Militair in Mali: Gao’s Blog, feesten en partijen

De komende weken kan u op indekop.nl en RTVSLos.nl wekelijks een blog lezen van een beroepsmilitair. Hij zal ons een kijkje geven in het leven van een militair op uitzending, hij vertrekt deze week voor 4 maanden naar Mali. De Nederlandse militairen voeren in Mali vooral verkenningen uit en verzamelen inlichtingen. Die informatie gebruikt de commandant van de VN-missie om operaties voor te bereiden.

Week 6: feesten en partijen.

Na ruim een maand hier in Gao te zijn en ons alleen maar bezig gehouden hebben met werk, werk en nog meer werk is het tijd voor ontspanning. Wat hebben we zoal op deze base wat voor de nodige ontspanning kan leiden. Zeker zijn er de sportmomenten die rijk bezaaid zijn voor alle sport-billies onder ons, maar voor de wat minder sportieve mensen die niet à la Schwarzeneggerd elke dag enkele tonnen aan staal willen optillen of als een dolle gazelle elke dag minimaal 10 km hardlopen zijn er de minder fysieke sporten.

Zo kan je jezelf opgeven voor de klaverjas marathon, waar je uiteraard ook een ijzersterke conditie voor nodig hebt om minimaal 4 uur je brein aan het werk te laten of deelnemen aan de “oude mannen” fietsclub. Onder ons zitten relatief veel militairen die de respectabele leeftijd van 40 gepasseerd zijn, zeker een paar die de 50 aantikken en zelfs over de 50 gekomen zijn. Deze mannen zie je niet snel al stretchleggend, crunchend, abbdonictrainend en benchpressend in de gym aan het werk dus is er een fietsclubje waar je, als je tot de categorie behoort lekker ontspannen op een spinningbike al keuvelend en waterdrinkend een afstandje kan afleggen met lichte versnellingen of verzwaringen.

Achteraf wordt er dan gezamenlijk geëvalueerd in de taal der ouderen over de knieën, de enkels, de bovenbenen en hoe goed we eigenlijk wel niet waren om dit toch maar weer te doen. Naast de sportieve kant zijn er de bingoavonden met niet misverstane prijzen die tot menig verbeelding spreken. De traditionele sleutelhangers en tupperware setjes zijn vervangen door horloges, ray-ban zonnebrillen en ruime tegoedbonnen die te verzilveren zijn in de diverse kleine shops hier op het kamp. We praten niet over de jumbo, Appie H. of de mediamarkt, maar kleine winkeltjes waar je de nodige toiletartikelen, snacko’s , drankjes of militaire handigheidjes of kledingstukken kan halen.

Buiten deze vormen van ontspanning zijn er voor iedereen natuurlijk de wat grotere feesten die georganiseerd worden. Nu zitten we hier met Nederlanders en Duitsers op Camp Castor wat resulteert in twee goed geregelde base feesten per nationaliteit. Zo is er 1 basefeest vanuit Duits perspectief en 1 Basefeest vanuit Nederlands perspectief per lichting die hier in Gao zit. Het is uiteraard niet de bedoeling om elkaar te overtreffen vwb de organisatie en grootte van deze feesten, wat eigenlijk standaard altijd resulteert in winst voor de Nederlanders maar het is bedoelt om voor iedereen hier een leuke avond te bezorgen met muziek, dans en entertainment.

De laatste uitvoering was de Duitse versie en die ging vooraf met de benodigde krachtmetingen onderling, waarbij wij Nederlanders procentueel gezien als beste uit de bus kwamen. Wij konden drie teams op de mat brengen tegenover 12 teams van de Duitse collega’s en met een tweede en derde plek hebben we het zekerst niet slecht gedaan. Verderop in het blog lees je hoe het uiteindelijk feest is vergaan, maar om verduidelijking te geven over de Duitse vorm van basefeest moet ik eerst even terug in de tijd en de ervaringen van onze voorgangers vertellen over de manier van feestje bouwen op Duitse stijl. Duitsers en Nederlanders zijn eigenlijk allebei afstammelingen van de oude Germaanse stammen met hun tradities en gebruiken. Dus eigenlijk zijn wij Nederlanders ook een beetje Duits, maar we ontkennen dit ten stelligste en zijn daarom maar melk gaan drinken in plaats van bier.

