Democratie door Hans Bogers

Vorige week wijdde ik mijn column aan het fenomeen Brexit en ik eindige met de opmerking, dat de wereld raar in elkaar zit. Een conclusie, die ik nog steeds van harte onderschrijf en die ik telkens weer, zeker als ik over Neerlands grenzen heen kijk, bevestigd zie. Ook bevestigd zie ik elke keer weer, dat integriteit, eerlijkheid en respect zeker in de zogenaamde geopolitiek geen enkele rol spelen. Liegen en bedriegen, het hoort er kennelijk allemaal bij.  En dat betekent, dat de basis voor zoiets geweldigs als de democratie steeds verder dreigt af ten brokkelen. Neem nou bijvoorbeeld de verkiezingen in de Verenigde Staten van Amerika, ooit de bakermat van die democratie, hoewel ze veel hebben afgekeken van ons Plakkaat van Verlatinghe, in 1581 opgesteld door de Staten Generaal der Nederlanden. Die verkiezingen hebben niets meer met democratie te maken. Sterker nog , dat hele Amerika heeft niets meer met democratie te maken.  De VS zijn niet meer en niet minder dan een oligarchie, waar de superrijken de dienst uitmaken en het meest profiteren van de groeiende economie. Wat dat betreft doen ze echt niet onder voor China of Rusland en soms vraag ik me af, of het bij ons in Europa, in Nederland, in Steenwijkerland, niet dezelfde kant opgaat. Ook bij ons knabbelen kwade geesten aan de wortels van onze zo zorgvuldig opgebouwde rechtsstaat ,aan onze democratie en aan onze persvrijheid. Ook bij ons nemen politieke krachten het niet altijd even nauw met de waarheid en ook wijzelf maken ethiek steeds vaker ondergeschikt aan ons economisch belang. Ook wij beoordelen een liegende en bedriegende volks-vertegenwoordiger positief, als hij zich maar sterk maakt  voor ons persoonlijk belang. Hypocriet zijn we allemaal in meer of minder mate. En ook wij zouden ons moeten realiseren, dat als het puntje bij het paaltje komt, het grote geld het voor het zeggen heeft. Dat macht corrumpeert en dat ook wijzelf, als we ooit de macht zouden hebben, maar moeilijk vrij van corruptie en machtsmisbruik zullen blijven. 

Een somber verhaal eigenlijk, maar toch geloof ik, dat wij bij ons in de EU, in Nederland, in Steenwijkerland, het nog niet zo slecht voor elkaar hebben.

Dat enige selectiviteit onze premier niet vreemd is, als hij wijst op het ondernemersrisico voor vuurwerkhandelaren, maar dat gemakshalve achterwege laat als het over agrariërs gaat. Of dat voormalig minister Halbe vanuit zijn datsja zijn invloed misbruikt om Rijkswaterstaat onder druk te zetten. Om maar wat te noemen. Dat alles mag toch dat positieve gevoel niet wegnemen, al betekent dat niet, dat we zorgeloos achterover kunnen leunen, als het over onze democratie en onze rechtstaat gaat.