Van het kastje naar de muur. door Hans Bogers

Respect Man!

Het leek zo’n leuk idee van de makers van het slosprogramma Kopwijzer om na de gemeenteraadsverkiezingen de luisteraars kennis te laten maken met de burgerraadsleden van de politieke partijen in Steenwijkerland. Dat vonden die burgerraadsleden ook, en in anderhalf jaar tijd waren ze allemaal een keertje te gast in de studio aan De Schans.

Allemaal..?   Nee, er is er eentje, die het gebouw van de lokale omroep van Steenwijkerland tot op heden nog niet betreden heeft, en dat waarschijnlijk ook niet zal doen. Noch lijfelijk, noch telefonisch.

Het begon allemaal ruim een jaar geleden: Ik ben nog onvoldoende ingeschoten in de politiek van Steenwijkerland, om iets zinnigs te melden, was haar reactie op het eerste verzoek. Een merkwaardige reactie eigenlijk: Je zou je toch, voordat je je opgeeft voor zo’n vertegenwoordigende functie  eerst in de plaatselijke politiek moeten verdiepen, nietwaar?

Maar ja. Afijn.

Een jaar later weer geprobeerd. Ik had dit burgerraadslid al een paar keer in de raadszaal onder Koperen Dak zien zitten en dacht dus, dat het wel zou kunnen. Ja, dat had ik gedacht: “Ik kan die zaterdag niet!”Jammer, maar niet getreurd, veertien dagen later het volgende mailtje:”Ik had iets duidelijker moeten zijn, waarschijnlijk. Ik kan geen enkele zaterdag!”  Dan maar een paar alternatieven voor de zaterdagen aangedragen.”Leuk hoor, die alternatieven, maar om persoonlijke redenen wil ik helemaal niet aan uw programma meewerken.”Wat die persoonlijke motieven dan waren, bleef verder onvermeld, maar mijn betrachte engelengeduld sloeg in één klap om in een onaangenaam gevoel.

Anderhalf jaar lang, respectloos, aan het lijntje gehouden.

Anderhalf jaar lang belogen en van het kastje naar de muur gestuurd.

Nee namen en politieke partijen noemen we niet, maar een schande is het wel. Niet alleen het feit, dat journalisten ongeneerd gepiepeld worden, maar ook omdat de bewoners van Steenwijkerland geen kennis kunnen maken met een politiek vertegenwoordigster. Zelfs op een maidenspeech zitten we nog te wachten.

Zo zal dit politieke leven verder gaan: ongezien, ongehoord, ongekend, vermomd, als het ware, in een alles verhullende bivakmuts.

Toch makkelijk verdiend dat commissiegeld.