Duitsers vierden hier in het verleden het feestje met, op een alternatieve podium van een trekker-oplegger een fijn muziek ensemble van merendeel Duitstalige country en western of schlager geluiden en zittend aan lange tafels meezingend en meedeinend alcohol vrij bier drinken en naarmate de avond vordert wordt het toppunt bereikt door al polonaise dansend de appelplaats over te lopen, en dat allemaal op bier van 0%. Voor onze vrijgevochten brein aan de westelijke kant van de Duitse grens een vermakelijke aanblik om te zien dat onze Oosterburen hier helemaal los op kunnen gaan op deze muzikale klanken, maar niet helemaal conform de Nederlandse stijl van feestje bouwen. Een tweetal maanden later dan de beurt aan ons Nederlanders om de organisatie van het basefeest op ons te nemen en dat ging toch wat anders aangepakt worden.

Zo bleek de keuze van muziek te bestaan uit 4 hele goeie zangeressen die ook nog de looks hadden met een steengoed repertoire uit de 90-ger jaren. Iedereen kon en ging meezingen ( of schreeuwen) en dit werd versterkt met zeer opzwepende muziek. Om de feestvreugde op te leuken zijn er vanuit Nederland speciale “glow in the dark” armbandjes, brillen, staafjes en kleurverf over komen vliegen en de gehele locatie stond in het teken van licht, geluid en vooral kleur. Zo hier en daar waren er militairen die de speciale kleurpoeder op 1 of andere manier uit Nederland mee hadden genomen of op hebben laten sturen om alles nog een extra boost te geven. Een prachtig georganiseerd en uitgevoerd feest waar onze Duitse collega’s zeer aan moesten wennen aangezien er geen lange tafels stonden met banken waar je aan kon zitten. De waardering voor deze vorm van feestvieren kwam, zowel van de Nederlanders en de Duitsers in de vorm van het minuten durende eindapplaus, het gefluit en de smeekbede voor een toegift of zugabe aan het adres van de afgepeigerde band (het was per slot van rekening nog steeds 30 graden buiten). Na deze ervaring waren de Duitsers weer aan de beurt met de nieuwe club militairen en ze hebben er een goed voorbeeld aan genomen.

Voor de “nieuwe”club Duitse militairen, waar wij inmiddels ook toe behoren is er, naar voorbeeld van de vorige lichting Nederlanders vanuit Duitsland en leuke en knappe Duitse zangeres met twee leuke achtergrond danseressen ingehuurd en met een goed setje geluid en verlichting werd er een prachtige show weggegeven.

Deze lichting Duitse collega’s moesten wel even wennen aan deze manier van feestvieren, maar na een tijdje kwamen ze dan toch eindelijk los en waagde zelfs een Duitse militair, tegenoverstaan van alle andere collega’s en door de zangeres meteen aangegrepen kans om een onvervalste Germaanse travolta act weg te geven. Ik moet toegeven dat hij zeker een staaltje dansen kon en onder luid applaus en gejuich eindigde hij zijn uitvoering van de “grease lightning”-song samen met de danseressen die inmiddels van het podium afgekomen waren.

 

Aan het einde van het feest, die in de ogen van velen veel te vroeg eindigde werden de artiesten bedankt met een luid applaus en langdurig gefluit om daarna met militaire precisie te beginnen aan het opruimen van de feestlocatie en bij ons geld “vele handjes maken licht werk”, waardoor de appelplaats na 20 minuten volledig bekervrij en alle andere rondzwervende troep in de vuilnisbakken gedeponeerd was en dat de statafels en de volledige muziekset opgeruimd en weg gezet op de plek waar het hoorde. Het volgende basefeest is weer aan ons Nederlanders om te organiseren en we zijn inmiddels begonnen met de voorbereidingen. Natuurlijk houden we in het oog dat het geen competitie is tussen de Duitsers en ons, maar een lichte vorm van Nederlands chauvinisme omtrent muziekkeuze en organisatietalent speelt wel en beetje mee JJ.

 

We gaan het meemaken over een tijdje en uiteraard hopen we weer op wederzijds vermaak voor iedereen op Camp Castor ongeacht rang, stand of nationaliteit.

Arnold

Foto’s: Arnold