Zwarte Piet. door Hans Bogers
Zolang ik mij kan heugen, en dat is alweer meer dan zestig jaar, is er één dag in het jaar waarop ik mij telkenmale het allerméést verheug: en dat is de aankomst van Sinterklaas en zijn gevolg in de plaats, waar ik dan op dat moment woonachtig ben. Sint Anna Parochie;Alphen aan den Rijn; Oosterhout en Steenwijk. Om een ongehoorde dichter te citeren: “Waar ik ook ga of sta, Sint Nicolaas reist mij immer achterna.” Ja die goedheiligman, gevlucht ooit uit Turkije (en dat begrijp ik maar al te goed, want een beetje Christen heeft het daar niet best en wordt er gewoonlijk weggepest)en thans woonachtig in Spanje, staat bij mij in hoog aanzien en dat geldt natuurlijk ook voor zijn zeer gewaardeerde Zwarte Piet. Ja Zwarte Piet. Die is de laatste jaren nogal in het nieuws. Er zijn van die zwartkijkers, die hem helemaal niet zien zitten. Aangevoerd door een voodoo adept uit de Fillipijnen voeren zij een zwartgallige strijd tegen het wezen van onze illustere Piet, maar wat mij betreft winnen ze die niet en komen Sint en Piet elke keer weer in hun originele staat in Steenwijk aan. Net als afgelopen zaterdag aan het Diep. Een intocht, die verliep volgens het boekje. Nou ja niet helemaal. Die vermaledijde brug over het Diep strooide bijna roet in het eten. Bij de aanleg van die brug was daarvoor al gewaarschuwd: “Hij is te laag voor de boot van Sinterklaas en dat kan ernstige gevolgen hebben!”En jawel hoor bij het onontkoombare strijken van een mast werd de toeter van Pietje AGO geraakt en werd de aan het harpje bevestigde bladmuziek in één vloeiende beweging het water in geslagen. Daar stond onze Pieterman knecht zonder z’n muziek, maar met z’n handen in het haar. Gelukkig, niemand zag het, zelfs Sinterklaas niet en Piet AGO, alsof zijn neus bloedde, blies gewoon z’n partijtje. De meeste noten wist hij nog wel en waar nodig lardeerde hij de liedjes gewoon wat kruidige pepernoten. En dat klonk best spannend. Veilig en zonder ook maar één valse noot zette het gezelschap voet aan wal en kreeg het een onthaal zoals je dat alleen in Steenwijk kunt krijgen. Maar later, in het diepste duister van de nacht nadat alle cadeautjes waren rondgebracht, heeft Piet nog naar zijn bladmuziek gezocht. En warempel: aan de kop van het Diep, tussen allerlei rommel, daar vond hij één blaadje van zijn muziekpartij terug. Alle noten stonden er gelukkig nog op. Tevreden is Piet daarna naar zijn logeeradres gegaan. Eind goed al goed, zal hij gedacht hebben. Of hij Sinterklaas zijn geheim zal hebben opgebiecht, dat weet ik niet, maar de goede Nicolaas zal zeker naar deze column hebben geluisterd, of anders de luisterpiet wel, en er smakelijk om hebben gelachen.
