elk woord is er één teveel. en dat zijn er dus toch alweer zes. daarom sluit ik me aan bij de woorden van peter pannenkoek, gisteravond in de wereld draait door. niet alleen gemakshalve maar vooral omdat ik zijn mening volledig deel. een groot en snel denker, die peter. we waren nog bij zijn optreden in meppel, en waar eerst de kleine zaal voor hem was gereserveerd werd wegens de o zo grote belangstelling zijn optreden verplaatst naar de grote zaal, die eigenlijk ook nog te klein leek. binnenkort staat hij in de meenthe in alweer, en dat zeer terecht, uitverkocht huis. zijn publiek zal oren tekort komen, maar genieten zullen ze. genieten van de lawine aan grappen, spitsvondigheden en serieuze gedachten. gedachten, waar je nog lang over na kunt denken, over de stroom van woorden van een nieuwe ster aan het firmament van het nederlandse cabaret, die makkelijk twee uur weet vol te praten, zonder daarbij in flauwiteiten te vervallen. en met deze start is mijn 15e column een heel andere richting opgegaan dan ik me had voorgenomen. merkwaardig toch, dat je pen een heel andere kant op gaat als dat je eigenlijk van plan was. woorden bedenkend en zinnen vormend tot een leesbaar verhaal. ik vraag me soms weleens af, hoe dat precies werkt, maar voorlopig moet ik het doen met de vaststelling, dát het zo werkt. en ik ben daar eigenlijk wel blij mee, want de onderwerpen die ik eerst ten tonele wilde voeren waren helemaal niet zo leuk om uit te werken. dat is me dus bespaard gebleven en nu ik peter pannenkoek voor mijn karretje heb gespannen, is er ruimte ontstaan om aandacht te besteden aan andere, interessantere, onderwerpen. zoals bijvoorbeeld het televisieprogramma van de vpro, de hokjesman. dat heeft iets van ‘glamourland’ van gert-jan dröge, of ‘hoe heurt het eigenlijk’ van jort kelder, maar is veel serieuzer en diepgaander van aard. op een integere en introverte manier belicht de hokjesman, michaël schaap, allerlei boeiende onderwerpen. gisteravond ging het over het leven van psychiatrische patiënten. even boeiend als aangrijpend. niet invoelend of begrijpend. niet sensatie belust. gewoon waarnemend en de kijker in die waarneming meenemend, zonder te sturen. met prachtige voice-overs. als een mens daar niet door wordt geraakt; wordt meegevoerd; niet begrijpend, toch begrijpt! mij trof het in ieder geval wel. de volle laag. van het begin tot het einde. ria van hien
Open contextspeler
Sluit de contextspeler
elk woord is er één teveel. en dat zijn er dus toch alweer zes. daarom sluit ik me aan bij de woorden van peter pannenkoek, gisteravond in de wereld draait door. niet alleen gemakshalve maar vooral omdat ik zijn mening volledig deel. een groot en snel denker, die peter. we waren nog bij zijn optreden in meppel, en waar eerst de kleine zaal voor hem was gereserveerd werd wegens de o zo grote belangstelling zijn optreden verplaatst naar de grote zaal, die eigenlijk ook nog te klein leek. binnenkort staat hij in de meenthe in alweer, en dat zeer terecht, uitverkocht huis. zijn publiek zal oren tekort komen, maar genieten zullen ze. genieten van de lawine aan grappen, spitsvondigheden en serieuze gedachten. gedachten, waar je nog lang over na kunt denken, over de stroom van woorden van een nieuwe ster aan het firmament van het nederlandse cabaret, die makkelijk twee uur weet vol te praten, zonder daarbij in flauwiteiten te vervallen. en met deze start is mijn 15e column een heel andere richting opgegaan dan ik me had voorgenomen. merkwaardig toch, dat je pen een heel andere kant op gaat als dat je eigenlijk van plan was. woorden bedenkend en zinnen vormend tot een leesbaar