zorg. al wekenlang wordt steenwijkerland beheerst door de discussie over de zorg. en het gaat er hard aan toe. misschien wel eens té hard. dan worden grenzen van het oirbare overtreden. dan wordt er niet meer met open vizier gestreden. worden er spelletjes gespeeld. dan hoor je van stiekeme één tweetjes; van belangenverstrengeling; van merkwaardige relaties; en van geheime agenda’s. dan worden er halve waarheden verteld. dan is de nuance ver te zoeken. daar word ik niet vrolijk van en mijn gedachten worden dan met veel cynisme overgoten:” als je enige overwinning is, dat de tent mag blijven staan, dan heb je heel wat bereikt zeg!”. toch zal ik mij niet door nog meer cynisme laten leiden en mag wat mij betreft die tent zelfs blijven staan, maar dan niet als symbool van protest, maar als een symbool van veiligheid, geborgenheid en zorg. een tent, die staat als een huis, een huis dat meer is dan alleen een dak boven je hoofd. een huis in een willekeurig dorp. een huis waarin mensen leven, met elkaar leven. als een gezin, zoals er nog zoveel zijn. veilig en vertrouwd. een huis, waar liefde woont. soms zoveel liefde, dat er nog ruimte is voor anderen. voor kinderen, die om wat voor droevige reden dan ook, buiten de boot dreigen te vallen. zorg in optima forma. we hebben ook woorden voor dat soort gezinnen: gastgezinnen of pleeggezinnen. woorden, die de lading niet dekken. niet kunnen dekken. de keus om je leven met anderen, vreemden, te willen delen, is niet alleen een emotionele. ook zakelijke aspecten spelen een rol. kies je voor crisis opvang, of voor langdurige opvang? hoe zet je de verantwoordelijkheden weg? hoe gaat het met bezoekregelingen? wat is de invloed van jeugdzorg? wat te doen als het niet klikt? maar alle zakelijke problemen ten spijt, het begint vanuit het hart. een wat mij betreft jaloersmakende medemenselijkheid. het besef, dat er niet sprake is van enige zelfopoffering, maar van een verrijking. ja het is goed, dat er steeds weer mensen zijn, die zich zo om hun medemens bekommeren. om maar eens abel herzberg enigszins aangepast aan te halen: zoals er mensen zijn die zingen, niet omdat zij dat willen, maar omdat een stem in hun oprijst. zo zijn er ook mensen, die hun huis voor anderen openstellen, niet uit hoop op beloning, maar dat zij naar hun wezen niet anders kunnen. hans bogers. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
zorg. al wekenlang wordt steenwijkerland beheerst door de discussie over de zorg. en het gaat er hard aan toe. misschien wel eens té hard. dan worden grenzen van het oirbare overtreden. dan wordt er niet meer met open vizier gestreden. worden er spelletjes gespeeld. dan hoor je van stiekeme één tweetjes; van belangenverstrengeling; van merkwaardige relaties; en van geheime agenda’s. dan worden er halve waarheden verteld. dan is de nuance ver te zoeken. daar word ik niet vrolijk van en mijn gedachten worden dan met veel cynisme overgoten:” als je enige overwinning is, dat de tent mag blijven staan, dan heb je heel wat bereikt zeg!”