Een najaarsconcert door Hans Bogers
Van de vele koren, die Steenwijk rijk is, zijn er een paar, waar ik wat meer gecharmeerd van ben dan van de andere. Koren, waar ik, als het even kan naar ga luisteren. Niet, dat ik die andere tekort wil doen – van kwalitatieve verschillen heb ik niet zoveel verstand-, maar het gaat mij om meer dan die kwaliteit alleen. Het begint al bij de bemensing van zo’n koor: Als er bekenden van mij meezingen, dan ben ik al gauw geneigd dat koor goed te vinden. Niet bepaald objectief. Ik weet het, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Zo kwam ik voor het eerst in aanraking met Cantica Sacra, omdat een goede vriendin, Martha Ras, wie kent haar nog als raadlid, daar in meezong. En Cantica Sacra bleek ook nog een goed koor, waar ik dus graag naar ging luisteren. En toen Martha uit het Steenwijker leven verdween, bleef die liefde voor Cantica Sacra toch bestaan, want klasse verloochent zich nu eenmaal niet. Een ander koor, waar ik pas veel later kennis mee maakte was de Side Table Singers, eerst via de Slos en nadrukkelijker via Tineke van Gennep, die met haar hele ziel en zaligheid in dit kamerkoor haar sopraanpartijtje meezong. Natuurlijk moet ik erkennen, dat er in Steenwijkerland vast meer goede koren te vinden zijn, maar voor mij springen deze twee eruit en een uitvoering van deze koren kan bijna altijd op mijn belangstellende aanwezigheid rekenen. Zo was ik afgelopen zondag in de St. Clemenskerk, om te luisteren en te genieten van de Side Table Singers, die samen met het Byzantijns Koor Drenthe een najaarsconcert zouden geven. Het Drentse koor, stond onder leiding stond van Julia Zaytseva, een naam die mij als Julia Seitsema in de oren klonk, en Johan Rodenhuis dirigeerde het Steenwijker kamerkoor, terwijl Ruth Pos de pianobegeleiding verzorgde en ook nog even de speeltafel van het geweldige Van Oeckelenorgel beroerde om de fraaie orgelsolo uit de orgelsymfonie van Camille Saint Saëns te spelen. Julia Zaytseva bewees, dat in het protestantse Luther jaar Maria toch niet mag ontbreken met haar schitterende vertolking van het Ave Maria van Giulio Caccini. De allermooiste Ave Maria, die ik ooit gehoord heb overigens. Je zou er bijna rooms van worden. Ja het werd een geweldige avond, waar ik met volle teugen van heb genoten, maar het grootste moment van de avond werd bewaard tot een half uur na het najaarsconcert en St. Clementskerk alweer bijna door iedereen was verlaten. Toen Ruth en Johan, arm in arm, zichtbaar nagenietend van een geslaagde avond- van het samen bezig zijn geweest met muziek- en genietend van elkaar, de donkerte van de Olde Veste inliepen op weg naar huis.
Een beeld, waar geen muziek tegenop kan.
