Kiek uut moat door Hans Bogers
Ik heb lang zitten aarzelen of ik nog een derde column zou wijden aan een voormalig raadslid van Steenwijkerland, dat met name hoge cijfers scoort in de pulppers, maar dat ook de wat meer serieuze kranten en bladen heeft doen aarzelen over de vraag : is dit nu politiek, is dit privé, is het een kwestie van geborneerdheid, of is het gewoon ziek. En ik had het besluit al genomen om toch nog iets te zeggen over dit politieke talent, dat Steenwijkerland bepaald niet als ongeschonden gemeente achter zich heeft gelaten en dat volgens een enkeling, lijdt aan een zogenaamde theatrale persoonlijkheidsstoornis ( een stoornis, die zich onder andere kenmerkt, door de bijna onbedwingbare neiging liever de media op te zoeken dan een psychiater) toen mijn oog viel op een column geschreven door een collega columnist van een krant, waarop ik tijdelijk ben geabonneerd. Dezelfde krant overigens, die zich leende voor het afnemen van een interview van bovengenoemde totaal mislukte en nimmer veelbelovende politica, en daarmee een bijdrage leverde aan een soort medianale belaging.
Die column was zo treffend, dat alle gras voor mijn voeten werd weggemaaid. Zo raak, dat voor mij verder iedere reden ontbrak om aan dit onderwerp nog maar een punt vuil te maken. Geen woord meer dus, want er zijn nog zoveel andere zaken, waar een mens zich druk over kan maken.
Neem nou bijvoorbeeld de enorme hype van de black friday die als een tsunami over ons is uitgestort en waaraan we niet hebben kunnen ontkomen. Los van de vraag wat deze zwarte vrijdag betekent voor de Zwarte Piet discussie, groeit er bij mij de irritatie, dat we steeds meer overnemen van de Verenigde Staten en tegelijkertijd onze eigen tradities inleveren.
Waar maak je je eigenlijk druk om, zult u zeggen:”Het is toch leuk. Extra gezelligheid. Extra super goedkope koopjes. Wat zeur je toch. Dat is nou eenmaal de vooruitgang. Die hoort erbij. Daar moet je niet tegen verzetten.” Helemaal mee eens. Weg met Sinterklaas en zijn metgezellen. Leve de kerstman, die dierenbeul. En ik denk, dat we zo successievelijk onze eigen identiteit, onze eigen tradities kwijt gaan raken, en dat dat een niet te stoppen proces is. Maar dat we die identiteit moeten inleveren voor de Amerikaanse, dat anti democratische land met z’n leider, die gewoon maar mag doen, waar hij zin in heeft. Dat gaat me echt te ver.
Maar dit gezegd zijnde: ik ben de laatste, die u uw pleziertje wil afnemen, de laatste, die de middenstand niet een extraatje gunt. Geniet dus maar van Halloween, van black Friday, van het grote geld verdienen, van de vervetting en al die andere beangstigende Amerikaanse verworvenheden, maar weet wel wat de gevolgen van deze stille invasie, deze sluipende overname kunnen zijn.
Kiek uut moat.