verhaal. ik vraag me soms weleens af, hoe dat precies werkt, maar voorlopig moet ik het doen met de vaststelling, dát het zo werkt. en ik ben daar eigenlijk wel blij mee, want de onderwerpen die ik eerst ten tonele wilde voeren waren helemaal niet zo leuk om uit te werken. dat is me dus bespaard gebleven en nu ik peter pannenkoek voor mijn karretje heb gespannen, is er ruimte ontstaan om aandacht te besteden aan andere, interessantere, onderwerpen. zoals bijvoorbeeld het televisieprogramma van de vpro, de hokjesman. dat heeft iets van ‘glamourland’ van gert-jan dröge, of ‘hoe heurt het eigenlijk’ van jort kelder, maar is veel serieuzer en diepgaander van aard. op een integere en introverte manier belicht de hokjesman, michaël schaap, allerlei boeiende onderwerpen. gisteravond ging het over het leven van psychiatrische patiënten. even boeiend als aangrijpend. niet invoelend of begrijpend. niet sensatie belust. gewoon waarnemend en de kijker in die waarneming meenemend, zonder te sturen. met prachtige voice-overs. als een mens daar niet door wordt geraakt; wordt meegevoerd; niet begrijpend, toch begrijpt! mij trof het in ieder geval wel. de volle laag. van het begin tot het einde. ria van hien
Elk woord is er één teveel. En dat zijn er dus toch alweer zes. Daarom sluit ik me aan bij de woorden van Peter Pannenkoek, gisteravond in de Wereld Draait Door. Niet alleen gemakshalve maar vooral omdat ik zijn mening volledig deel. Een groot en snel denker, die Peter. We waren nog bij zijn optreden in Meppel, en waar eerst de kleine zaal voor hem was gereserveerd werd wegens de o zo grote belangstelling zijn optreden verplaatst naar de grote zaal, die eigenlijk ook nog te klein leek. Binnenkort staat hij in De Meenthe in alweer, en dat zeer terecht, uitverkocht huis. Zijn publiek zal oren tekort komen, maar genieten zullen ze. Genieten van de lawine aan grappen, spitsvondigheden en serieuze gedachten. Gedachten, waar je nog lang over na kunt denken, over de stroom van woorden van een nieuwe ster aan het firmament van het Nederlandse cabaret, die makkelijk twee uur weet vol te praten, zonder daarbij in flauwiteiten te vervallen. En met deze start is mijn 15e column een heel andere richting opgegaan dan ik me had voorgenomen. Merkwaardig toch, dat je pen een heel andere kant op gaat als dat je eigenlijk van plan was. Woorden bedenkend en zinnen vormend tot een leesbaar verhaal. Ik vraag me soms weleens af, hoe dat precies werkt, maar voorlopig moet ik het doen met de vaststelling, dát het zo werkt. En ik ben daar eigenlijk wel blij mee, want de onderwerpen die ik eerst ten tonele wilde voeren waren helemaal niet zo leuk om uit te werken. Dat is me dus bespaard gebleven en nu ik Peter Pannenkoek voor mijn karretje heb gespannen, is er ruimte ontstaan om aandacht te besteden aan andere, interessantere, onderwerpen. Zoals bijvoorbeeld het televisieprogramma van de VPRO, De Hokjesman. Dat heeft iets van ‘Glamourland’ van Gert-Jan Dröge, of ‘Hoe Heurt het Eigenlijk’ van Jort Kelder, maar is veel serieuzer en diepgaander van aard. Op een integere en introverte manier belicht De Hokjesman, Michaël Schaap, allerlei boeiende onderwerpen. Gisteravond ging het over het leven van psychiatrische patiënten. Even boeiend als aangrijpend. Niet invoelend of begrijpend. Niet sensatie belust. Gewoon waarnemend en de kijker in die waarneming meenemend, zonder te sturen. Met prachtige voice-overs. Als een mens daar niet door wordt geraakt; wordt meegevoerd; niet begrijpend, toch begrijpt! Mij trof het in ieder geval wel. De volle laag. Van het begin tot het einde.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door je Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