. toch zal ik mij niet door nog meer cynisme laten leiden en mag wat mij betreft die tent zelfs blijven staan, maar dan niet als symbool van protest, maar als een symbool van veiligheid, geborgenheid en zorg. een tent, die staat als een huis, een huis dat meer is dan alleen een dak boven je hoofd. een huis in een willekeurig dorp. een huis waarin mensen leven, met elkaar leven. als een gezin, zoals er nog zoveel zijn. veilig en vertrouwd. een huis, waar liefde woont. soms zoveel liefde, dat er nog ruimte is voor anderen. voor kinderen, die om wat voor droevige reden dan ook, buiten de boot dreigen te vallen. zorg in optima forma. we hebben ook woorden voor dat soort gezinnen: gastgezinnen of pleeggezinnen. woorden, die de lading niet dekken. niet kunnen dekken. de keus om je leven met anderen, vreemden, te willen delen, is niet alleen een emotionele. ook zakelijke aspecten spelen een rol. kies je voor crisis opvang, of voor langdurige opvang? hoe zet je de verantwoordelijkheden weg? hoe gaat het met bezoekregelingen? wat is de invloed van jeugdzorg? wat te doen als het niet klikt? maar alle zakelijke problemen ten spijt, het begint vanuit het hart. een wat mij betreft jaloersmakende medemenselijkheid. het besef, dat er niet sprake is van enige zelfopoffering, maar van een verrijking. ja het is goed, dat er steeds weer mensen zijn, die zich zo om hun medemens bekommeren. om maar eens abel herzberg enigszins aangepast aan te halen: zoals er mensen zijn die zingen, niet omdat zij dat willen, maar omdat een stem in hun oprijst. zo zijn er ook mensen, die hun huis voor anderen openstellen, niet uit hoop op beloning, maar dat zij naar hun wezen niet anders kunnen. hans bogers. ria van hien
Zorg
Al wekenlang wordt Steenwijkerland beheerst door de discussie over de zorg. En het gaat er hard aan toe. Misschien wel eens té hard. Dan worden grenzen van het oirbare overtreden. Dan wordt er niet meer met open vizier gestreden. Worden er spelletjes gespeeld. Dan hoor je van stiekeme één tweetjes; van belangenverstrengeling; van merkwaardige relaties; en van geheime agenda’s. Dan worden er halve waarheden verteld. Dan is de nuance ver te zoeken. Daar word ik niet vrolijk van en mijn gedachten worden dan met veel cynisme overgoten:” Als je enige overwinning is, dat de tent mag blijven staan, dan heb je heel wat bereikt zeg!”
Toch zal ik mij niet door nog meer cynisme laten leiden en mag wat mij betreft die tent zelfs blijven staan, maar dan niet als symbool van protest, maar als een symbool van veiligheid, geborgenheid en zorg. Een tent, die staat als een huis, een huis dat meer is dan alleen een dak boven je hoofd. Een huis in een willekeurig dorp. Een huis waarin mensen leven, met elkaar leven. Als een gezin, zoals er nog zoveel zijn. Veilig en vertrouwd. Een huis, waar liefde woont. Soms zoveel liefde, dat er nog ruimte is voor anderen. Voor kinderen, die om wat voor droevige reden dan ook, buiten de boot dreigen te vallen. Zorg in optima forma. We hebben ook woorden voor dat soort gezinnen: gastgezinnen of pleeggezinnen. Woorden, die de lading niet dekken. Niet kunnen dekken. De keus om je leven met anderen, vreemden, te willen delen, is niet alleen een emotionele. Ook zakelijke aspecten spelen een rol. Kies je voor crisis opvang, of voor langdurige opvang? Hoe zet je de verantwoordelijkheden weg? Hoe gaat het met bezoekregelingen? Wat is de invloed van jeugdzorg? Wat te doen als het niet klikt? Maar alle zakelijke problemen ten spijt, het begint vanuit het hart. Een wat mij betreft jaloersmakende medemenselijkheid. Het besef, dat er niet sprake is van enige zelfopoffering, maar van een verrijking.
