nee een tweede kerstboodschap van mijn hand zal er niet meer van komen. waar de uitvinders van kerstmis over bijna de hele wereld, of liever gezegd de hele arabische wereld stelselmatig worden uitgeroeid; waar die uitroeiing in de westerse wereld er onder het mom van secularisatie er wat geciviliseerder aan toe gaat; waar in de discriminatoire en, racistische verenigde staten eigenlijk alleen nog maar het (heel) grote geld wordt aanbeden; waar het antisemitisme over de hele wereld de kop weer op steekt; waar tegenwoordig ook boeddhisten zich niet meer onbetuigd laten in het vermoorden en vervolgen van hun medemensen; waar soenieten en sjiieten elkaar ongenadig naar het leven staan, daar is het uitdragen van een boodschap van vrede zo langzamerhand misplaatst geworden. daar valt er van de komst van de vredevorst eigenlijk niet meer zoveel te merken. en nu zou ik als alternatief, met de woorden van mijn favoriete sombere, dichter jc bloem het onaanvaardbare kunnen aanvaarden en er het zwijgen toe doen, maar dat doe ik even niet, want merkwaardig genoeg gebeuren er toch van die onverwachte dingen, die een mens even van zijn aller somberste gedachten weten te verlossen. zoiets overkwam me gisteravond toen ik even het olde wief doorbladerde. ik las daar in, dat de rotterdamse amazing stroopwafels in hotel gelderingen zouden optreden. weg was alle somberheid. de amazing stroopwafels weer even terug. mijn hart sprong open. ik zag ze voor het eerst op de nederlandse politie academie in apeldoorn in een studentikoze sfeer en waar wim kerkhof met zijn grote afgeragde contrabas mij het meest is bijgebleven. dat was in 1977 denk ik. een paar jaar later zag ik ze in het kerkepadje in oosterhout en weer een paar jaar later voor het laatst in de poolcirkel in steenwijk, met die indrukwekkende sologitarist arie van der graaf. ik heb daar een paar lp’s en cd’s aan overgehouden zelfs met handtekeningen. jarenlang, toen willem nog thuis was, draaiden we bijna elke zondagavond onder het eten één van die cd’s. de nederlandse politie academie op de kleiberg in apeldoorn bestaat niet meer, het kerkepadje heeft een andere naam gekregen en ook de poolcirkel is ter ziele, maar de amazing stroopwafels zijn nog steeds: alive and kicking. vrijdagavond komen ze naar hotel gelderingen. hotel gelderingen, waar ik voor het laatst was voor een begrafenis en waarover aart keizer op de melodie van hotel california dat prachtige lied schreef: welkom in hotel gelderingen. dat zal ik me zeker voelen als ik daar zal staan te kijken, te luisteren en vooral te genieten van die jongens uit rotterdam. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
nee een tweede kerstboodschap van mijn hand zal er niet meer van komen. waar de uitvinders van kerstmis over bijna de hele wereld, of liever gezegd de hele arabische wereld stelselmatig worden uitgeroeid; waar die uitroeiing in de westerse wereld er onder het mom van secularisatie er wat geciviliseerder aan toe gaat; waar in de discriminatoire en, racistische verenigde staten eigenlijk alleen nog maar het (heel) grote geld wordt aanbeden; waar het antisemitisme over de hele wereld de kop weer op steekt; waar tegenwoordig ook boeddhisten zich niet meer onbetuigd laten in het vermoorden en vervolgen van hun medemensen; waar soenieten en sjiieten elkaar ongenadig naar het leven staan, daar is het uitdragen van een boodschap van vrede zo langzamerhand misplaatst geworden. daar valt er van de komst van de vredevorst eigenlijk niet meer zoveel te merken. en nu zou ik als alternatief, met de woorden van mijn favoriete sombere, dichter jc bloem het onaanvaardbare kunnen aanvaarden en er het zwijgen toe doen, maar dat doe ik even niet, want merkwaardig genoeg gebeuren er toch van die onverwachte dingen, die een mens even van zijn aller somberste gedachten weten te verlossen. zoiets overkwam me gisteravond toen ik even het olde wief doorbladerde. ik las daar in, dat de rotterdamse amazing