De winkeliersvereniging door Hans Bogers

Regelmatig grijp ik bij het schrijven van mijn columns terug op de tijd, dat Fragment hier nog triomfen vierde. Enerzijds omdat het een voor mij onvergetelijke tijd is geweest: muziek maken, teksten schrijven, oefenen (behalve wanneer er een voetbalwedstrijd van een Nederlandse club op tv was natuurlijk) optreden in de Poolcirkel, later De Meenthe, en anderzijds omdat er zich in de Olde Veste vandaag de dag  gebeurtenissen voordoen, die in de Fragmenttijd ook het nieuws haalden en vaak ook onderwerp van cabareteske spot. Met name Aart Keizer leefde zich, met zijn toneelachtergrond, regelmatig helemaal uit. En geen zee ging hem dan te hoog. Dan speelde hij niet. Dan was hij. Zo herinner ik mee een keer, dat hij zich had ingeleefd in Sinterklaas, die in zijn zomerpaleis in Madrid bijkwam van alle vermoeienissen rondom zijn verjaardag. Zonder mijter, maar getooid met een eenvoudige alpinopet, waarmee zijn beheerste, gecultiveerde en politiek correcte waardigheid hem een wat menselijker uitstraling gaf. Als Sinterklaas in retraite liet Aart zien hoe de goedheiligman óók kon zijn. Rood aanlopend en steeds bozer wordend. Sinterklaas op z’n best. Die Sinterklaas las ook, verbazend genoeg, de Opregte Steenwijker Courant, de indirecte oorzaak van één van zijn woede aanvallen. Één van de onderwerpen van die bijna buitenzinnige kwaadheid namelijk, ging over de sluitingstijd van de winkels in de binnenstad van Steenwijk. De winkeliers hadden met elkaar een gezamenlijke avondlijke openingstijd  afgesproken. Maar zoals we nu al wel weten bij de Steenwijker middenstanders, is een afspraak niet altijd een afspraak. Dus er waren een paar winkeliers, die zich niet aan die afspraak hielden, althans niet meededen. Volgens Sinterklaas deed er zelfs geen enkele winkelier mee. Reden genoeg voor hem om helemaal leeg te lopen. Zijn gramschap was groot. Zo groot zelfs, dat de alpinopet van z’n hoofd viel, die hij –saillant detail waar Gerard en ik vaak nog om moesten lachen- in één vloeiende beweging ondanks zijn woede keurig achterlangs wist op te vangen. Ik moest aan deze conference terugdenken, toen ik in de zeer Opregte Steenwijker Courant las, dat de winkeliers hadden besloten, dat in verband met het steeds verder afnemende winkelbezoek op de donderdagse koopavond, de sluitingstijd terug gebracht zou worden van 21.00 uur naar 20.00 uur, maar het zal u niet verbazen, dat niet alle middenstanders zich aan dit tijdstip gebonden achtten. Wat het volgende beeld gaf: winkel open- winkel dicht- winkel voor altijd gesloten- winkel open- winkel dicht, enzovoort , enzovoort. Gek werden de bezoekers van de binnenstad ervan.  Ook Sinterklaas zal zich hierover natuurlijk weer zeer opgewonden hebben. Daar kun je gif op innemen. Een groot probleem voor het wandelend winkelend publiek was het. Maar door deze ontstane onduidelijkheid waren het vooral de fietsers die in grote verwarring waren gebracht. Fietsen in de binnenstad mag namelijk na sluitingstijd, als de winkels dus gesloten zijn. Maar hoe moest dat nu in de praktijk? Afstappen bij geopende winkels? Opstappen bij gesloten winkels? Geen fietser wist meer waar hij aan toe was en de opwinding in de Olde Veste was groot. Gelukkig kwamen de middenstanders al snel tot bezinning en besloten zij, ieder voor zich, gewoon weer de winkelsluitingstijd van 21.00 uur aan te houden en konden fietsers na die tijd weer gewoon door de straten van de Steenwijks binnenstad heen fietsen. En Sinterklaas? Die zal, na bijgekomen te zijn van zijn zeer begrijpelijke woede aanval, opgelucht adem hebben gehaald. Persoonlijk was hij niet getroffen door de verkeersmaatregelen in verband met de openingstijden, daar heeft hij ontheffing voor en zeker niet als het gaat om het paardrijden over de daken, want die vallen niet onder de voor het openbaar – en ander verkeer openstaande weg.