Militair in Mali: Gao’s Blog, Het grote Basefeest

Week 13: het grote basefeest.

Eindelijk het grote Nederlandse Basefeest waar we allemaal al zo lang naar hebben uitgekeken. In navolging van wat ik al verteld heb in het blog van week 6 “het Duitse basefeest” komt dan eindelijk het verhaal van de Nederlandse variant van feestje vieren. Bij elke uitzending van Nederlanders is er een mogelijkheid die geboden wordt om vanuit Nederland een leuk ensemble te krijgen die (eigenlijk) het midterm feest luister bijzet en de militairen een leuke gezellige avond bied.

Deze kans kregen we en hebben we GEGREPEN!!!!!!! 🙂 🙂 🙂 .
Deze keer niet bij ons midterm maar een drie weken later en dat hebben we geweten en gevierd. Dat wat we gevraagd hebben aan Nederland is er uiteindelijk ook gekomen en we hebben ook hier kosten noch moeite gespaard om er een vreselijke leuke avond van te maken en met dank aan het O&O (Ontspanning & ontwikkeling) van defensie is dit ook gebeurd. Ruim twee maanden geleden en de nodige telefoontjes heen en weer is alles in werking gesteld en het verzoek van ons aan Nederland om een leuke band te krijgen die eind 90-ter jaren muziek ten gehore konden brengen en ook nog de gave hadden om alle mafklappers en flipfluitketels op de tafels te krijgen die luid meezingend met de kaskraker “I will survive” dansend de feestvreugde tot het hoogtepunt konden brengen is met verve gehoor aan gegeven. Naast twee uitstekende zangeressen en een Nederlandse volkszanger kwamen er ook nog eens twee DJ’s mee en de ongeëvenaarde stand up comedian Peter Pannenkoek die een dik half uur lang met de mooiste grappen en de beste snedige opmerkingen de militairen geregeld tot lachsalvo’s kon bewegen.Vergezeld van veel blacklight en een sneeuwkanon kon het feest eigenlijk al niet meer stuk. Ook wij hier in Mali hebben niet stilgezeten en hebben een flink voorraadje met “glow in the dark” materiaal aangeschaft uit eigen gelden om iedereen die meedoet minimaal een armbandje, halsketting, fluorescerende bril of Mickey Mouse oren te overhandigen die in het donker licht geven of in het bijzijn van een blacklight fel zouden oplichten. Even een opmerking vantevoren dat onze Duitse collega’s op dit moment uit het oostelijk deel van Duitsland komen en de Nederlandse manier van feestvieren (nog) niet zo goed begrijpen.

Dan breekt de uiteindelijke dag aan en rond de klok van 13:00 uur beginnen we op te bouwen van het bekende podium, gemaakt van een trekker met oplegger en begint de band met het optuigen van de verlichting en de geluidsinstallatie. Na een twee uurtjes bouwen bij 35 graden (voor Malinese begrippen een frisse dag) was er even tijd om te zitten en alvast een biertje of twee achterover te kletsen en zoals jullie weten is dat 0,0% BAV-pils met of zonder appelsmaak (Blegh!) dus hartstikke dorstlessend en zeker met deze temperaturen ook nog eens erg lekker. Alle dranken die op die avond geschonken werden komen uit een speciaal geprepareerde container die omgebouwd is als mobiele bar met drie dikke koelkasten erin die al gauw per koelkast een 10 treetjes bier( 0,0%) of frisdrank kan herbergen. Nadat alles was opgebouwd en gereed voor de daadwerkelijke avond moest er natuurlijk eerst een soundcheck komen en dit was voor de meeste Duitsers al een eyeopener of aha-belevenis voor wat hun nog te wachten stond. De twee zangeressen deden als sound check, hoe kan het ook anders “Proud Mary” van Tina Turner en alleen al deze uitvoering op klaarlichte dag gaf eigenlijk al aan dat de avond niet meer kapot kon, wat een stemmen en wat een performance gaven die twee ten gehore en dat alleen nog maar bij een soundcheck.