elk woord is er één teveel. en dat zijn er dus toch alweer zes. daarom sluit ik me aan bij de woorden van peter pannenkoek, gisteravond in de wereld draait door. niet alleen gemakshalve maar vooral omdat ik zijn mening volledig deel. een groot en snel denker, die peter. we waren nog bij zijn optreden in meppel, en waar eerst de kleine zaal voor hem was gereserveerd werd wegens de o zo grote belangstelling zijn optreden verplaatst naar de grote zaal, die eigenlijk ook nog te klein leek. binnenkort staat hij in de meenthe in alweer, en dat zeer terecht, uitverkocht huis. zijn publiek zal oren tekort komen, maar genieten zullen ze. genieten van de lawine aan grappen, spitsvondigheden en serieuze gedachten. gedachten, waar je nog lang over na kunt denken, over de stroom van woorden van een nieuwe ster aan het firmament van het nederlandse cabaret, die makkelijk twee uur weet vol te praten, zonder daarbij in flauwiteiten te vervallen. en met deze start is mijn 15e column een heel andere richting opgegaan dan ik me had voorgenomen. merkwaardig toch, dat je pen een heel andere kant op gaat als dat je eigenlijk van plan was. woorden bedenkend en zinnen vormend tot een leesbaar verhaal. ik vraag me soms weleens af, hoe dat precies werkt, maar voorlopig moet ik het doen met de vaststelling, dát het zo werkt. en ik ben daar eigenlijk wel blij mee, want de onderwerpen die ik eerst ten tonele wilde voeren waren helemaal niet zo leuk om uit te werken. dat is me dus bespaard gebleven en nu ik peter pannenkoek voor mijn karretje heb gespannen, is er ruimte ontstaan om aandacht te besteden aan andere, interessantere, onderwerpen. zoals bijvoorbeeld het televisieprogramma van de vpro, de hokjesman. dat heeft iets van ‘glamourland’ van gert-jan dröge, of ‘hoe heurt het eigenlijk’ van jort kelder, maar is veel serieuzer en diepgaander van aard. op een integere en introverte manier belicht de hokjesman, michaël schaap, allerlei boeiende onderwerpen. gisteravond ging het over het leven van psychiatrische patiënten. even boeiend als aangrijpend. niet invoelend of begrijpend. niet sensatie belust. gewoon waarnemend en de kijker in die waarneming meenemend, zonder te sturen. met prachtige voice-overs. als een mens daar niet door wordt geraakt; wordt meegevoerd; niet begrijpend, toch begrijpt! mij trof het in ieder geval wel. de volle laag. van het begin tot het einde. ria van hien
elk woord is er één teveel. en dat zijn er dus toch alweer zes. daarom sluit ik me aan bij de woorden van peter pannenkoek, gisteravond in de wereld draait door. niet alleen gemakshalve maar vooral omdat ik zijn mening volledig deel. een groot en snel denker, die peter. we waren nog bij zijn optreden in meppel, en waar eerst de kleine zaal voor hem was gereserveerd werd wegens de o zo grote belangstelling zijn optreden verplaatst naar de grote zaal, die eigenlijk ook nog te klein leek. binnenkort staat hij in de meenthe in alweer, en dat zeer terecht, uitverkocht huis. zijn publiek zal oren tekort komen, maar genieten zullen ze. genieten van de lawine aan grappen, spitsvondigheden en serieuze gedachten. gedachten, waar je nog lang over na kunt denken, over de stroom van woorden van een nieuwe ster aan het firmament van het nederlandse cabaret, die makkelijk twee uur weet vol te praten, zonder daarbij in flauwiteiten te vervallen. en met deze start is mijn 15e column een heel andere richting opgegaan dan ik me had voorgenomen. merkwaardig toch, dat je pen een heel andere kant op gaat als dat je eigenlijk van plan was. woorden bedenkend