VORK Kunstlezing 23 oktober a.s. in Rabo Theater De Meenthe
Op 23 oktober organiseert Stichting VORK Kunstlezingen een bijzondere lezing van visueel kunstenaar Marjan Teeuwen in Rabo Theater de Meenthe. Marjan Teeuwen creëert grootschalige architectonische installaties in gebouwen, die daarna worden gesloopt. In haar project Verwoest Huis heeft zij tot nu toe negen installaties gerealiseerd, op diverse plekken in Nederland en in Gaza, Siberië en Japan. De installaties worden door Teeuwen gefotografeerd. Alleen de fotoreeksen blijven over, nadat de gebouwen en de daarin gecreëerde installaties allang tegen de grond zijn gegaan.
In haar werk gaat de constructieve kracht van bouwen hand in hand met de kracht van verwoesting en verval. Ze zegt: “Mijn hele leven al ben ik uitermate betrokken bij de excessen in de menselijke geschiedenis. In mijn werk vormen deze excessen van geweld, en de manifestaties daarvan in de menselijke conditie, de basis.”
Alles staat én is scheef
In haar constructies zijn vloeren scheef gezet of ze verzakken; wanden zijn er deels of volledig uitgeslagen. Vloeren vallen loodrecht naar beneden (en worden zo weer wand). Stapelingen (die zich als een virus door het pand vertakken) bedekken alle wanden of zijn zorgvuldig geordend tot architectonische sculpturen. Alles staat én is scheef.
De aangebrachte verwoestingen zijn uitgangspunt voor het opbouwen van een nieuw artistiek beeld, met sloopmateriaal afkomstig uit de gebouwen. Zo transformeert zij het gebouw (en het sloopmateriaal) tot een monumentale, mentale ervaring, die betekenis en schoonheid genereert. Schoonheid die raakt aan pure orde alsook aan chaos, het afgrijselijke.
“De polariteit opbouwen – verwoesten, vallen – staan, orde – chaos is in mijn ogen een essentie in de menselijke conditie.” Marjan Teeuwen
De installaties worden na openstelling voor het publiek afgebroken en Teeuwen maakt zich dan alweer op voor een ander tot de sloop veroordeeld gebouw, totdat ook dat weer wordt vernietigd. Alles eindigt en alles begint opnieuw.
Stillevens
De fotowerken in de serie Verwoest Huis hebben, naast een rauwe beeldtaal van chaos, afbraak en verwoesting, ook een sterk abstract, minimalistisch karakter. De architectonische installaties zijn te zien als stillevens die de ruimte vullen. Het Engelse “still life” zou je ook kunnen vertalen als ‘nog steeds leven’. Na de ramp krabbelt de mens weer op. Een eeuwigdurende beweging.
