Richtlijnen door Hans Bogers
Nu de Verenigde Staten van Amerika onder de bezielende leiding van de heer Donald Trump zo langzamerhand een bedreiging gaan vormen voor alles wat met democratische waarden te maken heeft en daarmee vanzelf ook een bedreiging zijn voor de wereldvrede, is het tijd om je druk te gaan maken over de dingen die er werkelijk toe doen.
Neem nu bijvoorbeeld de weer oplaaiende discussie en het toenemend aantal televisieprogramma’s over dik zijn en dun worden; teveel of te weinig eten; aankomen of afvallen; teveel of te weinig bewegen. Een discussie die al gevoerd wordt sinds de schepping en laten we gemakshalve even uitgaan van de Hof van Eden, waarin Adam en Eva ondanks de toch wat beperkte bewegingsvrijheid in volmaakte volmaaktheid konden leven in dat even volmaakte Paradijs. Nou wil het misverstand, dat een slang de kwade genius was, die aan deze onbeschrijfelijke volmaaktheid een einde wist te maken, maar dat is niet zo. Het is de appel, die alle ellende heeft veroorzaakt. Tot op de dag van vandaag is het de voeding, waar de appel symbool voor staat, die die ellende in stand houdt. En u hoeft mij , als jojo’er pur sang, niet te vertellen wat dat betekent. Er gaat geen dag voorbij zonder eten: het eraan denken en/of het consumeren. In mijn geval wellicht een luxe probleem, maar voor heel veel anderen en zaak van leven of dood.
Nu is de mensheid geneigd om, wellicht dankzij die gevaarlijke, maar o zo smakelijke, appel van elk nadeel een voordeel te maken; in alle ellende uiteindelijk een kans te zien. Zo is er oneindig veel verdiend aan voeding. Niet alleen aan de productie, maar ook aan de enorme hoeveelheid boeken erover. Boeken over voedsel an sich, kookboeken en ontelbare boeken over aankomen en afvallen. En vooral die laatste categorie is welhaast onuitputtelijk. Het ene gewichtige ei van Columbus is nog niet verschenen, of het andere staat al op stapel. En niet alleen boeken. Ook pulpbladen en kwaliteitsbladen geven zich over aan dit niet meer weg te denken fenomeen. Ja, er is al zoveel geschreven over dit onderwerp , dat een normaal mens door de bomen het bos niet meer ziet en het is daarom misschien verstandig het er gewoon niet meer over te hebben. Al is het een illusie, dat dat ooit zal lukken. Begin deze week werd ik geconfronteerd met een ander onderdeel van de gewichtsdiscussie: het bewegen. Zoals je weet, staat of valt elk dieet met voldoende beweging en ook daar kun je oeverloos over delibereren, al dacht ik wel ongeveer te weten wat in deze voldoende was. Tot dat er opeens uit het niets ‘richtlijnen’ opdoeken waarmee onder andere was aangegeven, dat een mens zeker 2,5 uur per week intensief moet sporten. Nog nooit gehoord van die richtlijnen. En er gingen bij mij allerlei alarmbellen rinkelen, want ik heb geleerd extra op te letten als verhalen worden onderbouwd met opmerkingen als: ‘wetenschappelijk bewezen’, of ‘volgens de richtlijnen’ en altijd na te gaan waar dat onderzoek en die richtlijnen te vinden zijn.
Het blijken dan meestal fabeltjes te zijn
Net zoals die ongefundeerde verhalen, dat er onrust zou heersen op het gemeentehuis van Steenwijkerland. Dat is niet alleen niet wetenschappelijk bewezen. Daar is niets van aan:
Onder het Keuperen Dak wordt hard gewerkt en heersen rust en tevredenheid.