stroopwafels in hotel gelderingen zouden optreden. weg was alle somberheid. de amazing stroopwafels weer even terug. mijn hart sprong open. ik zag ze voor het eerst op de nederlandse politie academie in apeldoorn in een studentikoze sfeer en waar wim kerkhof met zijn grote afgeragde contrabas mij het meest is bijgebleven. dat was in 1977 denk ik. een paar jaar later zag ik ze in het kerkepadje in oosterhout en weer een paar jaar later voor het laatst in de poolcirkel in steenwijk, met die indrukwekkende sologitarist arie van der graaf. ik heb daar een paar lp’s en cd’s aan overgehouden zelfs met handtekeningen. jarenlang, toen willem nog thuis was, draaiden we bijna elke zondagavond onder het eten één van die cd’s. de nederlandse politie academie op de kleiberg in apeldoorn bestaat niet meer, het kerkepadje heeft een andere naam gekregen en ook de poolcirkel is ter ziele, maar de amazing stroopwafels zijn nog steeds: alive and kicking. vrijdagavond komen ze naar hotel gelderingen. hotel gelderingen, waar ik voor het laatst was voor een begrafenis en waarover aart keizer op de melodie van hotel california dat prachtige lied schreef: welkom in hotel gelderingen. dat zal ik me zeker voelen als ik daar zal staan te kijken, te luisteren en vooral te genieten van die jongens uit rotterdam. ria van hien
Nee een tweede kerstboodschap van mijn hand zal er niet meer van komen. Waar de uitvinders van kerstmis over bijna de hele wereld, of liever gezegd de hele Arabische wereld stelselmatig worden uitgeroeid; waar die uitroeiing in de westerse wereld er onder het mom van secularisatie er wat geciviliseerder aan toe gaat; waar in de discriminatoire en, racistische Verenigde Staten eigenlijk alleen nog maar het (heel) grote geld wordt aanbeden; waar het antisemitisme over de hele wereld de kop weer op steekt; waar tegenwoordig ook boeddhisten zich niet meer onbetuigd laten in het vermoorden en vervolgen van hun medemensen; waar soenieten en sjiieten elkaar ongenadig naar het leven staan, daar is het uitdragen van een boodschap van vrede zo langzamerhand misplaatst geworden. Daar valt er van de komst van de vredevorst eigenlijk niet meer zoveel te merken. En nu zou ik als alternatief, met de woorden van mijn favoriete sombere, dichter JC Bloem het onaanvaardbare kunnen aanvaarden en er het zwijgen toe doen, maar dat doe ik even niet, want merkwaardig genoeg gebeuren er toch van die onverwachte dingen, die een mens even van zijn aller somberste gedachten weten te verlossen. Zoiets overkwam me gisteravond toen ik even Het Olde Wief doorbladerde. Ik las daar in, dat de Rotterdamse Amazing Stroopwafels in hotel Gelderingen zouden optreden. Weg was alle somberheid. De Amazing Stroopwafels weer even terug. Mijn hart sprong open. Ik zag ze voor het eerst op de Nederlandse politie academie in Apeldoorn in een studentikoze sfeer en waar Wim Kerkhof met zijn grote afgeragde contrabas mij het meest is bijgebleven. Dat was in 1977 denk ik. Een paar jaar later zag ik ze in het Kerkepadje in Oosterhout en weer een paar jaar later voor het laatst in de Poolcirkel in Steenwijk, met die indrukwekkende sologitarist Arie van der Graaf. Ik heb daar een paar LP’s en CD’s aan overgehouden Zelfs met handtekeningen. Jarenlang, toen Willem nog thuis was, draaiden we bijna elke zondagavond onder het eten één van die CD’s. De Nederlandse Politie Academie op de Kleiberg in Apeldoorn bestaat niet meer, het Kerkepadje heeft een andere naam gekregen en ook de Poolcirkel is ter ziele, maar de Amazing Stroopwafels zijn nog steeds: alive and kicking. Vrijdagavond komen ze naar Hotel Gelderingen. Hotel Gelderingen, waar ik voor het laatst was voor een begrafenis en waarover Aart Keizer op de melodie van Hotel California dat prachtige lied schreef: Welkom in Hotel Gelderingen. Dat zal ik me zeker voelen als ik daar zal staan te kijken, te luisteren en vooral te genieten van die jongens uit Rotterdam.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
FunctioneelAltijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
nee een tweede kerstboodschap van mijn hand zal er niet meer van komen. waar de uitvinders van kerstmis over bijna de hele wereld, of liever gezegd de hele arabische wereld stelselmatig worden uitgeroeid; waar die uitroeiing in de westerse wereld er onder het mom van secularisatie er wat geciviliseerder aan toe gaat; waar in de discriminatoire en, racistische verenigde staten eigenlijk alleen nog maar het (heel) grote geld wordt aanbeden; waar het antisemitisme over de hele wereld de kop weer op steekt; waar tegenwoordig ook boeddhisten zich niet meer onbetuigd laten in het vermoorden en vervolgen van hun medemensen; waar soenieten en sjiieten elkaar ongenadig naar het leven staan, daar is het uitdragen van een boodschap van vrede zo langzamerhand misplaatst geworden. daar valt er van de komst van de vredevorst eigenlijk niet meer zoveel te merken. en nu zou ik als alternatief, met de woorden van mijn favoriete sombere, dichter jc bloem het onaanvaardbare kunnen aanvaarden en er het zwijgen toe doen, maar dat doe ik even niet, want merkwaardig genoeg gebeuren er toch van die onverwachte dingen, die een mens even van zijn aller somberste gedachten weten te verlossen. zoiets overkwam me gisteravond toen ik even het olde wief doorbladerde. ik las daar in, dat de rotterdamse amazing stroopwafels in hotel gelderingen zouden optreden. weg was alle somberheid. de amazing stroopwafels weer even terug. mijn hart sprong open. ik zag ze voor het eerst op de nederlandse politie academie in apeldoorn in een studentikoze sfeer en waar wim kerkhof met zijn grote afgeragde contrabas mij het meest is bijgebleven. dat was in 1977 denk ik. een paar jaar later zag ik ze in het kerkepadje in oosterhout en weer een paar jaar later voor het laatst in de poolcirkel in steenwijk, met die indrukwekkende sologitarist arie van der graaf. ik heb daar een paar lp’s en cd’s aan overgehouden zelfs met handtekeningen. jarenlang, toen willem nog thuis was, draaiden we bijna elke zondagavond onder het eten één van die cd’s. de nederlandse politie academie op de kleiberg in apeldoorn bestaat niet meer, het kerkepadje heeft een andere naam gekregen en ook de poolcirkel is ter ziele, maar de amazing stroopwafels zijn nog steeds: alive and kicking. vrijdagavond komen ze naar hotel gelderingen. hotel gelderingen, waar ik voor het laatst was voor een begrafenis en waarover aart keizer op de melodie van hotel california dat prachtige lied schreef: welkom in hotel gelderingen. dat zal ik me zeker voelen als ik daar zal staan te kijken, te luisteren en vooral te genieten van die jongens uit rotterdam. ria van hien
nee een tweede kerstboodschap van mijn hand zal er niet meer van komen. waar de uitvinders van kerstmis over bijna de hele wereld, of liever gezegd de hele arabische wereld stelselmatig worden uitgeroeid; waar die uitroeiing in de westerse wereld er onder het mom van secularisatie er wat geciviliseerder aan toe gaat; waar in de discriminatoire en, racistische verenigde staten eigenlijk alleen nog maar het (heel) grote geld wordt aanbeden; waar het antisemitisme over de hele wereld de kop weer op steekt; waar tegenwoordig ook boeddhisten zich niet meer onbetuigd laten in het vermoorden en vervolgen van hun medemensen; waar soenieten en sjiieten elkaar ongenadig naar het leven staan, daar is het uitdragen van een boodschap van vrede zo langzamerhand misplaatst geworden. daar valt er van de komst van de vredevorst eigenlijk niet meer zoveel te merken. en nu zou ik als alternatief, met de woorden van mijn favoriete sombere, dichter jc bloem het onaanvaardbare kunnen aanvaarden en er het zwijgen toe doen, maar dat doe ik even niet, want merkwaardig genoeg gebeuren er toch van die onverwachte dingen, die een mens even van zijn aller somberste gedachten weten te verlossen. zoiets overkwam me gisteravond toen ik even het olde wief doorbladerde. ik las