierenambulance te bereiken. Dat alles tevergeefs, en ten einde raad zette hij het lieve kleine hulpeloze mereltje in een kartonnen doos op het dak van zijn Lelijke Eend, in de hoop, dat moeder merel haar jong zelf zou komen ophalen, zoals mensenmoeders hun vermiste kindjes ophalen bij de receptie. Een uurtje later was de doos inderdaad leeg. Het vogeltje was waarschijnlijk niet gevlogen maar wel weg, opgehaald door zijn moeder, of door, en daar moet ik maar niet aan denken, door een kraai, een ekster, of een Vlaamse gaai. Hoewel, als die laatste drie ook lid waren geweest van de Partij voor de Dieren, dan zouden ze het jong veilig en wel thuis hebben gebracht.
Doerak is het hele gebeuren alweer lang vergeten, maar zijn baasje heeft zich heilig voorgenomen, uit te gaan zoeken hoe het nu precies zit met die vogelwacht in Steenwijkerland en hem kennende zullen we daar zeker meer van horen.
