Van tandarts tot pizzeria door Hans Bogers
Ik ben geen trouwe lezer van de Opregte Steenwijker Courant, type huis aan huis, en zeker niet van het informatie onderdeel, dat, naar ik aanneem, wordt verzorgd door de afdeling communicatie van de gemeente Steenwijkerland. Stom eigenlijk, want daardoor mis ik hoogstwaarschijnlijk toch wel interessante nieuwtjes, die de hele gemeente en dus ook mij aangaan.
Maar een heel enkele keer, vooral als ik wat rust in de kont heb, of ik erop wordt geattendeerd, neem ik de moeite om deze informatieve pagina door te akkeren. Zoals afgelopen dinsdag, waarbij mijn oog viel op een mededeling in het blauwgeblokte hoofdstukje milieu, onder het kopje: Meldingen Activiteitenbesluit. Één van die meldingen hield in, dat in Steenwijk om precies te zijn in het pand President Kennedystraat nummer 1, een pizza zaak, waarschijnlijk wordt hier een pizzeria bedoeld, zal worden gestart. Nou heeft de President Kennedystraat een lange geschiedenis voor wat betreft de vestiging van winkels , maar daar gaat het me niet zo om. Voor deze column doe ik slechts één stapje terug en wel naar de tandartsenpraktijk Tandzorg, die hier enkele jaren gevestigd is geweest in relatie tot de Pizzeria in wording. Van Tandarts naar Pizzeria, het lijkt een grote stap, maar voor mij is het een heel erg voor de hand liggende combinatie. Al was het alleen maar vanwege het feit, dat ik beide instituten in mijn leven veelvuldig heb gefrequenteerd. Goed ik ging in tijd veel eerder naar de tandarts dan naar de pizzeria, zo was ik al voorzien van een gouden kroon toen ik voor het eerst een pizzeria, in casu La Roma in de Voorstraat in Utrecht, bezocht, maar ik heb in de jaren daarna het aantal bezoeken in evenwicht weten te brengen en eerlijk gezegd ben ik daarin zelfs enigszins doorgeslagen, ten nadele van het aantal visites, dat ik heb afgelegd bij de tandarts. Net als de tandartsenpraktijk Tandzorg, ben ook ik zo’n beetje uitgeboord. Het is wat mijn ivoren torens betreft meer een hakken en breken geworden, terwijl het nuttigen van een pizza mij onverminderd blijft bekoren. Je kunt haast wel zeggen, dat ik in elke stad, waar ik voor m’n werk of op vakantie ben geweest naast kerkgebouwen natuurlijk ook naar een pizzeria ben geweest. Ik lust er wel pap van. Best handig overigens als je een marsepeinen gebit hebt. Helaas moet ik de pizza’s van Anna Pellezini alweer bijna een jaar ontberen, maar ik heb dat grote verlies noodgedwongen verwerkt en mij er inmiddels bij neergelegd, dat ook pizza’s van andere pizzeria’s smakelijk zijn en soms wel uitzonderlijk lekker, al blijft de ambiance van Belvedère buiten categorie. Stiekem hoop ik natuurlijk, dat Anna zich, na een sabbatical van bijna een jaar, heeft bedacht en op korte termijn de door Tandzorg verlaten riante ruimte aan de President Kennedystraat zal inrichten in Italiaanse stijl, zodat ik op loopafstand van mijn thuisbasis , vlakbij de Snackcorner, naar een pizzeria kan gaan, waar ik mij kan overgeven aan het nuttigen van een heerlijke pizza, het drinken van Lambrusco Rosso om daarna het geheel, af te blussen met een espresso vergezeld van een glaasje Sambucca. Een naam voor de nieuwe pizzeria heb ik inmiddels al wel bedacht: La Speranza.