Ja het is goed, dat er steeds weer mensen zijn, die zich zo om hun medemens bekommeren. Om maar eens Abel Herzberg enigszins aangepast aan te halen: Zoals er mensen zijn die zingen, niet omdat zij dat willen, maar omdat een stem in hun oprijst. Zo zijn er ook mensen, die hun huis voor anderen openstellen, niet uit hoop op beloning, maar dat zij naar hun wezen niet anders kunnen.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
zorg. al wekenlang wordt steenwijkerland beheerst door de discussie over de zorg. en het gaat er hard aan toe. misschien wel eens té hard. dan worden grenzen van het oirbare overtreden. dan wordt er niet meer met open vizier gestreden. worden er spelletjes gespeeld. dan hoor je van stiekeme één tweetjes; van belangenverstrengeling; van merkwaardige relaties; en van geheime agenda’s. dan worden er halve waarheden verteld. dan is de nuance ver te zoeken. daar word ik niet vrolijk van en mijn gedachten worden dan met veel cynisme overgoten:” als je enige overwinning is, dat de tent mag blijven staan, dan heb je heel wat bereikt zeg!”. toch zal ik mij niet door nog meer cynisme laten leiden en mag wat mij betreft die tent zelfs blijven staan, maar dan niet als symbool van protest, maar als een symbool van veiligheid, geborgenheid en zorg. een tent, die staat als een huis, een huis dat meer is dan alleen een dak boven je hoofd. een huis in een willekeurig dorp. een huis waarin mensen leven, met elkaar leven. als een gezin, zoals er nog zoveel zijn. veilig en vertrouwd. een huis, waar liefde woont. soms zoveel liefde, dat er nog ruimte is voor anderen. voor kinderen, die om wat voor droevige reden dan ook, buiten de boot dreigen te vallen. zorg in optima forma. we hebben ook woorden voor dat soort gezinnen: gastgezinnen of pleeggezinnen. woorden, die de lading niet dekken. niet kunnen dekken. de keus om je leven met anderen, vreemden, te willen delen, is niet alleen een emotionele. ook zakelijke aspecten spelen een rol. kies je voor crisis opvang, of voor langdurige opvang? hoe zet je de verantwoordelijkheden weg? hoe gaat het met bezoekregelingen? wat is de invloed van jeugdzorg? wat te doen als het niet klikt? maar alle zakelijke problemen ten spijt, het begint vanuit het hart. een wat mij betreft jaloersmakende medemenselijkheid. het besef, dat er niet sprake is van enige zelfopoffering, maar van een verrijking. ja het is goed, dat er steeds weer mensen zijn, die zich zo om hun medemens bekommeren. om maar eens abel herzberg enigszins aangepast aan te halen: zoals er mensen zijn die zingen, niet omdat zij dat willen, maar omdat een stem in hun oprijst. zo zijn er ook mensen, die hun huis voor anderen openstellen, niet uit hoop op beloning, maar dat zij naar hun wezen niet anders kunnen. hans bogers. ria van hien
zorg. al wekenlang wordt steenwijkerland beheerst door de discussie over de zorg. en het gaat er hard aan toe. misschien wel eens té hard. dan worden grenzen van het oirbare overtreden. dan wordt er niet meer met open vizier gestreden. worden er spelletjes gespeeld. dan hoor je van stiekeme één tweetjes; van belangenverstrengeling; van merkwaardige relaties; en van geheime agenda’s. dan worden er halve waarheden verteld. dan is de nuance ver te zoeken. daar word ik niet vrolijk van en mijn gedachten worden dan met veel cynisme overgoten:” als je enige overwinning is, dat de tent mag blijven staan, dan heb je heel wat bereikt zeg!”. toch zal ik mij niet door nog meer cynisme laten leiden en mag wat mij betreft die tent zelfs blijven staan, maar dan niet als symbool van protest, maar als een symbool van veiligheid, geborgenheid en zorg. een tent, die staat als een huis, een huis dat meer is dan alleen een dak boven je hoofd. een huis in een willekeurig dorp. een huis waarin mensen leven, met elkaar leven. als een gezin, zoals er nog zoveel zijn. veilig en vertrouwd. een huis, waar liefde woont. soms zoveel liefde, dat er nog ruimte is voor anderen. voor kinderen, die om wat voor droevige reden dan ook, buiten de boot dreigen te vallen. zorg in optima forma. we hebben ook woorden voor dat soort gezinnen: gastgezinnen of pleeggezinnen. woorden, die de lading niet dekken. niet kunnen dekken. de keus om je leven met anderen, vreemden, te willen delen, is niet alleen een emotionele. ook zakelijke aspecten spelen een rol. kies je voor crisis opvang, of voor langdurige opvang? hoe zet je de verantwoordelijkheden weg? hoe gaat het met bezoekregelingen? wat is de invloed van jeugdzorg? wat te doen als het niet klikt? maar alle zakelijke problemen ten spijt, het begint vanuit het hart. een wat mij betreft jaloersmakende medemenselijkheid. het besef, dat er niet sprake is van enige zelfopoffering, maar van een verrijking. ja het is goed, dat er steeds weer mensen zijn, die zich zo om hun medemens bekommeren. om maar eens abel herzberg enigszins aangepast aan te halen: zoals er mensen zijn die zingen, niet omdat zij dat willen, maar omdat een stem in hun oprijst. zo zijn er ook mensen, die hun huis voor anderen openstellen, niet uit hoop op beloning, maar dat zij naar hun wezen niet anders kunnen. hans bogers. ria van hien