Trots door Hans Bogers
Radio luisteren is voor mij vast pandoer. Doorgaans is het radio 2 , al maak ik op de zondag een uitzondering om te luisteren naar radio 5 : ‘Andermans veren, De Sandwich, Adres Onbekend, Theater van het Sentiment.
Maar radio 2 is mijn vaste doordeweekse starter met meestal Jan-Willem start op, waarin Jan-Willem Roodbeen, Jeroen Kijk in de Vegte en nieuwslezeres en Radio Freak Award winnares, Carmen Verheul. Genieten van geestig aan elkaar geprate ontspannende muziek onder het genot van m’n ochtendontbijt, bestaande uit een bakje halfvolle yoghurt met havermout en één of twee kopjes koffie . Geen onaangename manier om je dag te beginnen. Zeker niet, maar afgelopen maandag was het wel een heel bijzondere uitzending, want daarin werd niemand minder dan Jannes Mulder opgebeld en hem werd gevraagd of hij als speaker wilde optreden bij de schaatswedstrijd tussen de beide presentatoren in Veenendaal. Jannes, nooit om een woordje verlegen, reageerde zoals we van hem gewend zijn: ad rem en geestig. De toch ook bepaald niet op hun mondje gevallen Kijk in de Vegte en Roodbeen hoorden hem bijna sprakeloos aan en werden met de seconde meer meegesleept in zijn enthousiasme, want als ze ooit getwijfeld hadden of hun ideetje wel leuk genoeg was, dan werd die twijfel door Jannes in een mum van tijd weggenomen. Een succes zou het worden, al was het alleen al dankzij de waterval uit Steenwijk Jannes Mulder. Een gevoel van trots bekroop me toen ik Jannes zo hoorde praten en mijn gedachten gingen terug naar 1986 toen ik deze zoon van Steenwijk voor het eerst in actie zag. Ik was in die tijd in de kost bij de familie Westerbeek in afwachting van mijn verhuizing van Oosterhout naar Steenwijk en maakte van de gelegenheid gebruik om wat lokale horeca gelegenheid te leren kennen. Deze bezoekjes leverden me niet altijd een even goede pers op, maar dat terzijde. Één van die cafés heette Chez Jean, waar ik later nog wel eens met Gerard Buisman muziek heb gemaakt, maar die eerste keer zag ik daar een diskjockey, een jong knulletje uitgedost in een merkwaardige outfit, een mannelijke geslachtsdeel voorstellende schort, die (in mijn ogen brutaal) de plaatjes aan elkaar praatte. Een beeld, dat ik nooit meer zal vergeten. In de loop van mijn Steenwijker bestaan alweer 35 jaar ben ik Jannes in heel wat verschillende hoedanigheden tegen gekomen. En mijn oordeel over wat ik ooit een praatjesmaker vond, een man met een jaloersmakende, maar vooral inhoudsloze flus des mots veranderde in waardering en bewondering voor vorm en inhoud. En zijn voorspelling dat op de laaglandbaan van Veenendaal records zullen sneuvelen zal zeker uitkomen.
Jannes Mulder deze zoon van Steenwijk is iemand om trost op te zijn en dat ben ik dus.