Dicky Woodstock brengt mensen samen.
Elke maandag de rubriek SLOSpraat. Daarin een samenvatting van wat aan de orde kwam op de lokale radio afgelopen zaterdag.
Het leven zorgt er dankzij alle beslommeringen soms voor dat je vrienden en bekenden uit het oog verliest. A. is zo’n iemand die ik veel te weinig zie. Maar in het eerste weekend van augustus kom ik haar altijd tegen.
Afgelopen vrijdag was het weer raak.
Het ivoren jubileum van Dicky Woodstock werd gevierd op RTV SLOS. Alle festivalklanten hebben ze vast opgemerkt; de vrolijke razende reporters gewapend met microfoon en een zender in de achterzak. Sommige bezoekers ontwijken ze, weer anderen proberen juist in de buurt te komen van de verslaggevers die drie dagen lang op zoek gaan naar het Woodstock-gevoel. In enkele gevallen kwam er vervolgens niet veel meer uit dan een ferme ‘heuj’, maar soms levert het ook echt mooie gesprekken op.
A is niet de standaard bezoeker. Toen ik haar vier jaar geleden voor het eerst ontmoette toen ik over het terrein rondbanjerde gaf ze aan dat ze met twee wijntjes al meer dan tevreden was, een schril contrast met sommige feestgangers. En net nadat Henk Kranendonk afgelopen vrijdag had medegedeeld dat er een half uur gratis bier uit de tapkranen zou stromen was ze er niet als de kippen bij. Sterker nog: ik tref haar bij de uitgang, op de fiets. “Mooi geweest”, klinkt het terwijl we de tocht terug naar huis aanvatten.
Maar ondanks de verschillen voelt ze zich meer dan thuis op het festival. Juist A. bewijst de kracht van Dicky Woodstock. Het driedaagse festijn draait niet om ‘zoep’n as een grote en tekeer gaan as’n beest’, ook al lijkt dat soms zo. Dicky Woodstock draait om samenzijn; simpelweg plezier maken.
Ook de medewerkers van RTV SLOS, die normaal gesproken toch aan hun eigen eilandje zijn gebonden, werken samen om tot een mooie crossmediale productie te komen. “Wil jij voor ons het veld op”, vroeg de jongste medewerker van de omroep aan één der oudgedienden. “Zou jij straks de techniek over willen nemen, dan kan ik even een hapje eten.” Zinnen als deze bewijzen het: Dicky Woodstock brengt mensen samen.
Laten we hopen dat we dat nog minstens dertig nieuwe jaren mogen meemaken.