daar in, dat de rotterdamse amazing stroopwafels in hotel gelderingen zouden optreden. weg was alle somberheid. de amazing stroopwafels weer even terug. mijn hart sprong open. ik zag ze voor het eerst op de nederlandse politie academie in apeldoorn in een studentikoze sfeer en waar wim kerkhof met zijn grote afgeragde contrabas mij het meest is bijgebleven. dat was in 1977 denk ik. een paar jaar later zag ik ze in het kerkepadje in oosterhout en weer een paar jaar later voor het laatst in de poolcirkel in steenwijk, met die indrukwekkende sologitarist arie van der graaf. ik heb daar een paar lp’s en cd’s aan overgehouden zelfs met handtekeningen. jarenlang, toen willem nog thuis was, draaiden we bijna elke zondagavond onder het eten één van die cd’s. de nederlandse politie academie op de kleiberg in apeldoorn bestaat niet meer, het kerkepadje heeft een andere naam gekregen en ook de poolcirkel is ter ziele, maar de amazing stroopwafels zijn nog steeds: alive and kicking. vrijdagavond komen ze naar hotel gelderingen. hotel gelderingen, waar ik voor het laatst was voor een begrafenis en waarover aart keizer op de melodie van hotel california dat prachtige lied schreef: welkom in hotel gelderingen. dat zal ik me zeker voelen als ik daar zal staan te kijken, te luisteren en vooral te genieten van die jongens uit rotterdam. ria van hien
Nee een tweede kerstboodschap van mijn hand zal er niet meer van komen. Waar de uitvinders van kerstmis over bijna de hele wereld, of liever gezegd de hele Arabische wereld stelselmatig worden uitgeroeid; waar die uitroeiing in de westerse wereld er onder het mom van secularisatie er wat geciviliseerder aan toe gaat; waar in de discriminatoire en, racistische Verenigde Staten eigenlijk alleen nog maar het (heel) grote geld wordt aanbeden; waar het antisemitisme over de hele wereld de kop weer op steekt; waar tegenwoordig ook boeddhisten zich niet meer onbetuigd laten in het vermoorden en vervolgen van hun medemensen; waar soenieten en sjiieten elkaar ongenadig naar het leven staan, daar is het uitdragen van een boodschap van vrede zo langzamerhand misplaatst geworden. Daar valt er van de komst van de vredevorst eigenlijk niet meer zoveel te merken. En nu zou ik als alternatief, met de woorden van mijn favoriete sombere, dichter JC Bloem het onaanvaardbare kunnen aanvaarden en er het zwijgen toe doen, maar dat doe ik even niet, want merkwaardig genoeg gebeuren er toch van die onverwachte dingen, die een mens even van zijn aller somberste gedachten weten te verlossen. Zoiets overkwam me gisteravond toen ik even Het Olde Wief doorbladerde. Ik las daar in, dat de Rotterdamse Amazing Stroopwafels in hotel Gelderingen zouden optreden. Weg was alle somberheid. De Amazing Stroopwafels weer even terug. Mijn hart sprong open. Ik zag ze voor het eerst op de Nederlandse politie academie in Apeldoorn in een studentikoze sfeer en waar Wim Kerkhof met zijn grote afgeragde contrabas mij het meest is bijgebleven. Dat was in 1977 denk ik. Een paar jaar later zag ik ze in het Kerkepadje in Oosterhout en weer een paar jaar later voor het laatst in de Poolcirkel in Steenwijk, met die indrukwekkende sologitarist Arie van der Graaf. Ik heb daar een paar LP’s en CD’s aan overgehouden Zelfs met handtekeningen. Jarenlang, toen Willem nog thuis was, draaiden we bijna elke zondagavond onder het eten één van die CD’s. De Nederlandse Politie Academie op de Kleiberg in Apeldoorn bestaat niet meer, het Kerkepadje heeft een andere naam gekregen en ook de Poolcirkel is ter ziele, maar de Amazing Stroopwafels zijn nog steeds: alive and kicking. Vrijdagavond komen ze naar Hotel Gelderingen. Hotel Gelderingen, waar ik voor het laatst was voor een begrafenis en waarover Aart Keizer op de melodie van Hotel California dat prachtige lied schreef: Welkom in Hotel Gelderingen. Dat zal ik me zeker voelen als ik daar zal staan te kijken, te luisteren en vooral te genieten van die jongens uit Rotterdam. 
