Een voormalig raadslid door Hans Bogers
Er zijn de afgelopen periode in Steenwijk twee weekbladen met meer aandacht gelezen dan gewoonlijk. En aan de reden van deze bijzondere belangstelling van met name één blad is deze tweede column van 2018 gewijd. Allereerst was daar de VPRO bode, waarin uitgebreid werd verhaald over de prachtige documentaire, die Frank Wiering maakte over kringloopwinkels in onder andere Steenwijk en daarnaast was er een uitgave van het weekblad Privé, waarin nogal uitgebreid aandacht werd besteed aan een voormalig D66 raadslid van de gemeente Steenwijkerland. Haar foto sierde zelfs het voorblad van deze kwaliteitsperiodiek. Reden genoeg om haar en haar avonturen eens tegen het licht te houden.
Politiek Steenwijkerland had nog nooit iets van haar vernomen, maar toen zij bijna vier jaar geleden voor het eerst de politieke arena betrad, dachten velen ongetwijfeld aan het lied van Herman van Veen: “Er waren mooie kindjes bij, maar niet zo een als jij.” Een fris en fruitig jong ding, dat niet alleen voor D66 maar voor de hele gemeenteraad een verademing leek te zijn. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen, zeker omdat van diverse zijden behoorlijk van haar kwaliteiten en populariteit werd opgegeven. Maar: Hoe anders zou het gaan. Werden in eerste instantie, haar onnavolgbare betogen (meestal besloten met haaks op de inhoud staande conclusies) nog als onbegrijpelijk en daarom als briljant ervaren, al gauw hadden raadsleden en toeschouwers in de gaten, dat die onnavolgbaarheid ook werkelijk niet te volgen was. Van de verwachte diepgang bleek al gauw geen sprake te zijn en menigeen volgde haar speeches, die zich voornamelijk kenmerkten als kop- en staartloos, met gekromde tenen. Haar eigen partij en ook de coalitiepartijen vroegen zich telkens weer met angst en beven af, waar haar verhalen dit keer toe zouden leiden. Haar inhoudelijke bijdrage aan de politiek was echter omgekeerd evenredig aan haar esthetische performance. Jong, fris en altijd leuk gekleed werd zij ervaren als een femme fatale en adviseerden sommige partijen hun leden zelfs om nooit met haar een tweegesprek aan te gaan. Ter voorkoming van werkelijke schade greep, na korte tijd, de natuur zelf in. Ze werd zwanger. En dat deed menigeen denken aan die Mooie Pinksterdag van Annie M.G. Schmidt. Ze ging met zwangerschapsverlof en wonen in Meppel. Niet lang daarna verliet ze de Steenwijkerlandse politiek. Een tijdje was het stil rond haar persoontje, tot Privé ontdekte, dat zij een trapje hoger was geklommen in de hiërarchie van D66 en een partnership was aangegaan met de grote roerganger van die partij.
Van gesjeesd raadslid tot First Lady van D66: Een carrière om van te smullen, maar als Alexanders relationele beoordelingsvermogen symbolisch is voor zijn politieke inzicht dan mag Den Haag zich best zorgen maken.
