Gewoon doen! door Hans Bogers
Het clowneske poppenspel, dat in Den Haag wordt gespeeld over de vraag of er een veroordeelde crimineel vanuit Turkije, via Nederland naar België is gereisd en hoe dat in ‘s hemelsnaam mogelijk is (dat willen de mensen weten, hoorde ik zelfs een gewaardeerd Kamerlid zeggen)lijkt opmerkingen over de stroperigheid van politiek en bestuur in zekere zin alleen maar te bevestigen. Zouden ze daar nou echt denken, dat wij ons veiliger voelen door dat geblaat achteraf? Zouden ze echt denken, dat er in het Midden Oosten gespannen gekeken wordt naar de Tweede Kamerdebatten in het Haagse en dat ze daar dan geraakt zullen worden door ons heilige democratische vuur? Zou het? Daar geloof ik niks van. Zeker niet hier in Nederland , waar je maar beter niet kunt geloven, waar geloven zo langzamerhand een doodzonde dreigt te worden.
Nee dan hier in Steenwijk. Hier zeggen we niet alleen kallem an, of val dood moat, leef ie ok nog, maar hier zeggen we ook: ‘Gewoon dóén m’n jongen’.
Hier lappen we alle regels aan onze laars bij de aanleg van een fietspad in Zevene. Hier bouwen we in Kallenkote tegen alle regels in een kerkje, in de wetenschap, dat als het er eenmaal illegaal staat er vast wel een legaliserende regel uit de hoge hoed getoverd zal worden. (Afbreken is nou eenmaal ook zoiets en die kerk staat niemand in de weg, nou ja alleen D66 misschien). Hier vergiftigen we illegaal, maar onbekommerd, een prachtig boslaantje om er een grasvrij voetpad aan te leggen en dan vervolgens schouderophalend en in strijd met de werkelijkheid te zeggen, dat hier sprake was van een gevalletje van per ongeluk. Foutje bedankt. Hier maken we onder het oog van de toezichthoudende gemeente en politie een houtwal van zo’n honderd meter met de grond gelijk zonder ons van God of zijn geboden ook maar iets aan te trekken. Niet:’Snoeien doet groeien, maar snoeien is uitroeien!’
Gewoon dóén dus. En ach misschien zullen er wel wat hanen naar kraaien, maar dat is maar tijdelijk, want ook al blaffen de honden de karavaan trekt verder, zegt het Arabische gezegde. Het zal nog wel even duren voor vastgesteld wordt hoe het precies in elkaar zit en als je daarbij de tijd optelt, die het kost om de houtwal in ere te herstellen met de daaraan voorafgaande procedures, zijn we al weer vele jaren verder. In de tussentijd zal er vast wel een prachtig zonnepanelenveld zijn aangelegd. Een zonnepanelenveld, dat we wel zullen laten liggen, want er gaat niets boven duurzame, milieuvriendelijke energie en afbreken is nou ook zoiets.
Dag vogels, dag bloemen, dag bomen, dag vlinders, wel te rusten.