Eindelijk was het 18:30 en de avond begon zoals al eerder gezegd met Peter Pannenkoek. Onze Duitse collega’s stonden erbij en luisterden er naar maar begrepen er geen klap van, gelukkig volgen Duitsers orders op van hun officieren en lachten mee als de Nederlanders de grap wel begrepen. Vanuit de container bar begon de Nederlandse organisatie al “glow in the dark” spullen uit geven met lichtgevende T-Shirts, bijpassende knallende pruiken, brillen, armbandjes, halskettingen, vingerlichtjes en tiara’s met Mickey Mouse oren (zie de foto’s). De Nederlandse militairen begrepen meteen de bedoeling en dosten zich al per direct uit met alles wat maar licht kon geven, maar onze Duits collega’s hadden even een klein duwtje nodig om zich ook te wagen aan al deze vormen van verlichting. Gelukkig zijn ze gevoelig voor “oudere”, ook Nederlandse onderofficieren die met een vriendelijke doch sturende stem hun beweegt om al die snuisterijtjes om en aan te doen. Nadat al enkele Duitsers aangekleed en wel ook het plein betraden en verkondigden dat het allemaal gratis was bleek de stroom van Duitsers even niet te stoppen, want ja….. ook Duitsers schijnen net als Nederlanders toch ook wel gevoelig te zijn voor het woord “gratis”. En zo kwamen er steeds meer lichtgevende militairen het plein op en waren de grote lampen aan weerszijden niet meer nodig om het duister te verjagen.

Na Peter Pannenkoek zijn show begon de avond meteen met de eerste DJ en als opwarmertje kwam de Hermes House Band met “I will survive” al denderend door de boxen en de basbox draaide meteen al overuren. Dat was ook meteen de trigger om de Nederlanders wakker te krijgen en in het midden van het plein al meteen een dansvloer te creëren en af te bakenen als “hier beweegt iedereen!!” gebied. Aan de andere kant was het voor onze Duitse collega’s een enorm “WTF????” moment, want nagenoeg alle 800 Duitsers uit het oosten van Duitsland stonden als apathische zoutpilaren met opengevallen mond toe kijken hoe Nederland een feestje viert. Niet zozeer het feestje maar het geluid, licht, schuim, de zangeressen, de performance en zeker op de eerste plaats onze kolderieke reactie op al dat muzikale geweld. Ik geef je op een briefje dat ook nu nog een paar van die Duitse jongens ergens stil in een hoekje zitten en hun grijze malende massa aan het werk zetten om op een rijtje te krijgen wat hun in die drie uur nu precies is overkomen.

Na de eerste DJ kwamen dan eindelijk de twee meiden het podium op en op het plein barstte het gejuich en gefluit los, en terecht want Maddy en Kristel hadden zich uitstekend voorbereid en gaven een prachtige en wervelende show weg wat in het midden van het plein 1 grote hossende en bewegende mensen massa teweeg bracht met allemaal Mickey Mouse oren, T-shirts, halskettingen en al zwaaiend met armbandjes leek het wel het oppervlak van een watermassa dat door wind en stroming in beweging werd gebracht. Door de niet aflatende opzwepende muziek en de continue aflossing van DJ’s met Maddy en Kristel bleef het drie uur lang een aaneenschakeling van geluid, licht, schuim en dans.

Halverwege werd voor het eerst het grote schuimkanon in werking gesteld en een dikke pluim van hagelwitte schuim kwam bovenop de dansende menigte terecht en op de grond verscheen een dikke laag schuim waar je al tot kniehoogte in kon verdwijnen. Verscheidene feestvierders kwamen even snel bij de barcontainer een verfrissing halen met een “bontjasje” van schuim om hun heen, om na het bestellen van hun 0,0%-tje per direct weer de schuimlaag in te duiken om weer helemaal los te gaan op de muziek. 22:30 was de aankondiging van het einde en toen de grote lampen aan gingen duurde het nog geen 20 minuten en alles was al weer opgeruimd en het plein zag er, op de dikke schuimlaag na weer precies zo uit als aan het begin van de avond. Onze collega van de Duitsers, die verantwoordelijk is voor de Duitse welfare kwam bij onze organisatie aan om zijn oprechte felicitaties aan te bieden over het verschrikkelijke tot de verbeelding sprekend Nederlandse feest en met de mededeling dat dit niet te evenaren of te overtreffen viel ging hij toch een poging wagen voor zijn eigen Duitse basefeest. Eigenlijk een gelopen race, want niemand kan de Nederlanders overtreffen als het om feestje bouwen gaat maar het is toch een nobel streven. Ik hoop dat de foto’s tot de verbeelding spreken en ik verzeker jullie allemaal dat echt alles op 0,0% bier is gebeurd en dat de Nederlanders en de Duitsers het allemaal goed met elkaar kunnen vinden.

Voor het merendeel van de Duitsers is het echt een “WTF???” moment geweest, maar dit is nu eenmaal hoe wij een feestje vieren.

Volgende week weer een blog.

Arnold

Foto’s: Arnold

De komende weken kan u op indekop.nl en RTVSLos.nl wekelijks een blog lezen van een beroepsmilitair. Hij zal ons een kijkje geven in het leven van een militair op uitzending, hij is augustus vertrokken voor 4 maanden naar Mali. De Nederlandse militairen voeren in Mali vooral verkenningen uit en verzamelen inlichtingen. Die informatie gebruikt de commandant van de VN-missie om operaties voor te bereiden.