en zinnen vormend tot een leesbaar verhaal. ik vraag me soms weleens af, hoe dat precies werkt, maar voorlopig moet ik het doen met de vaststelling, dát het zo werkt. en ik ben daar eigenlijk wel blij mee, want de onderwerpen die ik eerst ten tonele wilde voeren waren helemaal niet zo leuk om uit te werken. dat is me dus bespaard gebleven en nu ik peter pannenkoek voor mijn karretje heb gespannen, is er ruimte ontstaan om aandacht te besteden aan andere, interessantere, onderwerpen. zoals bijvoorbeeld het televisieprogramma van de vpro, de hokjesman. dat heeft iets van ‘glamourland’ van gert-jan dröge, of ‘hoe heurt het eigenlijk’ van jort kelder, maar is veel serieuzer en diepgaander van aard. op een integere en introverte manier belicht de hokjesman, michaël schaap, allerlei boeiende onderwerpen. gisteravond ging het over het leven van psychiatrische patiënten. even boeiend als aangrijpend. niet invoelend of begrijpend. niet sensatie belust. gewoon waarnemend en de kijker in die waarneming meenemend, zonder te sturen. met prachtige voice-overs. als een mens daar niet door wordt geraakt; wordt meegevoerd; niet begrijpend, toch begrijpt! mij trof het in ieder geval wel. de volle laag. van het begin tot het einde. ria van hien
Elk woord is er één teveel. En dat zijn er dus toch alweer zes. Daarom sluit ik me aan bij de woorden van Peter Pannenkoek, gisteravond in de Wereld Draait Door. Niet alleen gemakshalve maar vooral omdat ik zijn mening volledig deel. Een groot en snel denker, die Peter. We waren nog bij zijn optreden in Meppel, en waar eerst de kleine zaal voor hem was gereserveerd werd wegens de o zo grote belangstelling zijn optreden verplaatst naar de grote zaal, die eigenlijk ook nog te klein leek. Binnenkort staat hij in De Meenthe in alweer, en dat zeer terecht, uitverkocht huis. Zijn publiek zal oren tekort komen, maar genieten zullen ze. Genieten van de lawine aan grappen, spitsvondigheden en serieuze gedachten. Gedachten, waar je nog lang over na kunt denken, over de stroom van woorden van een nieuwe ster aan het firmament van het Nederlandse cabaret, die makkelijk twee uur weet vol te praten, zonder daarbij in flauwiteiten te vervallen. En met deze start is mijn 15e column een heel andere richting opgegaan dan ik me had voorgenomen. Merkwaardig toch, dat je pen een heel andere kant op gaat als dat je eigenlijk van plan was. Woorden bedenkend en zinnen vormend tot een leesbaar verhaal. Ik vraag me soms weleens af, hoe dat precies werkt, maar voorlopig moet ik het doen met de vaststelling, dát het zo werkt. En ik ben daar eigenlijk wel blij mee, want de onderwerpen die ik eerst ten tonele wilde voeren waren helemaal niet zo leuk om uit te werken. Dat is me dus bespaard gebleven en nu ik Peter Pannenkoek voor mijn karretje heb gespannen, is er ruimte ontstaan om aandacht te besteden aan andere, interessantere, onderwerpen. Zoals bijvoorbeeld het televisieprogramma van de VPRO, De Hokjesman. Dat heeft iets van ‘Glamourland’ van Gert-Jan Dröge, of ‘Hoe Heurt het Eigenlijk’ van Jort Kelder, maar is veel serieuzer en diepgaander van aard. Op een integere en introverte manier belicht De Hokjesman, Michaël Schaap, allerlei boeiende onderwerpen. Gisteravond ging het over het leven van psychiatrische patiënten. Even boeiend als aangrijpend. Niet invoelend of begrijpend. Niet sensatie belust. Gewoon waarnemend en de kijker in die waarneming meenemend, zonder te sturen. Met prachtige voice-overs. Als een mens daar niet door wordt geraakt; wordt meegevoerd; niet begrijpend, toch begrijpt! Mij trof het in ieder geval wel. De volle laag. Van het begin tot het einde.
