Jan door Hans Bogers
Laat ik hem voor het gemak maar Jan noemen, maar het kan willekeurig elke andere Nederlands klinkende naam zijn. Ik kwam hem tegen in het Friese Haagje, waar ik nog zo af en toe kom, om wat rond te dwalen, naar sc Heerenveen te kijken, of een uitermate lekkere pizza te nuttigen. Het weer was die dag aangenaam en het winkelcentrum was overladen met allerlei Shanty-, en andere zeemans- en zeevrouwenkoren. Niet bepaald mijn muziek, maar dankzij een ijsje,een biertje, het verorberen van een patatje met mayonaise en niet te dicht bij de geluidsbronnen te gaan staan toch wel te verdragen. Terwijl ik met dat laatste, genietend van een heerlijk zonnetje, bezig was, en mijn echtgenote zich onledig hield in een kledingszaak, van een merk, dat we in Steenwijkerland niet hebben, kwam hij naast me staan: Jan een oud collega, wiens vrouw in diezelfde winkel aan het scoren was. Leuk je weer eens te zien. Hoe gaat het ermee? Genieten van het vrije leven, en met jou? Ach. Ik heb de verkeerde leeftijd, de verkeerde kleur, het verkeerde geloof, ik draag de verkeerde kleding en al studeer ik me te pletter, volg ik de ene na de andere cursus , zijn mijn bazen stuk voor stuk bijzonder tevreden met me, en voldoe ik in feite aan alle eisen om een stapje verder of hoger op te komen, vanwege, die verkeerde leeftijd, die verkeerde afkomst, dat verkeerde geloof en dat verkeerde geslacht zal het daar niet van komen. Het klonk niet boos, maar met een zekere gelatenheid. Zo kende ik hem niet. Voor mij was hij altijd een betrokken, hard werkende politieman, die nooit te beroerd was van alles en nog wat aan te pakken en in veel functies al bewezen had ze allemaal goed op een rijtje te hebben. Een diender, die je er in vele opzichten gewoon goed bij kon hebben. Zijn opmerking deed me terugdenken aan mijn politieschooltijd, toen ik voor het eerst kennis maakte met één van de vele afkortingen, die de politietaal rijk is. ZV. Zonder Vooruitzichten. Als je jezelf niet regelmatig bijschoolde dan dreigde je sowieso te verworden tot een HAVPZV was de boodschap.
Was toen bijleren nog zo’n beetje het enige criterium om verder te komen, inmiddels zijn het er dus heel wat meer geworden. Zonder vooruitzichten zijn,dat lijkt me heel naar. Wees tevreden met wat je hebt en tel je zegeningen, dan heb je niet te klagen.
Allemaal mooi en aardig hoor , maar dat werkt alleen als die wijsheden je niet worden opgedrongen. Ik ben tevreden, omdat ik het ben. Niet omdat het moet. Niet omdat een uiting van ontevredenheid zomaar een CVO’tje zou kunnen zijn: Een Carrière Verwoestende Opmerking.
Nee we zijn er nog lang niet, al heb ik er toch wel vertrouwen in, dat Jans gelatenheid tijdelijk is, gewoon omdat hij nooit bij de pakken neer zal zitten
