L’Histoire se repete door Hans Bogers

Het is alweer heel erg lang geleden, dat de legioenen, de cohorten van Julius Caesar de legers van Vercingetorix bij Alesia versloegen,  waarmee het laatste verzet van de Galliërs tegen de Romeinse veroveraars was gebroken, en omdat ik daar de laatste tijd regelmatig aan moest denken heb ik het verhaal  maar weer eens opgezocht.  Gebaseerd op de biografie geschreven door Adrian Goldsworthy en kort samengevat gebeurde er het volgende: Vercingetorix de Gallische krijgsheer, die met zijn mannen ingesloten was in de stad Alesia besloot tot het nemen van drastische maatregelen. De (Gallische) inwoners van de stad, die niet konden vechten zoals vrouwen, kinderen en bejaarden, werden uit de stad gedreven, zodat er geen ‘nutteloze’ monden hoefden te worden gevoed met voedsel , dat de krijgers nodig hadden. Misschien dacht Verecingetorix wel, dat de  Romeinen hen ongedeerd zouden laten gaan. Maar als hij dat dacht werd hij teleurgesteld. Sterker nog, Caesar versterkte de wachtposten op de omwalling rondom Alesia en liet niemand door. Misschien was hij bang, dat er zich krijgers onder de vluchtelingen bevonden, of wilde hij hen niet naar het gebied laten gaan, waar zijn troepen foerageerden en waar ze het voedsel zouden wegkapen, dat hij voor zijn leger nodig had. Misschien dacht hij ook, dat de Galliërs in de stad hen uiteindelijk wel weer binnen zouden laten. Maar die deden dat niet. In dit stadium van de oorlog was de ene  aanvoerder al net zo meedogenloos als de andere. De smeekbeden van de vluchtelingen werden genegeerd en men liet ze doodhongeren tussen de Romeinse linies en de omheining van Alesia in. Misschien dacht Caesar dat de Galliërs gedemoraliseerd zouden raken door de aanblik van hun stervende stamgenoten. En misschien dacht Vercingetorix dat de Romeinen uiteindelijk wel met de hand over hun hart zouden strijken. Maar beiden hielden voet bij stuk en de dood van onschuldige mensen interesseerde hen helemaal niets. Opgeofferd voor een groter doel. Geopolitiek boven politiek. Dit drama speelde zich af in het jaar 52 voor Christus en je zou denken, dat de mensheid in de eeuwen daarna menselijker zou zijn geworden. Maar alle zogenaamde geciviliseerdheid ten spijt: er is nog maar weinig veranderd. Nog steeds worden onschuldige mensen gebruikt als wapen in de strijd. Een wapen, dat steeds vaker wordt ingezet en bijna onontkoombaar zal leiden tot een toename van vluchtelingenstromen, al dan niet opzettelijk veroorzaakt om politieke en zogenaamde geopolitieke doelen te bereiken. Ondanks alle ellende, de ergste rampen en ziekten: de wereldbevolking zal blijven groeien en de ongewapende vluchteling zal meer en meer als wapen worden ingezet. 

De geschiedenis zal zich blijven herhalen.